Την ανάγκη να σημάνει παλλαϊκός ξεσηκωμός μαρτυρά η βασανιστική καθημερινότητα στην οποία εγκλωβίζονται όλο και περισσότεροι συνταξιούχοι, άνθρωποι δηλαδή που για χρόνια δούλεψαν σκληρά με την ελπίδα ότι θα έχουν αξιοπρεπή γηρατειά, αλλά, τώρα, δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν ακόμα και φάρμακα. ρεύμα, στέγη.

Τα όσα μαρτυρούν στον «Ρ» οι παρακάτω «περιπτώσεις» συνταξιούχων είναι αποκαλυπτικά των καταστροφικών συνεπειών που έχει για το λαό η πολιτική που διαχειρίζεται την κρίση με στόχο τη διάσωση του κεφαλαίου.

κος Νίκος, συνταξιούχος χαλυβουργός

«Τα νέα μέτρα για εμάς όπως και για όλους τους εργαζόμενους δεν είναι νέα. Είναι συνέχεια των προηγούμενων. Δούλεψα 44 χρόνια, τα τελευταία 40 σαν χαλυβουργός. Με τις περικοπές η σύνταξή μου έφτασε στα 760 ευρώ. Από αυτά τα χρήματα βοηθάω και την κόρη μου η οποία δεν έχει πληρωθεί τους τελευταίους 5 μήνες από τη δουλειά της και με αυτά τα χρήματα που παίρνει σπουδάζει την εγγονή μου. Φανταστείτε, 5 μήνες απλήρωτη και θα πληρώσει στην εφορία τουλάχιστον 740 ευρώ. Από πού να τα βρει, πώς να τα δώσει;

Εγώ και η γυναίκα μου για τη λεγόμενη κοινή ωφέλεια στο λογαριασμό της ΔΕΗ πληρώσαμε 110 ευρώ. Μόνο για την κοινή ωφέλεια... Ανοίγεις το λογαριασμό της ΔΕΗ και σου παίρνει το κεφάλι. Και το καθημερινό σου μπάνιο πια σκέφτεσαι αν θα ανάψεις θερμοσίφωνα για να το κάνεις.

Φάρμακα, εξετάσεις, ιατρικές επισκέψεις όλα από την τσέπη μας. Αρκεί να πω ότι μόνο για τα φάρμακα χρειαζόμαστε 135 ευρώ το μήνα. Τις εξετάσεις αποφεύγουμε να τις κάνουμε...

Περιμένουμε να μας έρθει περίπου 800 ευρώ ο φόρος εισοδήματος και μαζί με τα υπόλοιπα χαράτσια πραγματικά δεν ξέρω πού θα φτάσει το "κοστούμι"... Τρέμουμε και μόνο στην ιδέα»!

Κος Τάσος, 40 χρόνια εργαζόμενος στο τσιμέντο

«Βγήκα με μία αρκετά μεγάλη σύνταξη το 2006 και τώρα με τις περικοπές παίρνω 1.600 ευρώ. Μπορεί να ακούγεται μεγάλο αυτό το ποσό στις μέρες μας. Σκεφθείτε όμως ότι την ίδια στιγμή η εφορία μου έστειλε ραβασάκι να πληρώσω 4.730 ευρώ. Αν προσθέσεις μέσα σε όλα αυτά τα υπόλοιπα χαράτσια η σύνταξη που μένει να πάρω είναι περίπου 1.100 ευρώ. Σχεδόν 400 ευρώ ήρθε το χαράτσι του ρεύματος. Βάλε και τηλέφωνο, νερό από την άλλη. Τι να κουβεντιάσουμε για διακοπές, για μία βόλτα σε μία ταβέρνα; Δεν περνάει μήνας που λες θα είμαι πιο λάσκα αλλά να που έρχονται τα χαράτσια το ένα πίσω από το άλλο. Είμαστε συνέχεια με χαρτί και με μολύβι... Προχτές πήρα 200 ευρώ. Τώρα αν δεις στην τσέπη μου έχω 70 ευρώ...».

Κος Θοδωρής, συνταξιούχος, 50 χρόνια στο μέταλλο

«Πριν τις περικοπές έπαιρνα 960 ευρώ σύνταξη, τώρα παίρνω περίπου 800. Πληρώνουμε εξετάσεις, η γυναίκα μου έχει χρόνια προβλήματα υγείας και εγώ είμαι με βηματοδότη. Πληρώνουμε εξετάσεις, γιατρούς, φάρμακα. Παίρνω τη σύνταξη, κρατάμε από 10 ευρώ στην τσέπη ο καθένας και τα υπόλοιπα πάνε σε αυτές τις υποχρεώσεις. Κι επειδή έχουμε εξειδικευμένα προβλήματα χρειάζονται εξειδικευμένες ακριβές εξετάσεις. Τουλάχιστον 200 ευρώ χρειάζονται μόνο γι' αυτές κάθε μήνα, χωρίς να προσθέσω τα φάρμακα και τις εξετάσεις ρουτίνας. Κοντά σε αυτά περιμένω και την εφορία να μου στείλει το ραβασάκι, κοντά στα 1.000 ευρώ. Αν προσθέσεις μέσα σε αυτά τα χαράτσια της ΔΕΗ, της αλληλεγγύης;;; Τι είναι ο κάβουρας τι είναι το ζουμί του... Πρέπει όλοι μαζί, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, νέοι να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Δε θα μπορούμε να ζήσουμε αλλιώς... Μας γυρίζουν στο Μεσαίωνα».

Κος Δημήτρης, συνταξιούχος ΠΥΡΚΑΛ

«Βγήκα στη σύνταξη το 2011 δουλεύοντας από το 1976. Ο χειμώνας φέτος θα είναι ακόμα πιο δύσκολος από τον περσινό. Ποιον να βοηθήσω τώρα, εμένα ή τα άνεργα παιδιά μου; Μου κράτησαν από το ΙΚΑ συνολικά 4.000 ευρώ. Επίσης 1.300 ευρώ μου ζητάνε για άλλους φόρους, η εισφορά αλληλεγγύης ήρθε 680 ευρώ. Μέχρι τέλους του μήνα πρέπει να δώσω όλα αυτά τα χρήματα.

Καταλαβαίνετε τι περνάμε. Για να μη μιλήσω για την τραγική κατάσταση στην Υγεία. Ο κόσμος πρέπει να ξεσηκωθεί και ιδιαίτερα οι συνταξιούχοι που μέσα από την πείρα που έχουν μπορούν να αγωνιστούν μαζί με τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Δε γίνεται αλλιώς. Θα πεθαίνουμε για ένα κομμάτι ψωμί».

Γυναίκα συνταξιούχος που ζει στην Καλλιθέα

«Είμαι συνταξιούχος και παίρνω 400 ευρώ. Μένω στην Καλλιθέα κι έχω ένα σπίτι, πλινθόκτιστο, 75 τετραγωνικών μέτρων, από προίκα, του 1945 στον Πειραιά. Και δε μένει κανένας σε αυτό. Μου ήρθε να πληρώσω τώρα φόρο 1.500 ευρώ.

Τους λέω ότι δεν έχω και ότι με τη σύνταξη που παίρνω - ευτυχώς έχω δικό μου μικρό σπίτι στην Καλλιθέα - με το ζόρι πληρώνω τα έξοδα του σπιτιού, τα φάρμακα και το φαγητό μου. Τη μόνη απάντηση που μου δίνουν είναι ότι έτσι λέει ο νόμος κι αν θέλω να τα δώσω με δόσεις. Τι νόμος είναι αυτός, δεν μπορώ να καταλάβω... Εγώ δεν έχω να συγυριστώ μόνη μου, είμαι για να δίνω δόσεις τώρα στα γεράματα;».