«Καλωσήρθατε στο Αουσβιτς». Με τα λόγια αυτά ξεκίνησε η μαθήτρια Χριστίνα Νομικού να περιγράφει την κτηνωδία, τα μαρτύρια, τους βασανισμούς και τα εγκλήματα που έγιναν στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Εικόνες που προβλήθηκαν σε σλάιτς. Εικόνες φρίκης, που συνόδευαν την κτηνωδία του φασισμού και μένουν ακόμη χαραγμένες στη μνήμη κάποιων...

«Δύο είναι τα σκληρότερα μαθήματα που απορρέουν από τη φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Το πρώτο ότι το ανθρώπινο είδος είναι ικανό για μια τέτοια θηριωδία και το δεύτερο ότι οι άνθρωποι μπορούν να συνηθίσουν τόσο πολύ την αγριότητα που να μην τους ενοχλεί. Μπορούν να συνηθίσουν να βλέπουν ανθρώπους να περιμένουν για να μπουν στο θάλαμο αερίων. Να αναπνέουν τη μυρωδιά από τους φούρνους που έκαιγαν τα πτώματα. Να περπατάνε πάνω στα αποκαϊδια από τα ανθρώπινα κόκαλα που ρίχνονταν στους χωματόδρομους για χαλίκι», λέει και το ακροατήριο ανατριχιάζει. Η φρίκη είναι έκδηλη στα μάτια.

«Αυτός ήταν ο φασισμός». Ομως αυτός ο φασισμός «συνεχίζει ακόμα και σήμερα τη δράση του, αλλάζοντας σημαίες και χρώματα. Τα παιδιά του Ιρακ, του Ιραν, της Παλαιστίνης, της Γιουγκοσλαβίας ξέρουν καλά ότι η φρίκη δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή, γιατί είναι αμίλητη και προχωράει. Γι' αυτό καλά θα κάνουν όσοι ανέχονται ακόμα σήμερα τα φασιστικά κατάλοιπα να ντραπούν έστω και τώρα και να τα σκουπίσουν μια για πάντα από προσώπου της γης».

Η συνέχεια διαγράφεται μέσα από το θεατρικό. «Η Ανάκριση» του Π. Βάιζ, με τα πρακτικά από τη δίκη του Αουσβιτς. Με την επιλογή του συγκεκριμένου έργου, αλλά και την προβολή του σλάιτς, οι μαθητές επιδίωξαν να δείξουν όχι μόνο τη βαρβαρότητα και τα εγκλήματα που έγιναν, αλλά και το πόσο επίκαιρα είναι τα μηνύματα που πηγάζουν μέχρι και σήμερα.

«Κατάλοιπα φασιστοειδών υπάρχουν και σήμερα. Αλωνίζουν, βρίσκονται παντού. Με την επιλογή αυτού του κείμενο στέλνουμε μήνυμα ότι τα πράγματα δεν είναι και τόσο ρόδινα όσο θέλουν να πιστεύουμε», μας λέει η Χρ. Νομικού, μέλος του 15μελούς Μαθητικού Συμβουλίου και υπεύθυνη για το θεατρικό. «Και τα παιδιά που συμμετείχαν πήραν πολλά πράγματα απ' αυτό. Εμαθαν πράγματα που τα κρύβουν συνειδητά στα σχολικά βιβλία, για τους λόγους αυτούς που γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά», είπε.

Ομως πέρα από το θεατρικό, οι μαθητές της Ιωννιδείου έκαναν εργασίες πάνω στον πόλεμο, τα Λευκά Κελιά, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις οποίες και εξέθεσαν σε διαμορφωμένους χώρους σε αίθουσες του σχολείου τους.

Η Εύη Καραΐσκου που επιμελήθηκε την εργασία για τα Λευκά Κελιά της Τουρκίας, μας είπε ότι «θέλαμε να ενημερωθεί ο κόσμος, γιατί δεν έχουν ιδέα, δε γνωρίζουν, για τα νέου τύπου κελιά που δημιουργούν στην Τουρκία. Οι συνθήκες είναι απάνθρωπες. Εμείς θέλουμε να πούμε ότι όλοι έχουν δικαίωμα στη ζωή. Να ευχηθώ και κάτι άλλο. Ειρήνη σε όλο τον κόσμο».