Το γεγονός πως η σχεδιαζόμενη αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, αποτελεί - εκτός των άλλων - και ένα μέτρο, που συγκρούεται με τις προεκλογικές και αφορολόγητες, κυβερνητικές διακηρύξεις για την καταπολέμηση της ανεργίας, είναι κάτι που το παραδέχεται και ο υπουργός Εργασίας. Εχει, όμως και το... αντίδοτο. Ετσι, σε χτεσινή συνέντευξή του στο «Εθνος», για το θέμα της ανεργίας, αναγγέλλει επιδότηση (όχι από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά από το αποθεματικό του Λογαριασμού Απασχόλησης και Επαγγελματικής Κατάρτισης, που χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τις εισφορές εργαζομένων - εργοδοτών!) των ασφαλίστρων εργαζομένων, άνω των 55 ετών, που δε διαθέτουν τα απαιτούμενα ένσημα για συνταξιοδότηση, προκειμένου να «απελευθερωθούν θέσεις εργασίας»...

Αλλά, πώς να το κάνουμε; Το ένα - η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, σαν ένα από τα βασικά μέτρα που αλλάζουν τον ασφαλιστικό χάρτη - είναι μια κεντρική κατεύθυνση, ενώ το άλλο, ένα στιγμιαίο και προεκλογικού χαρακτήρα μέτρο, το οποίο μάλιστα δε θα κοστίσει και τίποτα, αφού θα γίνει με χρήματα των ασφαλισμένων.