Συνωμοσίες, υποκινητές και συκοφαντική εκστρατεία σε βάρος του ξαναεπικαλείται ο Ε. Γιαννόπουλος, σε μια από τις γνωστές, για το ήθος και ύφος του, πολυσέλιδη ανακοίνωσή του με αφορμή την κατακραυγή που έχει ξεσηκωθεί εναντίον του για τη μήνυση και την αγωγή κατά του «Ριζοσπάστη» και γενικά τη «βιομηχανία» προσφυγών στη Δικαιοσύνη. Φυσικά, δε θα μπορούσε, κατά τον Ε. Γιαννόπουλο, παρά πίσω από τη συκοφαντία να βρίσκεται... το ΚΚΕ και ο «Ριζοσπάστης», καθώς και... κύκλοι της Ν. Δημοκρατίας!

Ωστόσο, στριμωγμένος από τη γενική κατακραυγή για τις πράξεις και τις ενέργειές του, μηνύσεις και αγωγές, και επιχειρώντας να διασκεδάσει την αλγεινή εντύπωση που προκαλεί το γεγονός ότι όλα αυτά τα απαράδεκτα συμβαίνουν κι ενώ είναι υπουργός Δικαιοσύνης, ο Ε. Γιαννόπουλος, υποχρεώνεται να δηλώσει πως:

«Οσον αφορά τη Δίκη του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ και Οργάνου του ΚΚΕ, για να ησυχάσουν οι διάφοροι συνήγοροί του αυτόκλητοι και μη, πολιτικοί και δημοσιογραφικοί, οφείλω να πληροφορήσω ότι:

Οταν εκείνη η Δίκη πρόκειται να γίνει θα έχω φροντίσει να μην είμαι υπουργός της Δικαιοσύνης».

Να υποθέσουμε, δηλαδή ότι πριν τις 23 Μάρτη που έχει καθοριστεί να εκδικαστεί η αγωγή του κατά του «Ρ», με την οποία ζητά να του πληρώσουμε 500 εκατομμύρια, δε θα είναι υπουργός Δικαιοσύνης ο Ε. Γιαννόπουλος; `Η πρόκειται, απλώς, για κάποιον ελιγμό μπροστά στη γενική κατακραυγή; Ο ίδιος πάντως δεν το διευκρινίζει... Ακόμα χειρότερα, υπενθυμίζει πως «το ΚΚΕ είχε ζητήσει 8 φορές να μην είμαι υπουργός Εργασίας μέχρι το 1986», διάστημα στο οποίο, θυμίζουμε, είχε γίνει το γνωστό πραξικόπημα στη ΓΣΕΕ, το 1985 οπότε με τις ευλογίες του εκπαραθύρωσαν τη νόμιμη διοίκηση, αλλά και εφάρμοσε τη γνωστή Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για το πάγωμα των μισθών (1985), και το πρόστιμο των 15 εκατομμυρίων κατά του «Ρ». Επίσης, λέει ο Ε. Γιαννόπουλος, «ζητήθηκε η απομάκρυνσή μου από το υπουργείο Δικαιοσύνης 6 φορές, από τις αγροτικές ακόμη - λεγόμενες - κινητοποιήσεις»!

Κατά τα άλλα, στη χτεσινή ανακοίνωσή του ο Ε. Γιαννόπουλος, επιστρατεύει τις γνωστές του χυδαιολογίες για συνεργασία ΚΚΕ και ΝΔ και επιτίθεται εναντίον του δημοσιογραφικού κόσμου που αποδοκίμασε την τακτική του Ε. Γιαννόπουλου να μηνύσει το «Ρ», τονίζοντας: «Καταγγέλλω δημοσίως την ηγεσία του ΚΚΕ και το δημοσιογραφικό του όργανο το "Ριζοσπάστη", κύκλους της Νέας Δημοκρατίας και τμήμα των εφημερίδων που τη στηρίζουν για την ηθική και πολιτική κάλυψη που παρέχουν στη βρώμικη συκοφαντία που οργανωμένα εξαπολύθηκε εναντίον μου».

Επίσης, στην ανακοίνωσή του, μεταξύ άλλων, ο Ε. Γιαννόπουλος αναφέρει:

«Κατήγγειλα από την πρώτη στιγμή της συκοφαντικής επίθεσης του Θεοδώρου Κατριβάνου εναντίον μου (19/10/1998) "ότι δεν πήρα" τάχα, "μέρος στην Εθνική Αντίσταση και ότι το 1945 - 1950 ήμουν στον κυβερνητικό στρατό και πολεμούσα τους αντάρτες και πήρα σύνταξη γι' αυτό", συκοφαντία την οποία επανέλαβε σε συνέντευξή του αργότερα την 29/10/1998, ενώπιον δημοσιογράφων και τηλεοπτικών καναλιών και σε άλλους εισέτι συμπληρωματικούς τόνους, ότι πίσω απ' αυτήν τη συκοφαντία είναι το ΚΚΕ και ο "Ριζοσπάστης", καθώς και κύκλοι της Νέας Δημοκρατίας από το Γραφείο της οποίας του δόθηκε το στρατολογικό μου μητρώο, πράγματα που αποδείχτηκαν στο δικαστήριο.

Να σημειωθεί ότι ο "Ριζοσπάστης" είχε αρνηθεί δις και τρις να δημοσιεύσει εξώδικη πρόσκλησή μου απάντησης κι ανασκευής στα ψευδολογήματα του Θ. Κατριβάνου (όπως έπραξε δις ο «Ελεύθερος Τύπος», πράγματα δημοσιευμένα ήδη στη β' έκδοση του βιβλίου μου "Η Εθνική αντίσταση των Ελλήνων κατά των Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων καταχτητών" (ΣΕΛ. 29-297) και με την αιτιολογία γιατί δεν προβαίνω σε μήνυση χάρη σε συναισθηματικούς λόγους μιας συνεργασίας τότε τη δύσκολη εποχή με τίμιους κομμουνιστές - αγωνιστές που παίζαμε το κεφάλι μας, εκείνοι για την ιδεολογία τους και το κόμμα τους, και όλοι μαζί για την πατρίδα.

Επακολούθησαν τα σχιζοφρενικά και παρανοϊκά του Β. Κεδίκογλου, ψυχοπαθητικής μορφής φαινόμενο, "περί ταγμάτων Ασφαλείας", περί "του τραυματισμού μου στο Μέτωπο της Αλβανίας κυνηγώντας κοτσύφια" και άλλα "βλακώδη και γελοία".

Πάντα δε τα παραπάνω και του ενός (Κατριβάνου) και του άλλου (Κεδίκογλου) χυδαιολογήματα αμφοτέρων, υιοθέτησε, υποστήριξε και πρόβαλε ως αληθή ο "Ριζοσπάστης" κατ' εντολή του ΠΓ του ΚΚΕ. Συνέχισε δε τα ίδια ο "Ρ" και σ' εντονότερη τραμπουκική γραφή, ύστερα από την καταδικαστική απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών, την οποία χλεύασε, λοιδόρησε και τη χαρακτήρισε αναισχύντως "απόφαση σκοπιμότητας και όχι απόφαση απονομής Δικαιοσύνης, καλώντας σ' επικουρία διαφόρους που χρωστάνε στο ΚΚΕ, αν δεν είναι κρυφά ή φανερά μέλη του κομματικού του μηχανισμού. Το δήθεν, κόμμα των εργαζομένων (το πιο πλούσιο της χώρας) αρκετά βιαιοπράγησε και ασέλγησε σε βάρος της πατρίδας και του ελληνικού λαού, η πιο εγκληματική πολιτικά πράξη του δε των τελευταίων δεκαετιών είναι η ντροπή της κυβέρνησης του 1989 και η βοήθεια στον Κ. Μητσοτάκη της αποστασίας του 1965, να γίνει πρωθυπουργός της χώρας».

Παρακάτω, ο Ε. Γιαννόπουλος επικαλείται, επιλεκτικά, διάφορα «ντοκουμέντα - αποδεικτικά στοιχεία», καθώς και «έγγραφα και μαρτυρίες προσωπικοτήτων της Εθνικής Αντίστασης», όπως ο ίδιος αναφέρει στην ανακοίνωσή του.

Για να τεκμηριώσει την αντιστασιακή του δράση και τη συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση ο Ε. Γιαννόπουλος, εκτός από το βιβλίο που εξέδωσε ο ίδιος «Η Εθνική Αντίσταση των Ελλήνων εναντίον των Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων κατακτητών 1941-1945», επικαλείται και τα βιβλία: «Ιστορική πορεία του Ελληνικού Εθνους» του Δ. Νικόλη, «Το Αντάρτικο στην Αττική» του Γ. Μπουτσίνη, δύο βιβλία του Σπ. Κωτσάκη «Δεκέμβρης του 1944 στην Αθήνα και «Εισφορά στο χρονικό της Κατοχής και της Εθνικής Αντίστασης στην Αθήνα», καθώς και μια φωτογραφία με το στρατηγό Στ. Σαράφη, το συνταγματάρχη Πεζικού Πυριόχο και τον Νίκο Καρρά.

Στο... αποδεικτικό υλικό της αντιστασιακής δράσης του ο υπουργός Δικαιοσύνης συγκαταλέγει και αφιερώσεις που του έκανε ο Ν. Κεπέσης, όταν κυκλοφόρησαν στην περίοδο μετά τη μεταπολίτευση δύο βιβλία του. Ακόμα και ένα συλλυπητήριο γράμμα που απέστειλε ο ίδιος για το θάνατο της Μάγδας Φλωράκη!

Στον κατάλογο των «ντοκουμέντων» (!) για τη δράση του στην Κατοχή ο Ε. Γιαννόπουλος αναφέρει το τιμητικό δίπλωμα αναγνώρισης της αντιστασιακής του ιδιότητας από το ΥΕΘΑ και το πρακτικό της πρωτοβάθμιας Επιτροπής Κρίσεως του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμυνας. (Και τα δύο αυτά έγγραφα εκδόθηκαν, ως γνωστό, μετά τη μεταπολίτευση).

Τέλος, ο Ε. Γιαννόπουλος επικαλείται για την αντιστασιακή του δράση τις βεβαιώσεις του Σπ. Κωτσάκη και του Ν. Καρρά για να εκδοθεί το «Πρακτικό της Αναγνώρισης» και τις καταθέσεις ενώπιον του δικαστηρίου των μαρτύρων Ν. Καρρά, Γ. Γεμελιάρη και Α. Ρόσιου (Υψηλάντη).