Την τελευταία δεκαετία, οι ασθενέστερες οικονομικά ευρωπαϊκές χώρες και τα Βαλκάνια, είναι μόνιμος στόχος ευρωπαϊκών και αμερικανικών προπαγανδιστικών και άλλων κύκλων.

Μέσα στις γενικότερες ανακατατάξεις που έχουν συμβεί και θα συμβούν, η ελληνική γλώσσα και η ελληνική δημιουργία θα κινδυνέψουν ακόμη περισσότερο.

Γλώσσα και τέχνη πρέπει να αντισταθούν στις «γλώσσες» των ισχυρών καπιταλιστικών χωρών.

Παράλληλα με το γλωσσικό σχεδιασμό, πρέπει να δημιουργηθεί και ένας σοβαρός καλλιτεχνικός και ιδιαίτερα μουσικός σχεδιασμός, υποστήριξης και διάδοσης, μαζί με τη γλώσσα και των τεχνών, πρώτα της δημοτικής μουσικής παράλληλα με τη λόγια μουσική (τη μουσική που έχουν δημιουργήσει οι Ελληνες μουσουργοί και το Ν.Χ. Μάντζαρος μέχρι τις μέρες μας και τη συνέχεια αυτής).

Υπάρχουν χώρες που έχουν δείξει ενδιαφέρον για τη γλώσσα και τις τέχνες μας. Αυτό που επιβάλλεται τώρα να γίνει, είναι να διαδοθούν με μέθοδο και πείσμα, η ελληνική γλώσσα και τέχνη σε περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.

Είναι ανάγκη το δημοτικό τραγούδι να μπει για τα καλά, πιο βαθιά στις βαθμίδες της σχολικής εκπαίδευσης, παράλληλα με τη λόγια μουσική.

Αν η πολιτεία δε φροντίσει γι' αυτό πρέπει να φροντίσουν όπως μπορούν, πολιτιστικοί φορείς, ομάδες πολιτών, διάφορες προσωπικότητες, δημιουργοί, ερμηνευτές και καλλιτέχνες.