Μπόλικη η φιλολογία των ημερών, περί μιας «σύγχρονης Αριστεράς», «κεντροαριστεράς», για «εξανθρωπισμό των νόμων της αγοράς» κλπ. Κι επειδή αρκετοί από τους οπαδούς των προαναφερομένων αντιλήψεων, μεταχειρίζονται ως βασικό επιχείρημά τους το λεγόμενο ιταλικό πείραμα, σάς μεταφέρουμε ορισμένες ενδιαφέρουσες εκτιμήσεις, για τις εκεί εξελίξεις:

«... Το ερώτημα, όμως, για πολλούς είναι γιατί αυτή η στροφή στάσης της ιταλικής εργοδοσίας απέναντι σε μια κυβέρνηση (σ.σ. της "κεντροαριστεράς") που την εκθείαζε μέχρι πριν λίγους μήνες. Γιατί αυτό το πολιτικό άδειασμα απέναντι σε μία κυβέρνηση που ζήτησε και πέτυχε μεγάλες θυσίες από τον ιταλικό λαό για την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, που κτύπησε τα πιο ριζοσπαστικά τμήματα του κόσμου της εργασίας σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο, που αποδέχτηκε σχεδόν τα πάντα απ' όσα ζήτησε η εργοδοσία στο πλαίσιο ενός ιδιότυπου καπιταλιστικού εκσυγχρονισμού; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι, ότι το ιταλικό πατρονάτο περνά σήμερα σ' αυτήν την αντεπίθεση γιατί αντιλαμβάνεται την ιδεολογική και πολιτική σύγχυση που κυριαρχεί στην ιταλική κοινωνία. Η απογοήτευση, η απάθεια, η σύγχυση και προπαντός η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τις δυνάμεις της Αριστεράς κυριαρχούν δυστυχώς, σε μεγάλα τμήματα του ιταλικού λαού...».

Και το κείμενο συνεχίζει λίγο παρακάτω...