ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2016 λένε τώρα η παράταση για τον έλεγχο των ελλειμμάτων, μέχρι το 2022 η παράταση για τη μείωση του δημόσιου χρέους. Κι αυτό μας το παρουσιάζουν ως βοήθεια και ελάφρυνση.

Το μόνο που σημαίνει όμως είναι επίσημη λιτότητα και φτωχοποίηση για δύο ακόμη χρόνια. Και μετά άλλα δύο, κι ύστερα δύο ακόμη...

Αυτά την ώρα που ΕΕ και ΔΝΤ φέρονται να διαφωνούν για τον τρόπο αντιμετώπισης του ελληνικού χρέους. Οι μεν προτείνουν «συνδυαστικά μέτρα» και οι δε ένα ακόμη «κούρεμα».

Ομως, κάπου εκεί τελειώνει και η διαφωνία τους. Γιατί υπάρχει κάτι στο οποίο συμφωνούν απόλυτα: Πως όποιος δρόμος και να ακολουθηθεί το κόστος θα πέσει ξανά στις πλάτες του λαού.

Και γνωρίζουμε ήδη πολύ καλά τι σημαίνει το κόστος ενός «κουρέματος». Το διαπιστώσαμε με το περίφημο PSI τους, για το οποίο τόσο πολύ θριαμβολόγησαν.

ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΑ αυτά έχουμε και την περίφημη έκθεση της «τρόικας» που περηφανεύεται ότι έκανε την ελληνική οικονομία για τα επόμενα 10 χρόνια ...αυτόματη.

Κάθε φορά - λέει - που δε θα επιτυγχάνεται ένας στόχος θα προβλέπονται αυτόματες περικοπές σε Υγεία, Παιδεία, Ασφάλιση, Πρόνοια, πολιτική προστασία και Δημόσια Διοίκηση.

Λογικό. Πού να κάθονται τώρα κάθε τρίμηνο να «σκαρφίζονται» νέα μέτρα. Τα παίρνουν όλα εξαρχής με κάθε δυνατό συνδυασμό, για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο.

Αυτό θα πει «εκσυγχρονισμός» και «πρόοδος». Τα πάντα στην υπηρεσία του κεφαλαίου προγραμματισμένα και νοικοκυρεμένα.

Προφανώς και αυτό εννοούσαν όταν μιλούσαν για «σταθερό περιβάλλον» που θα δημιουργήσει «εμπιστοσύνη στις αγορές» και θα κάνει τους «επενδυτές» να βλέπουν τη χώρα με καλό μάτι.