Πολλοί και διάφοροι - από την ηγεσία της Εθνικής Συνομοσπονδίας ΑμεΑ (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ), μέχρι βουλευτές όπως ο Π. Κουρουπλής του ΣΥΡΙΖΑ - κρατούσαν το αναπηρικό κίνημα για μήνες σε αναμονή με την «προσδοκία» ότι οι ανάπηροι κι οι χρόνια πάσχοντες θα εξαιρεθούν από τα αντιλαϊκά μέτρα. Αυτό αντικειμενικά αδυνάτισε και την αγωνιστική παρέμβαση των αναπήρων. Ωστόσο, τα μέτρα ανακοινώθηκαν, μπήκε μπροστά η εφαρμογή τους και το αποτέλεσμα είναι πως οι εξαιρέσεις ...εξαιρέθηκαν. Δηλαδή, οι αναπηρικές συντάξεις χιλιάδων ανθρώπων θα υποστούν τις προβλεπόμενες 5% - 20% μειώσεις, εκτός από αυτές των παραπληγικών - τετραπληγικών.

Φυσικά και τα άτομα με αναπηρία κι οι χρόνια πάσχοντες έχουν αυξημένες ανάγκες -δεδομένου κι ότι αναγκάζονται να πληρώνουν για τα πάντα- και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζονται. Ωστόσο, πού οδηγεί η λογική να εξαιρεθεί κάθε κατηγορία ξεχωριστά; Μόνο στη διάσπαση και τον κατακερματισμό και εντέλει στην εξαθλίωση. Διότι, και οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι και οι χαμηλόμισθοι και τα νέα ζευγάρια έχουν ανάγκες που συντρίβονται, ενώ κάθε οικογένεια ανάπηρου είναι αντιμέτωπη με τις συνέπειες των βάρβαρων μέτρων. Και με αυτή την έννοια πρέπει να αγωνίζονται σε συντονισμό με το εργατικό και το λαϊκό κίνημα.

Ομως οι «εξαιρέσεις» και οι συνδιαλλαγές με την πολιτική ηγεσία βόλευαν την ηγεσία της ΕΣΑμεΑ, που έχει χαρακτηρίσει αναγκαία τα επώδυνα μέτρα και έχει ευχηθεί στους τρεις τελευταίους πρωθυπουργούς «καλή επιτυχία στο δύσκολο έργο τους»!