Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό που αποδεικνύει και με την επιλογή των συνομιλητών του, σοσιαλδημοκρατών διαχειριστών του συστήματος, είναι ότι ψάχνει ιμπεριαλιστικούς συμμάχους για να εμφανιστεί ως αξιόπιστη για το κεφάλαιο διαχειριστική λύση. Οσο για τα «πρότυπά» του, τη Βραζιλία και την Αργεντινή, η «ανάπτυξη» που πρόσφεραν είναι ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία σε μονοπωλιακούς ομίλους, κάποια ψίχουλα και πολιτικές διαχείρισης της φτώχειας για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του λαού. Η εκμετάλλευση του λαού από τους καπιταλιστές στη Βραζιλία καλά κρατεί σε μια χώρα πάμπλουτη όπου ο λαός υποφέρει. Τα εκατομμύρια των εργαζομένων, ανέργων, αποκλεισμένων που επιβιώνουν στις παραγκουπόλεις, τα εκατομμύρια ανθρώπων στα όρια της απόλυτης εξαθλίωσης αποδεικνύουν ότι η σοσιαλδημοκρατική διαχείριση που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι το «θερμοκήπιο» της καπιταλιστικής ανάπτυξης που φέρνει νέες κρίσεις και νέα δεινά και στη Βραζιλία και στη Ελλάδα και σε κάθε ανεξαιρέτως καπιταλιστική χώρα. Οι εργαζόμενοι μπορούν να βγάλουν συμπεράσματα και από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, και να μην «πατήσουν» την «μπανανόφλουδα» του δήθεν «ανθρώπινου καπιταλισμού». Δεν πρέπει να δώσουν «ανάσες» στο σύστημα που παρασάπισε -και μέσω νέων φρούδων ελπίδων που σπέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ- και να οργανώσουν τον αγώνα τους μέσα από ταξικό αγωνιστικό κίνημα, σε συμμαχία με τα άλλα εκμεταλλευόμενα στρώματα ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων, για αποδέσμευση από κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία, για τη δική τους λαϊκή εργατική εξουσία, που θα θέσει την οικονομία στην υπηρεσία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.