«Η νέα -μετά το μνημόνιο- Ελλάδα, όπως υποστηρίζουν οι θιασώτες του καινούργιου εξωστρεφούς αναπτυξιακού μοντέλου, μπορεί να συγκροτήσει ένα ισχυρότατο μεικτό - δημόσιο και ιδιωτικό - σύστημα υγείας ικανό να καλύψει τις ιατρικές ανάγκες αυτής της αναπτυσσόμενης γεωγραφικής ζώνης. Ηδη τα ελληνικά ιδιωτικά νοσοκομεία περιθάλπουν μαζικά βορειοαφρικανούς πολίτες... Η Ελλάδα... θα μπορούσε να μετατραπεί σε ιατρικό κέντρο ολόκληρης της περιοχής... ίδιο μπορεί να συμβεί με τα πανεπιστήμια. Καταλλήλως εκσυγχρονισμένα θα μπορούν να υποδέχονται κάθε χρόνο χιλιάδες νέους από την ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Στον τομέα των μεταφορών οι συμφωνίες με την κινεζική Cosco και την πολυεθνική Hewlett-Packard μπορούν να πολλαπλασιάσουν το μεταφορικό έργο και των ενδιάμεσων υπηρεσιών στις εμπορικές ζώνες των λιμένων της χώρας. Ως τώρα το λιμάνι του Πειραιά υποδέχεται περίπου 2 εκατομμύρια κοντέινερ τον χρόνο... τα ελληνικά λιμάνια, στην πλήρη ανάπτυξή τους μπορούν να υποδέχονται πάνω από 15.000 κοντέινερ την ημέρα, δηλαδή να προσεγγίσουν τα 5 εκατ. κοντέινερ τον χρόνο.

Αν τα ελληνικά λιμάνια διασυνδεθούν κατάλληλα με τον σιδηρόδρομο και αυτός γίνει ηλεκτροκίνητος και αξιόπιστος, το μεταφορικό έργο και όσα το συνοδεύουν μπορούν να λάβουν απίθανες διαστάσεις και να δημιουργήσουν περιβάλλον απασχόλησης μοναδικό για τους έλληνες εργαζομένους. Ο τουρισμός μας επίσης έχει όλες τις δυνατότητες να προσελκύει στα τέλη της τρέχουσας δεκαετίας σχεδόν 30 εκατομμύρια τουρίστες τον χρόνο.

Επίσης, οι νέες τεχνολογίες, συνδεόμενες με την Παιδεία, την Υγεία, τον τουρισμό, τις μεταφορές, τον αναγεννημένο, μετά την ανακεφαλαιοποίηση, χρηματοπιστωτικό τομέα και τον αναπτυσσόμενο τομέα της μεταποίησης ποιοτικών γεωργικών προϊόντων, μπορούν να διαμορφώσουν περιβάλλον νέας ανάπτυξης και να προσφέρουν απασχόληση στο υψηλού επιπέδου - πολύγλωσσο και τεχνολογικά κατηρτισμένο - νεανικό ελληνικό δυναμικό».

Αυτά έγραφε κυριακάτικη εφημερίδα, από τις ναυαρχίδες των αστών, καλλιεργώντας αισιοδοξία για το ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης και μια προοπτική ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας της Ελλάδας. Πού στηρίζει αυτή την άποψη;

Οπως έγραφε στο ίδιο ρεπορτάζ «δεν είναι λίγοι εκείνοι που προσβλέπουν ενίσχυση της ανάπτυξης στις ζώνες της Βόρειας Αφρικής, της Αραβικής Χερσονήσου και της Μέσης Ανατολής. Οι τροφοδοτούμενες και από τη Δύση επαναστάσεις στοχεύουν και στο άνοιγμα μιας μεγάλης αγοράς 350-400 εκατομμυρίων ανθρώπων συνολικού τζίρου μεταξύ 1,5 και 2 τρισ. δολ... Η διάχυση του πλούτου στη Βόρεια Αφρική και στην ευρύτερη ζώνη της Μέσης Ανατολής μπορεί να δώσει ώθηση στην παγκόσμια ανάπτυξη, καθώς πρόκειται για πολυπληθή περιοχή, που κατοικείται από πολίτες με τεράστια αποθέματα ανεκπλήρωτης ζήτησης».

Από την παραπάνω εκτίμηση γίνεται ακόμη πιο σαφές ότι οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις με βάση το σχέδιο «Μεγάλη Μέση Ανατολή», δε στόχευαν στην απελευθέρωση των λαών κρατών της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής από δικτατορικά καθεστώτα, αλλά στη δημιουργία προϋποθέσεων διείσδυσης του κεφαλαίου κρατών της καπιταλιστικής δύσης για εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των λαών αυτών των κρατών. Με δεδομένη δε την εκτίμηση ότι και η Ελλάδα θα έχει όφελος απ' αυτές τις εξελίξεις, γίνεται επίσης φανερό γιατί συμμετέχει στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, προσδοκώντας κομμάτι από τη λεία.

Ως προς την καλλιεργούμενη αισιοδοξία για ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας της Ελλάδας, κανείς δεν μπορεί να την αποκλείσει, ανεξάρτητα από το πόσο γρήγορα αυτή θα έλθει. Βεβαίως, η καπιταλιστική οικονομική κρίση είναι τόσο βαθιά, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, που ακόμη και αν υπάρξει ανάκαμψη, και όταν υπάρξει θα είναι αναιμική και πάντως δεν μπορεί να αντιμετωπίσει όλες τις συνέπειες της κρίσης που πλήρωνει η εργατική τάξη και τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα. Δεν αντιμετωπίζεται το 1,5 εκατομμύρια ανέργων απ' αυτή την ανάπτυξη. Επομένως, ο λαός δε μπορεί να συμμερίζεται την αισιοδοξία των αστών. Αλλωστε, πρέπει να έχει καθαρό ότι πρόκειται για καπιταλιστική ανάπτυξη, δηλαδή ανάπτυξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Επίσης, αυτή η ανάπτυξη θα στηρίζεται πάνω στα συντρίμμια των εργασιακών κατακτήσεων και δικαιωμάτων σε μισθούς, ασφάλιση, εργασιακές σχέσεις, φορολοληστείας κ.λπ., διαφορετικά δεν πρόκειται να γίνουν επενδύσεις. Το παράδειγμα της «Cosco» και μόνον φτάνει για να συνειδητοποιηθεί ότι αυτή η ανάπτυξη είναι σε βάρος των εργαζομένων.

Αλλά και ο προσανατολισμός αυτής της ανάπτυξης είναι ενδεικτικός. Μιλούν για εξωστρεφή προσανατολισμό. Και σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας. Αυτούς που φέρνουν μεγάλο και γρήγορο κέρδος όπως της Υγείας (ένταση της εμπορευματοποίησης) της Παιδείας,(Πανεπιστήμια εντελώς υποταγμένα στις επιχειρήσεις), των μεταφορών (ιδιωτικοποίηση λιμανιών, αεροδρομίων, σιδηρόδρομου κ.λπ.), των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, των νέων τεχνολογιών, του τουρισμού και της νέας μεταποίησης αγροτικών προϊόντων, αλλά και της ενέργειας. Απ' αυτή την ανάπτυξη όμως δεν ικανοποιούνται οι λαϊκές ανάγκες. Επίσης, γίνεται λόγος για ανάπτυξη σε μια περιοχή όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για μοίρασμα αγορών, πηγών και μεταφοράς ενέργειας κλπ. και με κινδύνους ξεσπάσματος ιμπεριαλιστικού πολέμου. Ο λαός δεν πρέπει να συμμερίζεται την αισιοδοξία των αστών για ανάπτυξη, αυτή είναι ακόμη μεγαλύτερη σκλαβιά για τον ίδιο. Επομένως, να οργανώσει τον αγώνα του για την ικανοποίηση των δικών του αναγκών συνδέοντάς τον με διέξοδο σε όφελός του που σημαίνει, μονομερή διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με λαϊκή εξουσία για να βάλει την οικονομία στην υπηρεσία του, αναπτύσσοντας όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας.