Η μοναδική παράταξη που απευθύνεται στους φοιτητές, μπορεί να τους κοιτά στα μάτια, να εντοπίζει τα προβλήματα και να προτείνει συγκεκριμένες λύσεις. Αυτή η παράταξη είναι η Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας, η οποία «βρίσκεται» κοντά στους φοιτητές καθημερινά, όλο το χρόνο και όχι μόνο προεκλογικά, κατά τη συνήθη τακτική των λοιπών παρατάξεων. Η Πανσπουδαστική δε ζητά ψήφο «φιλικό». Ζητά ψήφο από όλους εκείνους που είναι έτοιμοι να κινητοποιηθούν, να ακολουθήσουν την αγωνιστική πρόταση, τον ανυπότακτο δρόμο της πάλης.

Για τους λόγους που πρέπει κάποιος φοιτητής να επιλέξει να ρίξει την ψήφο του στην Πανσπουδαστική, μάς μίλησαν τρεις φοιτητές της Φιλοσοφικής Σχολής.

«Η Πανσπουδαστική αποκαλύπτει έγκαιρα στους φοιτητές τις εκτάσεις που παίρνουν οι αντιεκπαιδευτικές και γενικότερα οι αντιλαϊκές αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση με την καθοδήγηση της ΕΕ», μας είπε ο Παναγιώτης Ζάχαρης, πρωτοετής στο Ιστορικό - Αρχαιολογικό Τμήμα, σημειώνοντας ότι δεν αρκείται σε μια στείρα καταγγελία, αλλά προβάλλει λύσεις και προτάσεις για το τι είδους πανεπιστήμιο επιθυμούν, για Ενιαία Ανώτατη Δημόσια Δωρεάν εκπαίδευση. «Ανοίγει» επίσης, ζητήματα που αφορούν τον πολιτισμό, παίρνει θέση σε κρίσιμα ζητήματα γενικότερης πολιτικής και εξωτερικής πολιτικής, αλλά και ζητήματα που αφορούν την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. «Βέβαια το πιο σημαντικό είναι ότι έχει κατοχυρωθεί στη συνείδηση των φοιτητών ως ο άλλος "πόλος" συσπείρωσης μέσα στα πανεπιστήμια σε αντίθεση βέβαια με τις άλλες κυβερνητικές παρατάξεις, τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ», υπογράμμισε ο Παν. Ζάχαρης.

«Επίσης - σημείωσε - η Πανσπουδαστική από την αρχή της χρονιάς προώθησε μέσα στη σχολή την ιδέα του συντονισμού, των ΓΣ των φοιτητικών συλλόγων. Δε φοβήθηκε σε καμία περίπτωση να αντιπαρατεθεί με τις άλλες δυνάμεις. Οι εκλογές θα τη βγάλουν ενισχυμένη».

«Η Πανσπουδαστική εντοπίζει τα προβλήματα των φοιτητών. Δε στέκεται όμως μόνο εκεί αφού αναζητά λύσεις προς το συμφέρον του φοιτητή. Ασχολείται με πολιτιστικά θέματα αλλά και ευρύτερου πολιτικού περιεχομένου, όπως τον πόλεμο, το Σιάτλ, την Μπολόνια, το χτύπημα των εργασιακών σχέσεων. Είναι η μοναδική παράταξη που αγωνίζεται, κινητοποιείται, διαδηλώνει, συμμετέχει στις μαζικές κινητοποιήσεις, στις γενικές συνελεύσεις», μας είπε η Νίνα Αλτάνη, φοιτήτρια στο Β` έτος του τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας.

Οσο για τη «δράση» των υπόλοιπων παρατάξεων μάς λέει: «Αποτελεί σύνηθες φαινόμενο ΠΑΣΠ και ΔΑΠ να "φαίνονται" στις σχολές μόνο όταν έχουμε εκλογές, χρησιμοποιώντας αυτό που λέμε "άρτος και θέαμα". Δεν εκθέτουν τα πολιτικά τους επιχειρήματα, αφού αυτά ουσιαστικά δεν υπάρχουν. Η ΠΑΣΠ παρουσιάζεται με ένα αριστερό προκάλυμμα, στηρίζοντας ουσιαστικά την κυβερνητική πολιτική. Η ΔΑΠ στέκεται στην υπόσχεση. Υπόσχεση όχι όμως πολιτική, αλλά σε υλικά πράγματα όπως μια σημείωση, ένας βαθμός παραπάνω κτλ. Τα ΕΑΑΚ χρησιμοποιούν μόνο την αντίδραση, στην οποία όμως και μένουν. Οταν τους πει κάποιος τι έχεις να προτείνεις, χρησιμοποιούν τη λασπολογία, προσπαθώντας συγχρόνως τη διάσπαση του φοιτητικού κινήματος».

«Η Πανσπουδαστική καθημερινά και όλο το χρόνο, όχι μόνο προεκλογικά, δίνει το "παρών" της μέσα στη σχολή. Αναδεικνύει τα προβλήματα της σχολής αλλά και γενικότερα της πολιτικής που ακολουθείται στο χώρο της παιδείας», μας είπε στη συνέχεια η Βαγγελιώ Κυριαζίδου, πρωτοετής του τμήματος Θεατρικών Σπουδών. «Οι "πρωτοπόρες" ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, στηρίζουν και προωθούν τις κυβερνητικές αποφάσεις, όπως τώρα με τα νομοσχέδια για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Επιρρίπτουν ευθύνες η μία στην άλλη χωρίς να αναδεικνύουν ποιος είναι ο πραγματικός ένοχος για την κατάσταση που επικρατεί στην τριτοβάθμια εκπαίδευση», τόνισε.