Η αντιδραστική πολιτική στον τομέα του βιβλίου, που βασίζεται στην αντιμετώπισή του ως εμπορικού προϊόντος - όπως καθετί στον καπιταλισμό - προς όφελος των εκδοτικών μονοπωλίων και κατά των μικρών εκδοτών και των πραγματικών αναγκών του λαού για πραγματική γνώση και ουσιαστική ψυχαγωγία θα συνεχιστεί απρόσκοπτη, είτε με φορέα υλοποίησής της την κεντρική κρατική διοίκηση είτε φορείς του ευρύτερου κρατικού τομέα, όπως το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ).

Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει από τη χτεσινή συνέντευξη Τύπου του αναπληρωτή υπουργού Πολιτισμού, Κ. Τζαβάρα, με αφορμή την απόφασή του να κλείσει το ΕΚΕΒΙ. Ωστόσο, αυτόν το βασικό πολιτικό προσανατολισμό του αστικού κράτους, ο υπουργός επιχείρησε να τον κρύψει με ρητορικές «ακροβασίες», όπως με τον, ανύπαρκτο στον καπιταλισμό, «διαχωρισμό», μεταξύ της υποτιθέμενης αντιμετώπισης του βιβλίου από το κράτος ως «πολιτιστικού αγαθού» και της αντιμετώπισής του ως εμπορεύματος από την αγορά. Ετσι, σύμφωνα με τον υπουργό, η πολιτεία πρέπει να αντιμετωπίζει το βιβλίο ως πολιτιστικό αγαθό, και όχι ως εμπόρευμα, όπως κάνουν οι επιχειρηματίες, τους οποίους όμως ο υπουργός επαίνεσε, ξεκαθαρίζοντας πολλές φορές ότι δεν είναι εναντίον της εκδοτικής αγοράς. Δηλαδή, της εμπορευματοποίησης του βιβλίου. Ομως, ως τυπικός αστός πολιτικός, προσπαθεί να παρουσιάσει την «πολιτεία» και το κράτος σαν κάτι το «ουδέτερο» και όχι ως δομή που εξυπηρετεί την κυρίαρχη τάξη. Σπέρνοντας έτσι την αυταπάτη ότι το αστικό κράτος - δηλαδή οι πολιτικοί εκφραστές του κεφαλαίου - μπορεί να ασκεί διαφορετική, από την κυρίαρχη, πολιτική και οικονομία!

Μάλιστα, σε μια προφανή προσπάθεια να θολώσει ακόμη περισσότερο την πραγματικότητα, παρουσίασε το κλείσιμο του ΕΚΕΒΙ - κατ' επέκταση και άλλων πολιτιστικών οργανισμών - ως... «επιστροφή» αρμοδιοτήτων στο κράτος από φορείς που δημιουργήθηκαν τη 10ετία του '90 από το κράτος, λειτουργούσαν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια στο όνομα της «ευελιξίας» από το «δύσκαμπτο» δημόσιο λογιστικό και ουσιαστικά «σαλαμοποιούσαν» και εμπορευματοποιούσαν όντως αρμοδιότητες και κρατικά πεδία στον πολιτισμό.

Αυτό φυσικά που δεν μπορεί να πει είναι ότι αυτή η «επιστροφή» δεν αποτελεί αλλαγή πολιτικής, αλλά τακτικής - ενίοτε αναγκαστικής - εκ μέρους του κράτους των αστών που παρατηρείται σε όλους τους κλάδους σε περίοδο κρίσης του συστήματος. Και ως τέτοια, αυτή η «επιστροφή» είναι πρόσκαιρη και σε τίποτα δεν αλλάζει τον κεντρικό στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου για πλήρη εμπορευματοποίηση του πολιτισμού και τη χρησιμοποίησή του για το πέρασμα της κυρίαρχης ιδεολογίας. Αλλωστε, η άποψη και αυτής της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου για την «περιβόητη» «εθνική πολιτική για το βιβλίο» (την οποία παρέπεμψε σε «διαβούλευση») κινείται στα χιλιοειπωμένα: Προώθηση του βιβλίου εντός και εκτός χώρας, ενθάρρυνση της εκδοτικής παραγωγής με συγκεκριμένα κίνητρα (εννοούσε «πολιτιστικά») κ.λπ.

Για το ΕΚΕΒΙ είπε ότι θα ξεκινήσει διαχειριστικός έλεγχος, θα συνεχιστούν τα προγράμματά του, θα αγοραστούν τα βιβλία του προγράμματος για την ανάγνωση, ο κόμβος της «ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ» θα λειτουργεί από τις τεχνικές υποδομές του υπουργείου. Υποσχέθηκε ότι «δεν θα θιγούν» τα δικαιώματα των εργαζομένων. Αυτό μένει να αποδειχθεί αφού μόνο 2 από τους, περίπου, 30 είναι αορίστου χρόνου και οι υπόλοιποι «μπλοκάκηδες».

Οσον αφορά στις συγχωνεύσεις οργανισμών είπε ότι μερικές, όπως η συγχώνευση Εθνικού Θεάτρου και ΚΘΒΕ δεν μπορούν να γίνουν. Για το Φεστιβάλ Αθηνών είπε ότι σύντομα θα διοριστεί νέα διοίκηση. Για την επιστροφή του φόρου στο Κέντρο Κινηματογράφου ότι «δεν είναι δική του αρμοδιότητα». Για τη μεταστέγαση του υπουργείου είπε ότι επίκειται η εκτίμηση της αξίας του πρώην εργοστασίου Τσαούσογλου (Πειραιώς 260) που ανήκει στην Εθνική Τράπεζα. Προϊδέασε, τέλος, για τη σύνταξη νέου οργανισμού λειτουργίας του υπουργείου.