Σύμφωνα με τη Θέση 67, ειδικότερα για την επαναστατική κατάσταση. Ο παράγοντας αυτός που διαμορφώνεται αντικειμενικά, και περιλαμβάνει απότομη μαζική άνοδο της διάθεσης της εργατικής τάξης, της λαϊκής αμφισβήτησης, κ.λ.π. χρειάζεται πιστεύω να αντιμετωπιστεί με ιδιαίτερη προσοχή.

Οσον αφορά και την οργάνωση της δράσης των λαϊκών στρωμάτων - μα και τη μεθοδευμένη πάλη για πραγματική ριζοσπαστικοποίηση. Νομίζω, χρειάζεται να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στον τρόπο προσέγγισης εργαζομένων (επικοινωνιακά), που παγιδεύονται από τα ΜΜΕ και γενικότερα την αστική προπαγάνδα, με την οποία και έχουν ανατραφεί, μην ψάχνοντας την ουσία των γεγονότων - και πέφτοντας θύμα του οπορτουνίστικου τρόπου παρουσίασης λύσεων - απομακρύνεται από τη δράση για την ανατροπή της αστικής εξουσίας, μην αναγνωρίζοντας δε, σαν πηγή των δεινών του τον καπιταλισμό.

Πιστεύω πως χρειάζεται στους τόπους δουλειάς, στους χώρους εκείνους που υπάρχουν αποτελέσματα των αγώνων της λαϊκής πάλης, να δημοσιοποιούνται άμεσα αυτά - με τρόπο κατανοητό και προσιτό ακόμα κι από όσους δεν ενημερώνονται από το «Ριζοσπάστη», ή τον «902». Με μηνύματα (π.χ. μέσω Ιντερνετ) ή συνθήματα, ή αφισοκολλήσεις με το συγκεκριμένο αποτέλεσμα, ώστε να δοθεί το έναυσμα για να αφυπνιστεί ο καθένας και να μπει σε διαδικασία «ψαξίματος».

Δυστυχώς, πολλοί στερούμαστε Παιδείας και κουλτούρας μα και αντίληψης τέτοιας, που θα ωθήσει στην αναγνώριση των πραγματικών προβλημάτων, στην αφύπνιση της ταξικής συνείδησης - ώστε να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας, να παλέψουμε για να γίνουμε κυρίαρχοι του πλούτου που παράγουμε.