Κριτική για ...ασθενή διαπραγματευτική τακτική ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, με αφορμή τη Σύνοδο Κορυφής για τον προϋπολογισμό της ΕΕ, κατηγορώντας την ότι δε διεκδίκησε περισσότερα κονδύλια για να 'χουν να ξεκοκαλίζουν οι ντόπιοι κεφαλαιοκράτες.

Την επικρίνει ότι «αποδέχθηκε αδιαμαρτύρητα τη μείωση των κονδυλίων» και ότι δεν αξιοποίησε τη Σύνοδο Κορυφής «προκειμένου να καταδειχθεί ότι το εφαρμοζόμενο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής στην Ελλάδα δεν βγαίνει» και να «αξιώσει την κοινοτική αλληλεγγύη με κάθε προσφερόμενο μέσο». Είναι φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει στα ΕΣΠΑ και στις άλλες ευρωενωσιακές επιδοτήσεις, για να μπουκώσει το κεφάλαιο με χρήμα, προκειμένου να κάνει ανάπτυξη αν κυβερνήσει. Από αυτή, τη (διαχειριστική) σκοπιά είναι η κριτική που ασκεί στην κυβέρνηση.

Σκορπίζοντας αυταπάτες με τη σέσουλα για το ρόλο κάθε κυβέρνησης στο καπιταλιστικό σύστημα, παρουσιάζει την ελληνική περίπου σαν να σύρθηκε με το ζόρι και «αποδέχτηκε τη συνολική στρατηγική επιλογή της ύφεσης και της λιτότητας», όταν αυτή αποτελεί στρατηγική επιλογή των κυρίαρχων μερίδων της ντόπιας αστικής τάξης και μόνο σαν τέτοια πρέπει να την πολεμήσει ο λαός, κόντρα στις προτάσεις για συμμαχία με άλλα ανταγωνιζόμενα κομμάτια των αστών.

Τις ίδιες αυταπάτες σκορπά ο ΣΥΡΙΖΑ και για το ρόλο του ευρωκοινοβουλίου που εγκρίνει το ένα μετά το άλλο τα αντιλαϊκά μέτρα, ζητώντας να παρέμβει για την ακύρωση της μείωσης του προϋπολογισμού και για «να εκφράσει τις επιθυμίες και τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας των λαών της Ευρώπης»!