Η εμπειρία από τη δράση των Κομματικών Οργανώσεων του εξωτερικού μπορεί να συμβάλλει στον εμπλουτισμό της στρατηγικής αντίληψης.

Αποτελεί μεγάλη κατάκτηση η κατανόηση του ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ σαν ΔIKTATOΡIA ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ, χωρίς μεσολάβηση ξεπερασμένων και ΜΗ ΙΣΤΟΡΙΚA επιβεβαιωμένων ΕΝΔΙΑΜΕΣΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣ. Με δεδομένο και αναμφισβήτητο το ότι ο ιστορικός ρόλος της εργατικής τάξης υφίσταται αντικειμενικά και ανεξάρτητα από το συσχετισμό δύναμης σε κάθε χώρα αφού είναι η τάξη που βρίσκεται στο κέντρο του τρόπου παραγωγής και αποτελεί την πλειοψηφία στον ενεργό πληθυσμό, επιβάλλεται η ολόπλευρη στήριξη των θέσεων καθώς και το αποφασιστικό ξεκαθάρισμα με τις δυνάμεις του οπορτουνισμού και του αναθεωρητισμού σε όλη τη γραμμή, όχι μόνο εκτός αλλά και εντός, σαν συστατικό της ταξικής πάλης για να μπορέσει το εργατικό κίνημα να ανασυνταχθεί για να αντιπαρατεθεί αποτελεσματικά στην εξουσία των μονοπωλίων, με απαραίτητη προϋπόθεση τη συλλογικότητα της καθοδήγησης βασισμένη στις λενινιστικές αρχές, σαν συνολική οργανωτική έκφραση και αποτέλεσμα σωστής λειτουργίας οργανωτικών αρχών όπως ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, η κοινωνική σύνθεση, ο έλεγχος και η περιφρούρηση των αποφάσεων, η κριτική και αυτοκριτική, καθώς και η απαιτητικότητα στη διαδικασία ανάδειξης στελεχών αφοσιωμένων στην υλοποίηση της Στρατηγικής και στο ατσάλωμα των δεσμών του Κόμματος με την εργατική τάξη.

Οι Θέσεις της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο εμπνέουν ενθουσιασμό και εξασφαλίζουν προϋποθέσεις για παραπέρα ποιοτικό ανέβασμα της δουλειάς που να συμβάλλει στην όξυνση της ταξικής πάλης ανοίγοντας δρόμους για την πιο άμεση και αποτελεσματική έκβαση της δράσης. Επιχειρούν τολμηρά να εστιάσουν το βάρος στις υποκειμενικές συνθήκες και συγκεκριμένα σε ό,τι αφορά την πλήρη αντιστοίχηση της στρατηγικής αντίληψης και δράσης του Κόμματος με το χαρακτήρα της εποχής, κωδικοποιώντας την όποια καθοδηγητική εμπειρία έχει αποκτηθεί από τις προσπάθειες για την υλοποίηση επαναστατικής στρατηγικής σε συνθήκες μη επαναστατικές .

Αποτελούν ολοκληρωμένη απάντηση και όπλο για τον κάθε εργάτη που συνειδητοποιεί την ανάγκη της ρήξης με την αστική εξουσία και την αντίσταση στην ανελέητη ιδεολογική επίθεση από κανάλια και μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με σκοπό την επιρροή στη συνείδηση για την καλύτερη ενσωμάτωση στη στρατηγική της άρχουσας τάξης.

Λογικό λοιπόν και αναμενόμενο, ο ύπουλος και ανελέητος πόλεμος στη στρατηγική του ΚΚΕ όχι μόνο από αστούς αλλά και από δεξιούς και αριστερούς οπορτουνιστές που όλο και συγκλίνουν σε διεθνές επίπεδο βάζοντας πονηρά διλήμματα ευρείας συσπείρωσης σε αριστερά, κόκκινα, αντινεοφιλελεύθερα, αντιφασιστικά, αντιμνημονιακά και άλλα συστημικά και αντικομμουνιστικά μέτωπα που δε θίγουν το ζήτημα εξουσίας ούτε τα κόμματα που τη στηρίζουν, με στόχο την ανανέωση των όρων υποταγής του εργατικού κινήματος .

Μέσα σ' αυτό το σκεπτικό οι Κομματικές Οργανώσεις του εξωτερικού μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο αν με βάση την πείρα τους κάνουν τις διορθωτικές κινήσεις για να προσανατολίσουν τη δουλειά τους στην προετοιμασία της επανάστασης κόντρα στον πολύ αρνητικό συσχετισμό δύναμης στις χώρες διαμονής.

Η καθοδηγητική δουλειά των ΚΟΒ πρέπει να αποκτήσει ουσιαστικό και ζωντανό περιεχόμενο με βάση τις εξελίξεις στον τόπο διαμονής που είναι ραγδαίες και την πολιτική πρόταση του Κόμματος. Μόνο έτσι θα μπορεί να σχεδιάζεται ξεκινώντας πάντα από τον «Ριζοσπάστη», η πολιτική, μαζική και οργανωτική δουλειά και το δέσιμο με τον περίγυρο που περιλαμβάνει και ντόπιους εργαζόμενους και μετανάστες από άλλες χώρες θύματα της αντιλαϊκής επίθεσης με προτεραιότητα στους χώρους δουλειάς και τα σωματεία, χωρίς όμως να εγκαταλείπουμε τις μεταναστευτικές κοινότητες και άλλους μαζικούς φορείς. Πάντα όμως με όρους κινήματος και όχι facebook.

Σήμερα με την όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης έχουμε νέο κύμα μαζικής μετανάστευσης προς τη βόρεια Ευρώπη και μάλιστα με πολύ δυσμενείς όρους.

Ο χαρακτήρας της εποχής αφορά και αυτές τις χώρες που βρίσκονται ψηλότερα στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα και όπου είναι πιο εμφανές το στοιχείο της μεγάλης κερδοφορίας και του υψηλού βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης χάρη στην αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, παρόλο που τα μεροκάματα είναι υψηλότερα.

Γι' αυτό άλλωστε αποτελούν ταυτόχρονα μαγνήτη και παγίδα για νέους μετανάστες. Εύκολα μπορεί κάποιος να παρασυρθεί από τις πρώτες εντυπώσεις αν αγνοεί το νόμο της ανισόμετρης ανάπτυξης και δε διαθέτει την ανάλογη πολιτική ωριμότητα για σωστή ταξική ανάλυση της πραγματικότητας. Το ποιος ποιον ισχύει και εδώ και οφείλουμε να το αποκαλύπτουμε με καλοδουλεμένα επιχειρήματα.

Για παράδειγμα, οι σκανδιναβικές χώρες βρίσκονται εκτός Ευρωζώνης γιατί αυτό εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Τίποτα όμως δεν τους εμπόδισε να ξεκινήσουν πρώτοι τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις από τις αρχές του '80 και να είναι σήμερα οι χώρες πού εφαρμόζουν πρώτες ό,τι πιο αντιλαϊκό μέτρο σοφίζονται στην ΕΕ, χωρίς να χρειάζονται μνημόνια. Πάνω από 70 έχει πάει το όριο συνταξιοδότησης για άντρες και γυναίκες ακόμα και για τα βαριά επαγγέλματα που έχουν αποχαρακτηρισθεί, οι ανάπηροι πετιούνται στο δρόμο, σχολεία κλείνουν, οι μισθοί κατέβηκαν από 10 έως 30%, μαζικές απολύσεις και οι άνεργοι στέλνονται στους ψυχολόγους. Στον τέταρτο χρόνο της καπιταλιστικής κρίσης αναμένεται νέα ύφεση με συρρίκνωση της παραγωγής και της οικονομίας, αύξηση της ανεργίας και τσουνάμια αντιλαϊκών πακέτων και από την κυβερνώσα αριστερά.

Πώς είναι δυνατό σ' αυτές τις συνθήκες να προκόψουν Νέοι Μετανάστες; Το πιθανότερο είναι να καταλήξουν άνεργοι ή φτηνό εργατικό δυναμικό που θα χρησιμοποιείται από τους εργοδότες σαν μοχλός πίεσης για να ρίξουν τα μεροκάματα των ντόπιων.

Αρα μονόδρομος και εδώ είναι η οργάνωση της πάλης δίπλα στο ΚΚΕ και το ντόπιο ταξικό κίνημα. Πρέπει να πεισθούν νέοι και παλιοί μετανάστες αφού όσα είχαμε προβλέψει επαληθεύονται. Δεν υπάρχει χώρα στον καπιταλισμό όπου η οποιασδήποτε απόχρωσης κυβέρνηση κατόρθωσε να κάνει φιλολαϊκή ανακαταδιανομή του εισοδήματος. Η υποκρισία και η αφερεγγυότητα του κόμματος των Πρασινοκόκκινων Δανίας που στηρίζουν μια αδίστακτη κυβέρνηση είναι προειδοποίηση για το τι καινούργιο μπορεί να φέρει στη χώρα μας ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το εργατικό κίνημα χάρη στη μακρόχρονη αντικομμουνιστική και συστηματική δουλειά σοσιαλδημοκρατών και οπορτουνιστών που το ποδηγετούν ακόμα ενταγμένοι κάτω από την ομπρέλα της ΣΕΣ, βρέθηκε εντελώς απροετοίμαστο στην επίθεση που εξαπολύθηκε με αφορμή την κρίση και πλήρως ενσωματωμένο με αποτέλεσμα να δηλώνουν οι εργαζόμενοι πρόθυμοι να πληρώσουν τα βάρη στην λογική του μικρότερου κακού.

Και σ' αυτές τις χώρες απαραίτητο όρο για την ανασύνταξη του κινήματος, που προϋποθέτει άμεσα το ξέκκομα συνδικάτων από τα πλοκάμια της ΣΕΣ και την ένταξή τους στην ΠΣΟ, αποτελεί η λειτουργία και δράση ισχυρών Επαναστατικών Κομμάτων στοχοπροσηλωμένων στην ανατροπή του καπιταλισμού και όχι στη διαχείρισή του. Τα σκανδιναβικά Κομμουνιστικά Κόμματα υιοθέτησαν παλιότερα θεωρίες σταδίων που γέννησαν κοινοβουλευτικές αυταπάτες και επέβαλαν τη συνεργασία με τη σοσιαλδημοκρατία που κατέληξε στην οπορτουνιστική διάβρωση και τη διάλυσή τους και ακόμα δεν έχει ωριμάσει η ιδεολογικοπολιτική ενότητα για επεξεργασία ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ. Και εδώ οι κομματικές οργανώσεις του ΚΚΕ έχουν πάρα πολλά να προσφέρουν.

Για όλα αυτά το 19ο Συνέδριο θα αποτελέσει σταθμό για το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα.