Ζητήματα που αναδείχτηκαν από τη μελέτη των ανατροπών όπως, μικροεμπορευματική παραγωγή, ικανότητες διοίκησης της Σοσιαλιστικής οικονομίας, η λειτουργία του Κόμματος, ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις κλπ. αποτυπώνονται στις Θέσεις του 19ου Συνεδρίου, κυρίως στο Πρόγραμμα, με τρόπο βέβαια προσαρμοσμένο στην εποχή και τη συγκεκριμένη χώρα. Ομως αν δεχτούμε ότι αυτό που γενικά αναδείχτηκε από τη μελέτη και ανάλυση των ανατροπών, είναι η έλλειψη θεωρητικής και πολιτικής επάρκειας που υπήρξε αντικειμενικά στο στάδιο της Σοσιαλιστικής οικοδόμησης της Ρωσίας λόγω του πρωτόγνωρου της προσπάθειας, τότε θα συμφωνήσουμε ότι χρειάζονται ακόμα πολλά να γίνουν ώστε να ελαχιστοποιούνται οι πιθανότητες «πισωγυρίσματος» από μια ανάλογη πορεία στη χώρα μας.

Πιστεύω ότι το Κόμμα των Μπολσεβίκων δεν «έθρεψε» οπορτουνιστές, όμως η έλλειψη εμπειρίας Σοσιαλιστικής πορείας και η σοβαρή καθυστέρηση των παραγωγικών δυνάμεων στη Ρωσία, προεπαναστατικά δημιούργησε μαζί με τις παρεμβάσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, πολλά και τεράστια προβλήματα δύσκολα αντιμετωπίσιμα, που οδήγησαν στην παραίτηση μέρους της Κομματικής ηγεσίας. Θεωρητικοποιήθηκαν τα λάθη για να δικαιολογηθούν και φτάσαμε στις παρεκκλίσεις, τα λάθη και στην Περεστρόικα.

Αγροτικός τομέας:

Ο παραγωγικός συνεταιρισμός και η εθελοντική συμμετοχή χρειάζονται μελέτη και επεξεργασία, τουλάχιστον στα πρώτα στάδια θα δημιουργήσουν αντιθέσεις με τον κεντρικό σχεδιασμό και θα κάνουν μακρινό στόχο της κοινωνικοποίησης της γης.

Ο παραγωγικός συνεταιρισμός στις συγκεκριμένες συνθήκες που επικρατούν στον Αγροτικό Τομέα, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο κομμάτι του δεν θα γίνει ελκυστικός για τους περισσότερους μικροπαραγωγούς στη χώρα μας γιατί καλείται να «μοιράσει» ανόμοια παραγωγικά μέσα με ανόμοια δικαιώματα.

Παράδειγμα, στο χωριό μου υπάρχουν 150.000 ελαιόδεντρα σε 600 περίπου οικογένειες αγροτών χωρίς καμιά ιδιοκτησία να έχει καπιταλιστικό χαρακτήρα, άρα χωρίς δυνατότητα κοινωνικοποίησης γης, και αυτό δε συμβαίνει μόνο σε ένα χωριό, αν εξαιρέσουμε περιοχές στη Θεσσαλία, συμβαίνει σε όλες τις αγροτικές περιοχές της χώρας. Με τον εθελοντικό χαρακτήρα της Συνεταιριστικοποίησης θα είναι πιθανόν να κυριαρχεί για μεγάλο διάστημα η μικροεμπορευματική παραγωγή. Επίσης για όσους ενταχθούν στον π. συνεταιρισμό ποια θα είναι τα κριτήρια της αμοιβής τους, αφού όσα παραδώσουν θα είναι διαφορετικού μεγέθους ιδιοκτησίες και διαφορετικής σε ποιότητα περιοχές. 100 ελαιόδεντρα εδώ έχουν απόδοση 10kg λάδι ανά δέντρο, σε ένα χιλιόμετρο απόσταση τα ίδια ελαιόδεντρα έχουν 5kg απόδοση ανά δέντρο...

Τώρα στο θέμα του τουρισμού:

Χρειάζεται να δούμε ότι εκτός από τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής υπηρεσιών να κυριαρχεί η ατομική επιχείρηση που λόγω των τεχνολογικών μέσων μπορεί να παράγει μεγάλης οικονομικής κλίμακας αποτελέσματα χωρίς εκμετάλλευση εργατικής δύναμης, αυτό δίνει το δικαίωμα σε μεγάλα στρώματα αυτοαπασχολούμενων στον τομέα των υπηρεσιών να μην αναζητούν συμμαχίες με την Εργατική Τάξη. Στο θέμα του Τουρισμού επίσης χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε αν υπάρχει διττός χαρακτήρας στη συγκεκριμένη δραστηριότητα, δηλαδή διαθέτεις στους εργαζόμενους της χώρας τη δυνατότητα παραθερισμού σαν αγαθό και κοινωνική ανάγκη, και αν την επίσκεψη εκατομμυρίων ξένων επισκεπτών την αξιοποιείς οικονομικά.

Να μην ξεχνάμε τέλος ότι παρεκκλίσεις και πισωγυρίσματα σε χώρες όπως Κίνα - Βιετνάμ και Κούβα ξεκινάνε με αιχμή του δόρατος τις δυο αυτές οικονομικές δραστηριότητες: Γεωργία - Τουρισμός.

Μερικές σκέψεις για τον υποκειμενικό παράγοντα - Κόμμα - Εργατική Τάξη και το συσχετισμό δυνάμεων.

Τα τελευταία τριάντα χρόνια και πλέον ο ταξικός αντίπαλος «έπαιξε» σοβαρά με το ζήτημα χαλιναγώγησης της συνείδησης της Εργατικής Τάξης με όλα τα μέσα που διαθέτει το πολιτικό προσωπικό, χρησιμοποίησε νόμους και θεσμούς, καταστολή και αυταρχισμό, κυρίως όμως χρησιμοποίησε τον εκφυλισμό και την εξαγορά παρέχοντας σε μεγάλα τμήματα λαϊκών στρωμάτων παρασιτικά εισοδήματα για δεκαετίες και μέχρι πρόσφατα, η καταστολή και οι νόμοι δεν απέδωσαν στο βαθμό που επιθυμούσε η αστική τάξη λόγω ιστορικών καταβολών του κινήματος και λόγω της ύπαρξης ενός Κομμουνιστικού Κόμματος που διατήρησε με θυσίες τα επαναστατικά του χαρακτηριστικά.

Η εξαγορά δεν αφορούσε μόνο αυτό που λέμε εργατική αριστοκρατία, αλλά με κάθε μορφή και τρόπο κατέκλυσε μεγάλα κομμάτια εργαζομένων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα στα αστικά κέντρα και στην ύπαιθρο. Η κατάσταση αυτή έπαιξε σοβαρό ρόλο για δεκαετίες και στο θέμα των συσχετισμών, στην εξέλιξη της ταξικής πάλης, στη χαλάρωση των σχέσεων με τον κομματικό μας περίγυρο. Και έχω την εντύπωση ότι θα κρατήσει ακόμα, παρά την κρίση. Γιατί εμείς, όλα αυτά τα χρόνια, ακόμα και τώρα, δεν αντιμετωπίσαμε παρά ελάχιστα και επιφανειακά το πρόβλημα, στο όνομα του κινδύνου μήπως αποπροσανατολιστεί το κίνημα από το κύριο, που είναι βέβαια το καπιταλιστικό σύστημα, όσον αφορά την κρίση και την εκμετάλλευση. Ομως εδώ πάει το «η πολιτική είναι Τέχνη» του Λένιν και Τέχνη στην προκειμένη περίπτωση είναι χωρίς να υποβαθμίζεται το κύριο, να αναδεικνύεις και το δεύτερον. Η μορφή αγώνα που επέλεξαν ένα μήνα οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ, αποτελεί ευτελισμό της ταξικής τους προέλευσης και έπρεπε να τους το πούμε καθαρά, όπου μας δινόταν ευκαιρία. Με τρόπο διαπαιδαγωγικό και ταυτόχρονα αυστηρό, να καυτηριάσουμε τέτοιες λογικές ατομικής εξασφάλισης και εκφυλισμού.

Σύντροφοι, από τις εκλογές και μετά σε ένα μεγάλο τμήμα εργαζομένων, καταρχήν καλοπροαίρετο προς εμάς, διαμορφώνονται απόψεις που ουσιαστικά οδηγούν σε ένα «ψευτοδίλημμα»:

'Η θα αλλάξουμε για να μας καταλάβει ο κόσμος ή θα απομονωθούμε!

Γι' αυτές τις απόψεις δίνουμε πολλές φορές αφορμή, γιατί κατά τη γνώμη μου είναι σωστή η στρατηγική μας, η τακτική και η πολιτική μας, όμως θέλει διόρθωμα η προπαγάνδα μας_, γιατί δίνει επιχειρήματα σε αυτούς που μας λένε «σεχταριστές».

Η πρώτη επαφή του «ανίδεου» με την ιδεολογία μας είναι καθοριστική για τη συνέχεια και από πολλούς γίνεται χονδροειδώς. Χιλιάδες άνθρωποι που έρχονται μαζί μας με κριτήρια τα πρόσωπα, την ηθική και την τιμιότητα, για χρόνια αλλά και προσωρινά, σχεδόν δεν καταφέρνουμε να τους μονιμοποιήσουμε. Ο «τρόμος» μήπως η Λαϊκή Συσπείρωση στην Τοπική Διοίκηση μετατραπεί σε δομή στο Κίνημα, επέτρεψε να απολέσουμε κάθε επαφή με εκατοντάδες εργαζόμενους που βρεθήκανε μαζί στη μάχη των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών.

Εργαζόμενοι που δεν έχουν κατανοήσει τη σύνδεση του τοπικού προβλήματος με τη γενικότερη πολιτική, που δεν έχουν πειστεί να συμμετέχουν στο ΠΑΜΕ στην ΠΑΣΥ, στα ταξικά Συνδικάτα,που συνδέθηκαν πρώτη φορά με το Κόμμα και τους κομμουνιστές, χάθηκαν γιατί επικράτησε η λογική τού «όλα ή τίποτα».

Σύντροφοι, η ωρίμανση των υποκειμενικών προϋποθέσεων απαιτεί να διορθώσουμε την προπαγάνδα μας, όσα εξαρτώνται από εμάς πρέπει να τα κάνουμε γιατί όταν η απόσταση των αντικειμενικών και υλικών προϋποθέσεων από τις υποκειμενικές είναι μεγάλη, προκύπτει απομόνωση.