2. Η εποχή αυτή θα εξαφανιστεί μαζί με αυτούς που τη δημιούργησαν, κυρίως αυτούς που συνθηκολόγησαν σιωπηρά ελπίζοντας σ' έναν συναρπαστικό κόσμο και σέρνονται τώρα σαν υπόδικοι.

3. Η συνενοχή ήταν η καθημερινή άσκηση του Νεοέλληνα απέναντι στον κρατικό ολοκληρωτισμό για λόγους προσωπικής ευδαιμονίας. Αποτέλεσμα; Ενα ψυχικό ερείπιο.

4. Κάποτε πρέπει να εξετάσουμε αυστηρά τη λεγόμενη «κοινή γνώμη», που εξαιτίας της χρόνια ολόκληρα δεν προλαβαίνουμε να μετράμε ναυάγια. Από τη στιγμή που η κοινή γνώμη περιορίζει κάθε ελεύθερο και δημιουργικό πνεύμα, πρέπει να την απαλλάξουμε από την επιθυμία της να νουθετεί.

5. Οι καθεστωτικοί καλλιτέχνες προσπαθούν πίσω από τη θλιβερή μάσκα του Σαμαρά να διακρίνουν προτερήματα και ευαισθησίες. Φιλισταίοι της τέχνης που δεν διατρέχουν κανέναν κίνδυνο, αφού είναι ευχαριστημένοι με το κόκαλο που τους πετούν.

6. Η αυτοσυγκράτηση του πολίτη είναι το μάθημα από την έναρξη του Μνημονίου που παραδίδουν οι μετριότητες της δημοσιογραφίας. Απ' αυτό το γεγονός και μόνο κατανοούμε το μέγεθος της πτώσης μας. Ο πολίτης εκτονώνει τη μελαγχολία και τη διαρκή πίκρα του σε λάθος αποδέκτες. Περιμένει πως η υπακοή του θα τύχει ιδιαίτερης εύνοιας. Προσώρας ποδοπατείται.

7. Ποιος είναι ο αληθινός κόσμος; Με τόσες αγωνίες γύρω μας, με ανυπέρβλητες δυσκολίες που φέρνουν στην επιφάνεια ό,τι χειρότερο κρύβουμε μέσα μας και δεν μας επιτρέπει να ζήσουμε, χάσαμε εκείνο το θαυμάσιο ένστικτο στο οποίο χρωστούσαμε τη θέλησή μας για ζωή. Ακολουθώντας τους χρυσούς κανόνες του συμβιβασμού που η ξεθωριασμένη Ευρώπη μάς δίδαξε, προξενήσαμε τέτοια βλάβη στον εαυτό μας, που το μόνο που του αξίζει είναι η μόνιμη θλίψη.

8. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη υποκρισία από τον κάθε υπουργό που με ύφος φιλάνθρωπο δηλώνει δημόσια πως κατανοεί τη δυστυχία μας αλλά πρέπει να συνεχίσει να μας «παίζει» στα ίδια. Οταν η ξετσιπωσιά εκπορεύεται σαν εκπαιδευτική ιδέα, ο νους μου πηγαίνει στους στίχους του Φρανσουά Βιγιόν: «Να σε κρεμάσω ανάποδα να δει ο λαιμός σου πόσο ζυγίζει ο κώλος σου».

9. Το γεγονός ότι είμαστε εύθραυστοι και ευαίσθητοι δεν δικαιολογεί τη συμπεριφορά μας, που μοιάζει με αυτή του πιθήκου. Είναι σκληρή η παρομοίωση; Δεν έχετε παρά να κοιτάξετε γύρω σας. Αφού τα άλλαξαν όλα σύμφωνα με τις επιθυμίες τους, τα αφεντικά ανέλαβαν και τη διαπαιδαγώγησή μας στη νέα πραγματικότητα: πώς χρησιμοποιούμε το πιρούνι και το κουτάλι. Από την αρχή, παίδες Ελλήνων!

10. Κανείς δεν τρελάθηκε με τη θέλησή του. Αναίσχυντο το περιβάλλον πιέζει και εξωθεί τον καθένα μας σε καταστάσεις ολέθριες. Παλιά δοκιμασμένη συνταγή: φόρτωσε την ψυχή σου και μετά κάθισε και μέτρα τις αντοχές σου. Αντί της ανταρσίας, που λογικά θα ήταν η μόνη εξέλιξη και απάντηση στην κατάντια μας, κερδίζει η υπακοή, που γνωρίζει πώς να θαμπώνει το μάτι.

11. Το γεγονός ότι δεν ελέγχουμε την κατάσταση που μας έχει επιβληθεί, δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να ελέγξουμε και τον εαυτό μας. Ελπίζω πως δεν κατάφεραν να στήσουν ανάμεσά μας αυτό που περιέγραψε ο Ησίοδος στο «Εργα και Ημέραι»: το κεράμιον μίσος. «Ο κεραμεύς τον κεραμέα πάντα μισεί». Γελιέται όποιος πιστεύει πως ορισμένες συμπεριφορές είναι δυνατές σαν κληρονομική αρρώστια από την οποία δεν ξεφεύγει κανείς. Η πείρα έχει αποδείξει πως υπάρχουν εποχές που δεχόμαστε τα πάντα και εποχές που αηδιάζουμε για τα πάντα. Η εποχή της αηδίας άρχισε.