«Οι 25 νέες συμφωνίες ελληνοτουρκικής συνεργασίας που υπέγραψε η τρικομματική κυβέρνηση αποτελούν βήμα προετοιμασίας για τη συνεκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων του Αιγαίου και ευρύτερα στη βάση των συμφερόντων των μονοπωλίων. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο η ελληνική κυβέρνηση προωθεί το σχέδιο για ανάδειξη της Ελλάδας σε κόμβο μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων. Γι' αυτό η ίδια και οι πολιτικοί υπηρέτες της αναζητούν λύση στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, προχωρώντας σε διαπραγμάτευση επί των κυριαρχικών δικαιωμάτων στην υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ. Οι δύο πρωθυπουργοί επιβεβαίωσαν τη συμπόρευσή τους υπό την κοινή ΝΑΤΟική ομπρέλα, την ώρα που η τουρκική ηγεσία εξακολουθεί να αμφισβητεί τα ελληνικά χωρικά ύδατα στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, και ιδιαίτερα στο νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου, καθώς και σε τμήμα της ΑΟΖ της Κύπρου», εκτιμά το ΚΚΕ μετά τις πρόσφατες συνομιλίες Σαμαρά - Ερντογάν στην Τουρκία. Πρόσφατα ο Αντ. Σαμαράς, μιλώντας στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, είπε σχετικά με τους υδρογονάνθρακες: «Το ελληνικό ή το κυπριακό πετρέλαιο ή φυσικό αέριο είναι "ευρωπαϊκό" φυσικό αέριο και "ευρωπαϊκό" πετρέλαιο... πότε θα μιλήσει η Ευρώπη για τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες;».

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να μπάσει βαθύτερα την ΕΕ στην υπόθεση της ανακήρυξης ΑΟΖ ισοδυναμεί με κάλεσμα για ενεργότερη εμπλοκή στους ανταγωνισμούς στην περιοχή. Μην ξεχνάμε ότι και οι ΗΠΑ υποδεικνύουν πως τόσο η Ελλάδα όσο και η ΕΕ δεν πρέπει να εμπλακούν σε ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία, με αφορμή το ενδιαφέρον ρωσικών μονοπωλίων για την αγορά των ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ. Ηδη έχει συνταχτεί Εκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με τον «Ενεργειακό Οδικό Χάρτη της ΕΕ μέχρι το 2050», (βλέπε στο σημερινό «Ρ» σελ.11).Στα πλαίσια όμως των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών μεταξύ ΗΠΑ - ΕΕ και Ρωσίας για τους υδρογονάνθρακες της ανατολικής Μεσογείου εμπλέκονται και οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε Ελλάδα - Τουρκία για το ίδιο θέμα, αλλά και η υπόθεση χάραξης ΑΟΖ από την Ελλάδα, έχοντας ήδη συμμετοχή στη χάραξη στρατηγικού άξονα μεταξύ Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδας, (εδώ εμπλέκονται άμεσα οι ΗΠΑ αφού το αμερικανοϊσραηλινό μονοπώλιο «Noble Energy - Delek» εκμεταλλεύεται το κοίτασμα της Κύπρου). Την ίδια ώρα ενώ το Ισραήλ συζητά με την Τουρκία να γίνει πύλη μεταφοράς υδρογονανθράκων, το ίδιο επιδιώκει και η ελληνική κυβέρνηση. Στο χορό έχει μπει και η Αίγυπτος, που αμφισβητεί την οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου - Αιγύπτου. Αρα οι ανταγωνισμοί στην ανατολική Μεσόγειο περιπλέκονται επικίνδυνα.

Επομένως ο Αντ. Σαμαράς αναζητώντας την ενεργή συμμετοχή σ' αυτήν την υπόθεση της ΕΕ, ελπίζει ότι θα έχει μεγαλύτερα πλεονεκτήματα στην εκμετάλλευση υδρογονανθράκων η αστική τάξη της Ελλάδας και ότι θα αναβαθμιστεί γεωστρατηγικά. Μόνο που αυτοί οι ανταγωνισμοί αν δεν αμβλυνθούν με συμβιβασμούς ανοίγουν τον ασκό του Αιόλου για πόλεμο. Δεν είναι όμως μόνον αυτό. Ηδη με την εμμονή του Αντ. Σαμαρά για εμπλοκή της ΕΕ στη χάραξη ΑΟΖ και τη μετατροπή της σε ευρωενωσιακή ΑΟΖ, αφενός μετατρέπει τα σύνορα της Ελλάδας σε σύνορα της ΕΕ και θέλει τέτοια κατοχύρωση και αφετέρου απεμπολεί κυριαρχικά δικαιώματα του λαού και της χώρας σε όφελος των συμφερόντων της αστικής τάξης και των μονοπωλίων, ντόπιων και διεθνικών. Είναι άλλη μια απόδειξη ότι η αστική τάξη της Ελλάδας δε θέλει και δεν μπορεί να υπερασπιστεί κυριαρχικά δικαιώματα του λαού και της χώρας, εκχωρώντας τα στην ΕΕ. Και ως προς την ΑΟΖ και ως προς τον πλούτο που πρέπει να ανήκει στο λαό. Η συγκεκριμένη υπόθεση στο σύνολό της είναι υπόθεση του λαού. Που πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, τα κυριαρχικά του δικαιώματα και ο πλούτος της χώρας δεν προστατεύονται. Να γιατί ο αγώνας του πρέπει να κατευθύνεται στην αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και ενώσεις, στην κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και του πλούτου με τη δική του εξουσία.