Η Μίρα Μάρκοβιτς, γυναίκα του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ηγετικό στέλεχος του κόμματος της Γιουγκοσλαβικής Αριστεράς, καθηγήτρια Κοινωνιολογίας, κόρη αντάρτισσας που την εκτέλεσαν οι Γερμανοί κατακτητές το 1944, παραχώρησε στη «Νόιες Ντόιτσλαντ» (31 Μάρτη/ 1 Απρίλη) συνέντευξη για την κατάσταση στη Γιουγκοσλαβία. Με έγκριση της γερμανικής εφημερίδας δημοσιεύουμε περίληψη ορισμένων απαντήσεών της:

«Ολα τα μέλη του κόμματος που κατείχαν ηγετικές θέσεις σε επιχειρήσεις, σχολεία, νοσοκομεία, πανεπιστήμια απολύθηκαν παράνομα. Η διεύθυνση του κόμματος λεηλατήθηκε τη νύχτα στις 5 προς τις 6 Οκτώβρη... Τώρα κατασκευάζονται κατηγορητήρια εναντίον μελών του κόμματος. Τους αποδίδονται "αμαρτήματα" που δε διέπραξαν και φυσικά δεν μπορούν να αποδειχτούν... Οι νέοι κυβερνώντες δεν ενδιαφέρονται για τη Γιουγκοσλαβία. Τώρα κιόλας κάνουν λόγο για μια "Κοινότητα Σερβίας και Μαυροβουνίου" που σύμφωνα με όλα τα φαινόμενα θα απονεκρωθεί σύντομα».

Για τη μελλοντική τύχη της Γιουγκοσλαβίας απάντησε:

«Η τύχη της χώρας μας εξαρτάται λίγο από εμάς. Η τύχη μας καθορίζεται ήδη εδώ και δέκα χρόνια απ' άλλους. Είναι οι άλλοι που επιδιώκουν την αποσύνθεση της Γιουγκοσλαβίας... Δημιούργησαν τις συνθήκες για τον αποχωρισμό του Μαυροβουνίου, για την εξάπλωση της αλβανικής τρομοκρατίας στο Κόσσοβο και έξω απ' αυτό, για τον αποχωρισμό και την πλήρη αλβανοποίηση του Κοσσόβου, για έναν ενδεχόμενο αποχωρισμό του Σάντζακ και της Βοϊβοδίνας από τη Σερβία, μάλιστα για έναν ενδεχόμενο διαμελισμό της Βοϊβοδίνας σε μια ουγγρική και μια κροατική περιοχή... Το μοίρασμα της Γιουγκοσλαβίας και κατόπιν της Σερβίας, αυτό φαίνεται να είναι το μέλλον μας... Μας υπόσχονται, αν παραιτηθούμε από εδάφη, ότι θα μας δώσουν ένα φιλοδώρημα σε σκληρό νόμισμα... Αυτό είναι ταπεινωτικό... Οσο για το βοιωτικό επίπεδο, αυτό κατρακυλάει γρήγορα. Οι τιμές ανέβηκαν, δωρεάν υγειονομική περίθαλψη και μόρφωση καταργήθηκαν. Μπαίνουμε στη ζώνη του φτωχού καπιταλισμού.

Οσο για το μέλλον της Γιουγκοσλαβίας περιμένω την καταστροφή του, φτώχεια του κράτους και της πλειοψηφίας του πληθυσμού, πολιτική τρομοκρατία, ανομία και αναρχία, διώξεις των πολιτικών αντιπάλων, το τέλος της ελευθερίας έκφρασης γνώμης, τη μείωση των γεννήσεων και δημογραφική κρίση, ένα οικολογικό δράμα, σα συνέπεια των βομβαρδιστικών επιθέσεων, την αποικιοποίηση της χώρας και - στο τέλος - ενδεχόμενα τον κίνδυνο για την ύπαρξη του σερβικού λαού. Αυτό, φυσικά, αν δεν κάνουμε τίποτα εναντίον».