Αρχικά, θα ήθελα να ξεκινήσω λέγοντας πως θεωρώ ότι το κείμενο των Θέσεων της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο του Κόμματος κινείται σαφώς προς τη σωστή πολιτική κατεύθυνση. Μια κατεύθυνση πλήρους ρήξης με το καπιταλιστικό σύστημα και έντασης της ταξικής πάλης και αλληλεγγύης.

Λόγω της περιορισμένης έκτασης που πρέπει να έχει το παρόν κείμενο, παρακάτω παραθέτω 8 σημεία που θεωρώ ότι η απόφαση του 19ου Συνεδρίου πρέπει να ενσωματώσει (η σειρά δεν είναι ιεραρχική).

• Ο τρόπος αντιμετώπισης της φασιστικής απειλής δεν έχει αναλυθεί όσο χρειάζεται. Είναι σαφές ότι δεν μπορεί το ΚΚΕ να αντιμετωπίζει τη «Χρυσή Αυγή» με την ίδια τακτική που αντιμετωπίζει τα υπόλοιπα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα. Οφείλει να αναλάβει δράσεις, τις οποίες να απευθύνει σε ευρύ, μη-κομματικό ακροατήριο, ή ακόμα και σε άλλα κόμματα που όμως να συμφωνούν με την άποψη ότι τα φασιστικά - ναζιστικά κόμματα όπως η Χρυσή Αυγή αποτελούν γέννημα του καπιταλισμού και μακρύ χέρι του αστικού πολιτικού συστήματος με στρατηγικό στόχο το τσάκισμα της εργατικής τάξης και του λαϊκού κινήματος. Κάτι τέτοιο, σε καμία περίπτωση δεν μεταφράζεται σε πολιτική συνεργασία με άλλες πολιτικές δυνάμεις. Δεν έχω άλλωστε καμία διάθεση να προωθήσω μια τέτοια άποψη.
• Πολύς λόγος έχει γίνει από τα αστικά μέσα για την πολιτική συνεργασιών του ΚΚΕ. Θεωρώ ότι η μοναδική πολιτική συνεργασιών που οφείλει σήμερα να αναπτύξει το Κόμμα, είναι με σημαντικές προσωπικότητες από όλους τους χώρους (ακαδημαϊκούς, καλλιτέχνες, δημοσιογράφους κλπ.) που είναι αναγνωρίσιμοι από το λαό και καταξιωμένοι στους χώρους τους, και που ενδέχεται να μπορούν να προπαγανδίσουν τις θέσεις του Κόμματος με διαφορετικό τρόπο. Η περίπτωση της συνεργασίας του ΚΚΕ με τη δημοσιογράφο Λιάνα Κανέλλη είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση που λειτούργησε ευεργετικά για το Κόμμα από αυτή την άποψη. Η τακτική αυτή πρέπει να επεκταθεί. Θα ήταν λάθος να επιτρέψουμε στο ΣΥΡΙΖΑ να συσπειρώσει γύρω του την «αφρόκρεμα» του προοδευτικού κόσμου, όπως φαίνεται να επιχειρεί να κάνει, αν αναγνώσουμε τα ονόματα των καθηγητών που αποτελούν τη νεοσύστατη λεγόμενη «επιτροπή σοφών», ή τις φημολογούμενες συνεργασίες του με δημοσιογράφους.
• Σχετικά με τη σχέση ΚΚΕ-ΠΑΜΕ: Εδώ και περίπου 5 χρόνια, αλλά ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες εκλογές ελλοχεύει ο κίνδυνος να αρχίσει το ΚΚΕ να αντιμετωπίζεται από το λαό ως συνδικάτο. Να θεωρήσει, δηλαδή, τη συνδικαλιστική δράση αποκομμένη από την «κεντρική πολιτική σκηνή», με αποτέλεσμα να αυξάνεται το φαινόμενο εργαζομένων που από τη μία εμπιστεύονται το ΠΑΜΕ λόγω του εξαιρετικού και δυναμικού τρόπου διεκδίκησης των άμεσων αιτημάτων, αλλά τελικά να προτιμούν εκλογικά άλλα κόμματα αντί του ΚΚΕ. Επί αυτού του ζητήματος η νέα ΚΕ οφείλει να κάνει εμπεριστατωμένη ανάλυση.
• Η εκλογική πτώση του Κόμματος ανέδειξε το πρόβλημα των αστικών αυταπατών που τελικά έτρεφε ένα μέρος του λαού που στήριζε εκλογικά το ΚΚΕ και που πίστεψε ότι η αστική διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης με αριστερό πρόσημο μπορεί να λύσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Η νέα ΚΕ θα πρέπει να διεξάγει μια πολύ προσεκτική εσωκομματική ή και ευρύτερη συζήτηση ώστε να εκφραστεί ρητά η θέση ότι η συμμετοχή στο αστικό κοινοβούλιο δεν αποτελεί αυτοσκοπό για το ΚΚΕ, και να διατυπώσει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες το ΚΚΕ θα συμμετέχει στις αστικές εκλογικές διαδικασίες αλλά και τα ενδεχόμενα που θα μπορούσαν να το οδηγήσουν στο να απέχει από τις ίδιες διαδικασίες.

• Η επικοινωνιακή προώθηση του Κόμματος στα αστικά ΜΜΕ να γίνει πιο επιθετική και έντονη και να προβάλλει πιο εκλαϊκευμένα τη γραμμή του Κόμματος.

Η τακτική δυναμικής παρέμβασης με διάθεση κυριαρχίας στο διάλογο, διατηρώντας, ωστόσο, τη σοβαρότητα που αρμόζει σε εκπροσώπους του Κόμματός μας, θα βοηθήσει στην ευρύτερη προβολή του ΚΚΕ ως δύναμης αντισυστημικής, ισχυρής, ιδεολογικοποιημένης και επαναστατικής. Χαρακτηριστικά τα οποία αν και το Κόμμα τα έχει διατηρήσει (και σε πολλές περιπτώσεις τα έχει ενισχύσει κιόλας), εντούτοις η αστική, αντί-ΚΚΕ προπαγάνδα τα υποβαθμίζει συστηματικά, πείθοντας και ένα μέρος του κόσμου ότι το ΚΚΕ είναι κόμμα «συστημικό».

• Η θεωρητική κατάρτιση των μελών του Κόμματος, της ΚΝΕ και κατά συνέπεια και των οπαδών του Κόμματος, θα πρέπει να επεκταθεί και σε ζητήματα που άπτονται άμεσα της επαναστατικής κατάστασης και διαδικασίας. Επίσης, να μπει το Κόμμα σε διαδικασία ανάπτυξης νέων τακτικών αντιμετώπισης της ολοένα και πιο άγριας καταστολής και προβοκάτσιας, η οποία να αγγίζει, ίσως, ακόμα και πρακτικά ζητήματα.
• Είναι πολλές οι περιπτώσεις, όπου ο τρόπος που τα μέλη (ειδικά της ΚΝΕ, αλλά και του ΚΚΕ) προσεγγίζουν τους νέους που δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με το Κόμμα, τελικά τους οδηγεί στο να απομακρυνθούν εντελώς από αυτό. Τα μέλη, λόγω, ίσως και του ζήλου τους, γίνονται φορτικά, ενώ σε περιπτώσεις που η συζήτηση ανοίγει, τελικά εκφράζουν έναν πολύ έντονο δογματισμό που είναι αποκρουστικός και που δεν έχει πάντα σχέση, ούτε καν με τη γραμμή του Κόμματος. Είναι φανερό ότι τα μέλη της ΚΝΕ πρέπει να δέχονται μια ενημέρωση/εκπαίδευση σχετικά με το πώς να προσεγγίζουν τους ανθρώπους που θεωρούν ότι θα μπορούσαν να στηρίξουν έμπρακτα την ταξική πάλη, το λαϊκό-φοιτητικό κίνημα και τελικά το ίδιο το Κόμμα και την ΚΝΕ. Είναι, ελπίζω, σαφές ότι δεν μιλάω για μια προσπάθεια να παρασύρουν ανθρώπους στο Κόμμα και στην ΚΝΕ με τα δόλια μέσα που χρησιμοποιούν άλλες πολιτικές δυνάμεις, αλλά για μια προσπάθεια περαιτέρω εκλαΐκευσης των θέσεων αλλά και κατανόησης, εκ μέρους των μελών και των οπαδών μας, του τρόπου σκέψης ενός ανθρώπου που δεν έχει καμία εμπειρία από το κίνημα.
• Ανοιγμα της δουλειάς των Λαϊκών Επιτροπών. Θα ήταν ανεπίτρεπτο λάθος οι Λαϊκές Επιτροπές να μετατραπούν σε Τοπικές Οργανώσεις του ΚΚΕ. Η οργανωτική τους αυτοτέλεια θα πρέπει να θεσμοθετηθεί, και να απευθυνθούν άμεσα σε ψηφοφόρους άλλων κομμάτων. Να δρουν προς όφελος της γειτονιάς με πρακτικό τρόπο και να μην ανάγεται κάθε τους κίνηση στο ΚΚΕ.

Μοναδική μου ένσταση σε σχέση με τις Θέσεις της ΚΕ και το Σχέδιο Προγράμματος είναι η διαγραφή του ΑΑΔΜ. Διαβάζοντας, ωστόσο, τα κείμενα του προσυνεδριακού διαλόγου, έχω πειστεί ότι το θέμα θα συζητηθεί διεξοδικά στο Συνέδριο καθώς έχει απασχολήσει πολλούς συντρόφους και φίλους.

Εύχομαι από καρδιάς κάθε επιτυχία στις εργασίες του Συνεδρίου. Μας περιμένει όλους μια πολύ δύσκολη περίοδος στην οποία η ιστορική αποστολή του Κόμματός μας θα αναδειχθεί και για την οποία πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι.