Αξίζει να τονιστεί πως οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ ενισχύθηκαν παρά τη σημαντική μείωση των αντιπροσώπων από κλάδους όπου αυτές πλειοψηφούν.

Ολοκληρώθηκε ένα ακόμα συνέδριο της Συνομοσπονδίας, μακριά από τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Συνέδριο που εκτός της νοθείας, φέρνει τη σφραγίδα της αποσύνθεσης, των διαγκωνισμών για τους συσχετισμούς, αλλά και της συμφωνίας όλων των παρατάξεων που συναπαρτίζουν την πλειοψηφία (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, «Αυτόνομη Παρέμβαση») - και των νεοσύστατων που εμφανίστηκαν - στη στρατηγική του «ανήκομεν στην Ευρωπαϊκή Ενωση», στην ανταγωνιστικότητα και στην καπιταλιστική «ανάπτυξη», κάτω από τις οποίες καλούν να στρατευτούν συνδικάτα και εργαζόμενοι... Οι παρατάξεις της πλειοψηφίας κατέθεσαν τα διαπιστευτήριά τους στα μονοπώλια, αφού δεσμεύτηκαν ότι θα συνεχίσουν και στο μέλλον, όπως τόσα χρόνια κάνουν, να συμπλέουν με τις στρατηγικές επιδιώξεις και τις αξιώσεις των μονοπωλίων. Οτι θα επιμείνουν στη γραμμή του «κοινωνικού εταιρισμού» και, μέσω αυτού, να υπονομεύουν τους αγώνες και τα εργατικά συμφέροντα. Οπως μέχρι τώρα, θα συνεχίσουν να στέκονται εμπόδιο σε κάθε ριζοσπαστισμό και κυρίως στην οργάνωση της εργατικής τάξης, από τα κάτω και μέσα στους χώρους δουλειάς. Και φυσικά σκόρπισαν δεξιά και αριστερά προς καταμέτρηση των «κουκιών»...

Ο εκφυλισμός του Συνεδρίου, στις εργασίες του οποίου την τρίτη μέρα - τη μοναδική που μιλούσαν οι σύνεδροι - εκτός από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ οι οποίες σύσσωμες δήλωσαν «παρών», έπαιρναν μέρος μόλις 30-40 σύνεδροι, πήρε τέτοιες διαστάσεις που προκάλεσε την έντονη αντίδραση της ΔΑΣ. Μάταια το προεδρείο αναζητούσε τους ομιλητές να ανέβουν στο βήμα, παρά το γεγονός ότι είχαν δηλώσει πως θα πάρουν το λόγο. Μπροστά σε αυτή την απαράδεκτη κατάσταση και στην άδεια αίθουσα, το ΠΑΜΕ αποχώρησε, καταγγέλλοντας τον εκφυλισμό και τις ευθύνες όλων των άλλων παρατάξεων. Ενας εκφυλισμός που συνεχίστηκε μέχρι το τέλος των εργασιών το Σάββατο το βράδυ. Εκφυλισμός και υποκρισία που δεν περιορίζεται στις διαδικασίες, αλλά αφορά και στις θέσεις τους. Διότι τι άλλο από υποκρισία είναι το γεγονός, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΠ και ΕΜΕΙΣ χύνουν κροκοδείλια δάκρυα (όπως έκαναν και στο Συνέδριο) για τη δημόσια κοινωνική ασφάλιση και την ίδια στιγμή στελέχη τους - και εκλεγμένοι σύνεδροι - πρωτοστατούν στη μετατροπή δημόσιων επικουρικών ταμείων σε ιδιωτικά Επαγγελματικά Ταμεία;

Αλλά αν οι εργάτες εξοβελίστηκαν από το Συνέδριο, αν ο λόγος των εργατικών συμφερόντων με ευθύνη των παρατάξεων της πλειοψηφίας ήταν απών, ήταν εκεί το διεθνές «τζετ-σετ» του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Συνέδριο άνοιξε η γγ της Διεθνούς Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, Σ. Μπάροου, οργάνου του διεθνούς συνδικαλιστικού εταιρισμού με τα μονοπώλια, η οποία έδωσε τα εύσημα στην πολιτική της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ. Την Παρασκευή, στο βήμα ανέβηκε η γγ της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, Μπ. Σεγκόλ, εκφράζοντας την ανησυχία της μήπως στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος και των εργαζομένων δυναμώσουν οι αντι-ευρωπαϊκές διαθέσεις και κινδυνέψει το «ευρωπαϊκό οικοδόμημα»! Δικαιολογημένα λοιπόν, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ την υποδέχτηκαν με το το σύνθημα «Η ΣΕΣ δεν είναι των εργατών είναι τα τσιράκια των πολυεθνικών» και σηκώνοντας σχετικό πανό.

Αντίστοιχες και οι ομιλίες των κομμάτων της συγκυβέρνησης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) που υπερασπίστηκαν το έργο της κυβέρνησης, ενώ ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ (Π. Λαφαζάνης) παρέπεμψε τις λύσεις των εργατικών προβλημάτων στην «αριστερή διακυβέρνηση». Στον αντίποδα όλων αυτών η παρέμβαση του ΚΚΕ, ο εκπρόσωπος του οποίου Γ. Σκιαδιώτης (βλέπε διπλανό θέμα) υπογράμμισε την ανάγκη οι εργαζόμενοι μαζί με τα άλλα λαϊκά στρώματα μέσα στην πάλη τους για τα άμεσα ζητήματα «να πείθονται και να προετοιμάζονται να θέσουν στόχο στην πάλη τους την αλλαγή τάξης στην εξουσία...».

Απέναντι στους θιασώτες του ευρωμονόδρομου και της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που οι μικροδιαφορές τους στα μείγματα διαχείρισης, δεν μπορούν να κρύψουν τη στρατηγική τους ταύτιση στα μεγάλα και καθοριστικά ζητήματα για τη ζωή της εργατικής τάξης, στάθηκαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, αναδεικνύοντας όχι μόνο τα προβλήματα των εργαζομένων, αλλά κυρίως τις λύσεις που έχουν συγκεκριμένο ταξικό περιεχόμενο και κυρίως ότι οι λύσεις αυτές δεν μπορεί παρά να είναι αποτέλεσμα της πάλης και της οργάνωσης μέσα στους τόπους δουλειάς της ίδιας της εργατικής τάξης. Σ' αυτό το πλαίσιο, άλλωστε, εντάχτηκε και η πλατιά εξόρμηση που έκαναν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ σε διάφορους κλάδους και πόλεις της Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης (βλέπε ρεπορτάζ σελ. 14).