...Καιρό πολύ προτού τα βομβαρδιστικά φανούνε πάνωθέ μας ήτανε κιόλας οι πολιτείες μας ακατοίκητες. Απ' τη βρωμιά δε μπορούσε κανένας οχετός να μας ξεπλύνει

Καιρό πολύ πριν σκοτωθούμε σε μάχες άσκοπες όταν βαδίζαμε σε πολιτείες όρθιες ακόμα οι γυναίκες μας ήτανε κιόλας χήρες και τα παιδιά μας ορφανά.

Καιρό πολύ πριν μας πετάξουν στο λάκκο άλλοι σημαδεμένοι ήμαστε δίχως φίλους. Αυτά που ο ασβέστης μας αφάνισε, δεν ήτανε πια πρόσωπα.

(«Γενιές σημαδεμένες», 1943)