«Ενα ακόμη βήμα στην κατεύθυνση της βίαιης προσαρμογής του λαού και του βιοτικού επιπέδου του στις ακόρεστες ανάγκες ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων αποτελεί και η κατάθεση του πολυνομοσχεδίου με τις διατάξεις του οποίου η συγκυβέρνηση έρχεται να "κυρώσει" την πρόσφατη συμφωνία της με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΕΕ - ΔΝΤ) (...) Τα αλλεπάλληλα χωρίς τέλος μέτρα πτώχευσης και καταστροφής του λαού αποτελούν τον καλύτερο κράχτη για τους επίδοξους "επενδυτές", για τους ρυθμούς καπιταλιστικής "ανάπτυξης" που οι ίδιοι ευαγγελίζονται για λογαριασμό των μονοπωλίων. Οι πρωθυπουργικές δηλώσεις τάχα για "ανάσχεση" της ανεργίας, για "αντιστροφή της τάσης" τους επόμενους μήνες είναι "φύκια για μεταξωτές κορδέλες". Η φτηνή, ακόμη περισσότερο χωρίς δικαιώματα ευέλικτη εργασία, προσαρμόσιμη στις εκάστοτε νόρμες ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, είναι αυτό που τους ενδιαφέρει. Οι μισθοί και τα μεροκάματα της πείνας, η διάλυση της γκάμας των κρατικών κονδυλίων που σχετίζονται με τις λαϊκές ανάγκες (Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, Ασφάλιση κ.ά.) είναι ο μονόδρομος των καπιταλιστών, το εφαλτήριο της "ανάπτυξης" που ορέγονται και από την οποία τίποτα το καλό δεν έχουν να περιμένουν τα λαϊκά στρώματα. Σκόπιμα καλλιεργούν "φρούδες ελπίδες", επιχειρούν να χαυνώσουν λαϊκές συνειδήσεις, διαφημίζοντας τα ευρωενωσιακά προγράμματα (ΕΣΠΑ κ.ά.), με τα οποία επιδοτούν τους μεγαλοεπιχειρηματίες, πολιτική που εφάρμοσαν τα προηγούμενα χρόνια, χωρίς βέβαια να αποτρέψουν, έστω να "αναχαιτίσουν" την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης.

Για το λαό υπάρχει ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, χωρίς τους καπιταλιστές και τις κρίσεις τους, με εργατική - λαϊκή εξουσία, με κεντρικό σχεδιασμό, για την αξιοποίηση όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας και το λαό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει. Εξέλιξη που απαιτεί τώρα οργάνωση και πάλη ενάντια σ' αυτά τα μέτρα και την πολιτική που τα εφαρμόζει, σε συνδυασμό με την πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ και τη μονομερή διαγραφή του χρέους. Μετερίζια της αντεπίθεσης να γίνουν οι Λαϊκές Επιτροπές, το κάθε εργοστάσιο, οι χώροι δουλειάς, τα ταξικά συνδικάτα, οι γειτονιές, ο χώρος της Παιδείας, η νεολαία, παντού όπου χτυπά η καρδιά του εργάτη, του αυτοαπασχολούμενου, της φτωχής αγροτιάς. Μπορούμε να τους σταματήσουμε!» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).