Την Ηλέκτρα Αποστόλου, «πρότυπο κομμουνίστριας, ταγμένης στην υπόθεση της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης από τα εκμεταλλευτικά δεσμά», που δολοφονήθηκε στην κατοχή από τους φασίστες συνεργάτες των ναζί, τίμησαν το βράδυ της Τετάρτης, με μια λιτή αλλά «μεστή» εκδήλωση στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Ηρακλείου που φέρει το όνομά της, οι Οργανώσεις Βορείου Τομέα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και το παράρτημα ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.

Την κεντρική ομιλία έκανε η Μαρία Θεοφίλη, μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ Αττικής που ανέδειξε την ανυποχώρητη δράση μιας γενιάς στελεχών, στην οποία ανήκει η Ηλέκτρα, με ανιδιοτέλεια και αυτοθυσία, για την υπηρέτηση των σκοπών του Κόμματος. «Ο ηρωισμός που υπέδειξαν πηγάζει από τον ίδιο τον επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματός μας, από τη σταθερή πίστη στην επαναστατική κοσμοθεωρία του μαρξισμού - λενινισμού και στην αρχή του προλεταριακού διεθνισμού», τόνισε.

Με την ομιλία της, ανέδειξε την πρωτοπόρα δράση της Ηλέκτρας Αποστόλου για την κομματική οικοδόμηση στα εργοστάσια: «Το 1928 αναλαμβάνει το καθήκον της δημιουργίας Κομματικών Οργανώσεων στο εργοστάσιο "Ελληνική Εριουργία" (...) κάθε βράδυ (...) στεκόταν στην πύλη του εργοστασίου, προσπαθώντας να πιάσει συζήτηση, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Γρήγορα συνειδητοποίησε πως απαιτείται συνδυασμένη δουλειά για να κατακτηθούν, όπως έλεγε, τα εργοστάσια (...) φρόντισε να συνδεθεί με ορισμένες υφαντουργίνες στη γειτονιά. Από αυτές έμαθε τα προβλήματα του χώρου, δουλειά 14 - 16 ώρες, μισθοί πείνας, φυματίωση. Εγραφε ανταποκρίσεις (...) στην εφημερίδα "νεολαία", τις οποίες έδινε για να μοιραστούν μέσα στο εργοστάσιο, ενώ ορισμένες τοιχοκολλούνταν απ' έξω. Γίνονται οι πρώτες στρατολογίες στην ΟΚΝΕ και συγκροτείται πυρήνας. Στην πρώτη σύσκεψη που διοργανώνουν πήραν μέρος 20 εργάτριες (...) οι εργάτριες κατεβαίνουν σε απεργία. Ιδρύουν σωματείο. Γίνονται 20 στρατολογίες στην ΟΚΝΕ».

«Με αυτό τον τρόπο - τόνισε η ομιλήτρια - οι νέοι κομμουνιστές σφυρηλατούν γερούς δεσμούς με τους εργάτες. Δεσμοί που αυξάνουν την οργανωτική του δύναμη, την αντοχή του Κόμματος, τον πρωτοπόρο ρόλο του στην ανάπτυξη των εργατικών αγώνων εκείνης της περιόδου».

Σε άλλο σημείο θύμισε τις συνθήκες όπου έδρασε η Ηλέκτρα, καπιταλιστικής κρίσης, προετοιμασίας ενός παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Η μεταξική δικτατορία θέτει το ΚΚΕ εκτός νόμου. Η Ηλέκτρα συλλαμβάνεται, φυλακίζεται, εξορίζεται και αποδρά. Αναλαμβάνει καθήκοντα στην ΕΠΟΝ, στο Κόμμα ως μέλος της ΕΠ της ΚΟΑ και υπεύθυνη για τη διαφωτιστική δουλειά. Τον Ιούλη του '44 συλλαμβάνεται, βασανίζεται άγρια και δολοφονείται.

«Από το στόμα της δεν βγαίνει ούτε μια λέξη. Στάθηκε συνεπής στα ίδια της λόγια όταν κάποτε είχε πει "εγώ όταν πιάνομαι, δεν νιώθω καμιά ανησυχία για την απολογία μου, γιατί μόλις περάσω εκείνα τα κατώφλια, βάζω στο νου μου πως δεν έχω πια μνήμη, δεν έχω αυτιά, δεν έχω γλώσσα. Δεν έχω ούτε μιας μέρας παρελθόν" (...) Χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες κράτησαν ψηλά τη σημαία των ιδανικών του ΚΚΕ και με τεράστιο προσωπικό κόστος αρνήθηκαν να το αποκηρύξουν (...) Ανάμεσά τους η Ηλέκτρα Αποστόλου κρατά ξεχωριστή θέση (...) συμβολίζει τη γυναίκα κομμουνίστρια, τη νέα μητέρα, που βάζει το κομματικό καθήκον, το συμφέρον της εργατικής τάξης και του λαού πάνω από το ατομικό. Τιμάμε τους αλύγιστους της ταξικής πάλης, τους χιλιάδες νεκρούς της τάξης μας, δίνουμε όρκο τιμής στη συντρόφισσά μας Ηλέκτρα Αποστόλου», υπογράμμισε η Μ. Θεοφίλη, προτρέποντας τους παραβρισκόμενους να αντλήσουν συμπεράσματα απ' την περίοδο εκείνη που έχουν ιδιαίτερη επικαιρότητα, που εμπλουτίζονται με την παραπέρα μελέτη της ιστορικής πείρας, που αποτυπώθηκαν στις Αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου και αφορούν στη δράση του Κόμματος σε όλες τις συνθήκες, αναπόσπαστο απ' το στόχο του: Να ηγηθεί στην πάλη της εργατικής τάξης για την κατάκτηση της εξουσίας.