«Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τα ελληνικά προϊόντα», δήλωσε χτες στη Βουλή ο υφυπουργός Γεωργίας Ντ. Βρεττός, αναφερόμενος σε σχετικό δημοσίευμα του «ΒΗΜΑΤΟΣ», σύμφωνα με το οποίο πολλές αγροτικές περιοχές αρδεύονται με καρκινογόνα νερά, εξαιτίας της νιτρορύπανσης.

Ο υφυπουργός Γεωργίας στις δηλώσεις του τόνισε ότι το σχετικό πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, ενώ για να ευλογήσει τα γένια της κυβέρνησης πρόσθεσε πως η κυβέρνηση παίρνει όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα για την αντιμετώπισή του. Ως τέτοια μέτρα ανέφερε την πρόθεση της κυβέρνησης για τον περιορισμό της βαμβακοκαλλιέργειας και τη στροφή στη βιολογική καλλιέργεια, ενώ επίσης επικαλέστηκε και τη σχετική χρηματοδότηση του Γ` ΚΠΣ.

Ωστόσο, πίσω από όλα αυτά με αφορμή και κυρίως με πρόσχημα το υπαρκτό πρόβλημα της νιτρορύπανσης, βρίσκεται η φανερή πρόθεση της κυβέρνησης και της ΕΕ για τη λήψη μέτρων παραπέρα περιορισμού της αγροτικής παραγωγής, στο όνομα της δήθεν περιβαλλοντικής προστασίας. Αλλωστε, κάτι τέτοιο προβλέπει και σχετικός κανονισμός που ψηφίστηκε στα πλαίσια της «Ατζέντας 2000». Η υποκρισία στην προκειμένη περίπτωση φαίνεται και από την πολιτική της κυβέρνησης, που αντανακλούν και οι χτεσινές δηλώσεις του υφυπουργού Γεωργίας, για τη λήψη μέτρων περιορισμού της βαμβακοκαλλιέργειας. Γιατί είναι αποδεδειγμένο πως ειδικά σε ό,τι αφορά στη βαμβακοκαλλιέργεια το πρόβλημα της νιτρορύπανσης είναι σαφώς μικρότερο, μια και είναι δεδομένο ότι χρειάζεται τα λιγότερα αζωτούχα λιπάσματα σε σχέση με το σύνολο των άλλων αγροτικών καλλιεργειών. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο τα... κουκιά απαιτούν λιγότερες μονάδες αζώτου από το βαμβάκι, ενώ πολλαπλάσιες ποσότητες χρειάζονται άλλες εναλλακτικές καλλιέργειες όπως, π.χ., το καλαμπόκι, τα τεύτλα, τα οπωροκηπευτικά, ακόμα και τα σιτηρά. Επομένως η κυβέρνηση θα πρέπει ν' απαντήσει στους αγρότες, τι θα καλλιεργήσουν, αν φύγουν από τη βαμβακοκαλλιέργεια, που δε θα επιβαρύνει το περιβάλλον;

Παράλληλα πρέπει να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση δε λαμβάνει κανένα μέτρο αντιμετώπισης του προβλήματος που δε θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στην αγροτική παραγωγή. Για παράδειγμα σε ό,τι αφορά στο θεσσαλικό κάμπο την όξυνση του προβλήματος θα μείωνε ο εμπλουτισμός του υδροφόρου ορίζοντα της περιοχής, ο οποίος έχει «αφυδατωθεί» και η Θεσσαλία κινδυνεύει με ερημοποίηση. Η αύξηση των νερών για άρδευση θα μειώσει τις ποσότητες λιπασμάτων, που θα χρειάζονται, καθώς όσο περισσότερο νερό υπάρχει τόσο λιγότερα λιπάσματα απαιτούνται για τις καλλιέργειες. Ακόμα δεν προβλέπονται δράσεις που θα μείωναν την έκταση του προβλήματος, όπως η δημιουργία αρδευτικών έργων, μικρών και μεγάλων (π.χ. για τη Θεσσαλία, η εκτροπή του Αχελώου και το φράγμα του Σμοκόβου), ενώ δε γίνεται τίποτα στο θέμα της επιστημονικής στήριξης των αγροτών για τη σωστή άρδευση και λίπανση των χωραφιών, καθώς και την προστασία των δασών.