Την τοποθέτηση πλαφόν στη ροή μεταναστών από το νότο προς το βορρά της Ευρωπαϊκής Ενωσης εξετάζουν τα επιτελεία της. Το θέμα - σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες - ανακινήθηκε πριν λίγες βδομάδες σε κλειστή σύσκεψη του Κολεγίου Επιτρόπων, όπου εκπρόσωποι χωρών του βορρά κατέθεσαν πρόταση που προβλέπει περιορισμούς στις μετακινήσεις εργατικού δυναμικού μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και ειδικότερα από τις χώρες του Νότου, που δοκιμάζονται πιο σκληρά από την καπιταλιστική κρίση, προς άλλες ευρωπαϊκές χώρες του Βορρά.

Πριν δύο δεκαετίες, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τα μονοπώλια της Ευρωπαϊκής Ενωσης «έριχναν τα εθνικά τείχη», όπως έλεγαν, και εξασφάλιζαν τις περίφημες 4 ελευθερίες, που προέβλεπαν την «ελεύθερη μετακίνηση» κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και ανθρώπων. Εξασφάλιζαν, δηλαδή, τις συνθήκες εκείνες που στον ανταγωνισμό με τα άλλα οικονομικά ιμπεριαλιστικά κέντρα θα τους επέτρεπαν να διεκδικήσουν τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα. Σήμερα, σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, με το τεράστιο περίσσευμα σε εργατικό δυναμικό - ανεργία - που στην ΕΕ φτάνει τα 27 εκατομμύρια, με τις ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες να μπαίνουν και αυτές στον προθάλαμο της κρίσης, τα ίδια τα επιτελεία της ΕΕ επιχειρούν να κλείσουν την ελεύθερη στρόφιγγα της μετακίνησης εργατικού δυναμικού. Αλλωστε, η ΕΕ είναι ένωση καπιταλιστικών κρατών με ανισομετρία μεταξύ τους στην οικονομική ανάπτυξη και έντονους ανταγωνισμούς μεταξύ τους. Κάθε κράτος είναι υποχρεωμένο να προστατεύει τα δικά του μονοπώλια έναντι των ανταγωνιστών τους ακόμη και μέσα στην ίδια την Ενωση. Και ταυτόχρονα κάθε κράτος της ΕΕ, στην κρίση, πασχίζει να δείξει ότι νοιάζεται για τους δικούς του εργαζόμενους, καλλιεργώντας ενίοτε και αντιθέσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους των κρατών - μελών της Ενωσης. Τώρα, λοιπόν, οι πολιτικοί εκπρόσωποι των μονοπωλίων, για λογαριασμό των τελευταίων, σπεύδουν να πάρουν τα μέτρα τους, μειώνοντας ή και κλείνοντας την ελεύθερη μετακίνηση εργατικού δυναμικού. Ενα εργατικό δυναμικό που και στο Νότο και στο Βορρά και σε συνθήκες ανάπτυξης και στη σημερινή κρίση πληρώνουν το μάρμαρο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.