Αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση ανάπτυξης της γενικότερης αντιπαράθεσης του εργατικού κινήματος με την κυβέρνηση και, συνολικότερα, τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Η πρωτόγνωρη, για τις τελευταίες δεκαετίες, συμμετοχή και μαχητικότητα των εργαζομένων δεν ήταν αυθόρμητη, ούτε κεραυνός εν αιθρία. Ηταν συνειδητή η επιλογή και αυτή ακριβώς δημιούργησε ρεύμα πρωτοβουλίας και εφευρετικότητας και πέρασε πνεύμα πάλης και αγώνα, ακόμα και εκεί όπου δε δρουν άμεσα οι ταξικές δυνάμεις.

Εκφράζει την καθολική αντίθεση, όχι μόνο στα συγκεκριμένα μέτρα για την Κοινωνική Ασφάλιση, αλλά αποτελεί έκρηξη της συσσωρευμένης δυσαρέσκειας για το σύνολο των αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων και τις συνέπειες, που έχει υποστεί ο εργαζόμενος ελληνικός λαός, σε βάρος των εργασιακών, μισθολογικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Ηταν απάντηση στην άρχουσα τάξη, που τα συμφέροντά της υπηρετεί η αντιλαϊκή επίθεση. Απάντηση, που αφορά και την πολιτική της ΝΔ, η οποία βρήκε την ευκαιρία να δημαγωγεί προκλητικά και επικίνδυνα, πατώντας στη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Ο αγώνας αυτός ανησυχεί έντονα τα επιτελεία της πλουτοκρατίας. Γι' αυτό θα μεθοδεύσουν την υπονόμευση και το χτύπημα του λαϊκού κινήματος, που βρίσκεται σε ανάπτυξη και μπορεί κάτω από προϋποθέσεις να απειλήσει τους γενικότερους αντεργατικούς σχεδιασμούς τους.

Η κυβέρνηση υποχρεώθηκε σε προσωρινή αναδίπλωση και ελιγμούς, χωρίς, όμως, να παραιτηθεί απ' την αντιλαϊκή πολιτική της και από το στόχο να περάσει τα αντιασφαλιστικά μέτρα.

Αποδείχτηκε, για άλλη μια φορά, ότι το εργατικό κίνημα έχει τη δύναμη, όχι μόνο να βάζει εμπόδια και να δυσκολεύει την αντεργατική επίθεση, αλλά, στο βαθμό που θα κατακτά τον ταξικό αγωνιστικό του προσανατολισμό, μπορεί να επιβάλει λύσεις σε όφελος των εργαζομένων, να βάζει καθοριστικά τη σφραγίδα του στην πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.

Η επιτυχία αυτής της κινητοποίησης βοηθά να αναδειχτούν ορισμένα σημαντικά συμπεράσματα:

Πρώτον: Επιβεβαιώνεται η εκτίμηση του 16ου Συνεδρίου του ΚΚΕ ότι σε συνθήκες έντασης της αντιλαϊκής επίθεσης και όξυνσης των λαϊκών προβλημάτων θα δημιουργούνται δυνατότητες ανάπτυξης των λαϊκών αγώνων. Το Κόμμα πρέπει να είναι προετοιμασμένο, για να συμβάλει στην ανάπτυξη της λαϊκής πάλης και του σωστού προσανατολισμού της.

Δεύτερον: Υπάρχουν οι δυνατότητες να εκφραστούν οι αγωνιστικές λαϊκές διαθέσεις, οι οποίες είναι καταχωνιασμένες κάτω από τις δυσκολίες και αντιξοότητες των αρνητικών συσχετισμών δύναμης, την επίδραση της αστικής ιδεολογίας, του δηλητηρίου των ηττοπαθών και συμβιβαστικών απόψεων του οπορτουνισμού. Καταρρίπτοντας τα επιχειρήματα που θέλουν τους εργαζόμενους μόνιμα αδιάφορους και απαθής. Οι μεγάλες αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις την περίοδο του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, οι μαθητικές κινητοποιήσεις, οι αγώνες των αγροτών, καθώς και η κινητοποίηση της Πέμπτης 26 Απρίλη επιβεβαιώνουν ότι για να εκφραστούν οι λαϊκές διαθέσεις απαιτείται να υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες και εκείνες οι δυνάμεις, οι ταξικές δυνάμεις, που θα ανοίξουν το δρόμο του αγώνα.

Τρίτον: Η επίμονη συστηματική και ακούραστη δουλιά των κομμουνιστών, σε συνθήκες που πολλές φορές δεν είναι πάντα ορατές οι δυνατότητες, ρίχνει το σπόρο, φέρνει αποτελέσματα. Καμιά προσπάθεια δεν πάει χαμένη.

Η έγκαιρη και επίμονη παρέμβαση του Κόμματος για την ενημέρωση και την προετοιμασία των εργαζομένων αποτελεί σημαντική συμβολή. Καθοριστική, επίσης, είναι η συμβολή του Κόμματος στο αντιπάλεμα της λογικής της «κοινωνικής συναίνεσης» και της αποδοχής των αντεργατικών μέτρων, στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» της οικονομίας ή της λογικής του «τίποτα δε γίνεται».

Σημαντική είναι η συμβολή του ΠΑΜΕ, που άνοιξε το δρόμο της αγωνιστικής αντίθεσης στα μέτρα, με το σωστό προσανατολισμό για αντιπαράθεση στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, την αποκάλυψη των στόχων της κυβέρνησης και του χαρακτήρα των μέτρων, την έγκαιρη καταγγελία των αντιλαϊκών σχεδίων, τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις που ανέπτυξε και τις πετυχημένες μορφές πάλης, που προκάλεσαν το ενδιαφέρον και συγκέντρωσαν την προσοχή του λαού. Μέσα σ' αυτήν την πορεία, το ΠΑΜΕ συνέβαλε αποφασιστικά στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων και άσκησε πίεση στις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που, σε συνδυασμό με την απαίτηση των εργαζομένων από τα κάτω, αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα οργάνωσης αυτής της μεγαλειώδους κινητοποίησης.

Συνυπάρχουν οι δυνατότητες παραπέρα ανάπτυξης της πάλης με δυσκολίες και εμπόδια, που θα προσπαθήσουν να παρεμβάλουν, τόσο η κυβέρνηση, όσο και η εργοδοσία, αλλά και τα στηρίγματά τους μέσα στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος.

Οι εργαζόμενοι, όλοι όσοι πήραν μέρος σε αυτές τις κινητοποιήσεις, πρέπει να επαγρυπνούν. Να πάρουν την υπόθεση της συνέχισης του αγώνα στα χέρια τους, να δώσουν νέα ώθηση και πνοή στο κίνημα. Είναι επιτακτική η ανάγκη τώρα να απαντήσουν με συνολική αντεπίθεση, διεκδικώντας αιτήματα που δεν περιορίζονται στη διατήρηση των κατακτήσεων, αλλά βλέπουν μπροστά, στην απόσπαση νέων δικαιωμάτων, που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Γιατί η αποτελεσματικότητα του αγώνα δεν εξαρτάται μόνο από τη μαζικότητα, αλλά και από τους στόχους, σε συνδυασμό με τις μορφές πάλης.

Τώρα, είναι η ώρα να διεκδικηθεί απ' όλους τους εργαζόμενους:

- Δημόσια καθολική υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση

- Δημόσιες, δωρεάν για όλο το λαό υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας

- Μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης

- Ουσιαστικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων

- Μείωση των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης

- Να αναλάβουν το κύριο βάρος της χρηματοδότησης των ασφαλιστικών ταμείων το κράτος και οι εργοδότες.

Απαιτείται ετοιμότητα και ακούραστη δράση, για να αποκαλύπτονται και να ξεσκεπάζονται οι στόχοι και η τακτική της κυβέρνησης και των άλλων δυνάμεων, που στηρίζουν τις ίδιες αντιλαϊκές επιδιώξεις.

Η κυβέρνηση, όχι τυχαία με τη στήριξη της ΝΔ και άλλων αβανταδόρων επιμένουν συστηματικά στην «ανάγκη του διαλόγου».

Πρόκειται για συστηματικές προσπάθειες εξαπάτησης, με τη χρησιμοποίηση διαφόρων παραλλαγών του «κοινωνικού διαλόγου», που σκοπός τους είναι η παγίδευση των εργαζομένων.

Πρώτη μορφή εξαπάτησης: «Ελάτε στο διάλογο, για να ανταλλάξουμε απόψεις». Φυσικά, η κυβέρνηση γνωρίζει τις θέσεις κάθε συνδικαλιστικού και πολιτικού φορέα και δεν επιδιώκει συναντήσεις για «αλληλογνωριμία»!!!

Είναι φανερό ότι προσπαθεί να κερδίσει χρόνο και να παγιδεύσει το κίνημα σε μια συζήτηση, που, τελικά, θα επαναφέρει απ' την πίσω πόρτα τα μέτρα, που υποτίθεται ότι έχει παγώσει. Επιδιώκει να ξεκινήσει με αυτόν τον τρόπο το παζάρι για να πετύχει την αφαίρεση δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

Δεύτερη μορφή εξαπάτησης: «Ελάτε να συζητήσουμε τις δικές σας θέσεις».

Η κυβέρνηση καλεί σε συζήτηση, με δεδομένη την πολιτική της και τα όσα αντεργατικά μέτρα μέχρι τώρα έχει εφαρμόσει, που αποτελούν τη βάση για την ανατροπή του συστήματος της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Θεωρεί αδιαπραγμάτευτες τις ανατροπές των εργασιακών σχέσεων, τη λιτότητα διαρκείας, τις ιδιωτικοποιήσεις, τους προηγούμενους αντιασφαλιστικούς νόμους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Τρίτη μορφή εξαπάτησης: «Ελάτε στο διάλογο από μηδενική βάση και χωρίς προαπαιτούμενα». Πρώτα απ' όλα, όταν η κυβέρνηση λέει από μηδενική βάση, επιχειρεί να κρύψει ότι η κρίση στο Ασφαλιστικό είναι η κορυφή του παγόβουνου της αντεργατικής και αντιασφαλιστικής πολιτικής της. Επομένως, μηδενική βάση δεν υπάρχει, αφού αυτή η πολιτική είναι σάρκα από τη σάρκα της κυβέρνησης, την υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια. Φυσικά, ούτε από την πλευρά των εργαζομένων δεν μπορεί να μην υπάρχουν προαπαιτούμενα. Οι εργαζόμενοι έχουν προαπαιτούμενα, στόχους και αιτήματα, τα οποία δεν μπορούν να εγκαταλείψουν στο όνομα του «διαλόγου». Τα διεκδικούν στο δρόμο του αγώνα.

Τέταρτη μορφή εξαπάτησης: «Ελάτε να διαμορφώσουμε κοινή πρόταση κυβέρνησης, εργαζομένων και εργοδοσίας».

Η κυβέρνηση επιχειρεί να βάλει στο ίδιο τσουβάλι τους εργαζόμενους με τους εκμεταλλευτές τους. Προσπαθεί να κρύψει ότι οι θέσεις και οι προτάσεις της έχουν ως βάση τις γενικότερες αντιλαϊκές απαιτήσεις του κεφαλαίου και επιδιώκει να υποτάξει τους εργαζόμενους σ' αυτές τις επιλογές.

Για όλους αυτούς και για χίλιους άλλους λόγους, είναι ανάγκη να απορριφθούν οι εκκλήσεις της κυβέρνησης για συμμετοχή στο διάλογο - απάτη.

• Να μην επιτρέψουν οι εργαζόμενοι στις ηγεσίες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ να πάνε στο παζάρι του «κοινωνικού διαλόγου». Να μην εναποθέσουν την τύχη του αγώνα τους στις ηγεσίες, που δεν παρέχουν εγγυήσεις για την ανάπτυξη της πάλης.

Σε κάθε περίπτωση, ο αγώνας απαιτεί μαζική συμμετοχή και εργατική λαϊκή πρωτοβουλία, να δημιουργηθούν παντού σ' όλους τους χώρους δουλιάς επιτροπές αγώνα, να συνδεθούν με το ΠΑΜΕ, να γίνουν βήματα στην αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων.

• Να πάρουν οι εργαζόμενοι την υπόθεση της κλιμάκωσης του αγώνα στα δικά τους χέρια. Να δώσουν μαχητική απάντηση, με τη μαζική συμμετοχή στις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις με τα αγωνιστικά ταξικά συνθήματα και τα λάβαρα του ΠΑΜΕ.
• Να προετοιμάσουν συστηματικά, με καθημερινές αγωνιστικές πρωτοβουλίες και κινητοποιήσεις τη νέα 24ωρη απεργία στις 17 του Μάη.
• Να περιφρουρήσουν τον αγώνα από τα κάθε λογής εμπόδια, που θα παρεμβάλουν κυβέρνηση - εργοδοσία, ή από δυνάμεις μέσα από τις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος, που θα επιχειρήσουν να τον υπονομεύσουν.
• Να γίνουν βήματα στο συντονισμό του αγώνα με την αγροτιά και τους ΕΒΕ.

Μέσα από αυτήν την αγωνιστική πορεία, να βγει πιο μαζικό, καλύτερα οργανωμένο, το συνδικαλιστικό κίνημα, να γίνουν ουσιαστικά βήματα για την ταξική ανασυγκρότησή του.

Τα μέλη, οι φίλοι του Κόμματος και της ΚΝΕ είναι ανάγκη να βρεθούν στο ύψος των απαιτήσεων.

Να αναδειχτεί ο κάθε σύντροφος, η κάθε συντρόφισσα πραγματικός ηγέτης στο χώρο του.