Είναι ήδη γνωστή η διαπίστωση για την κεντρικά σχεδιασμένη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ από φορέα του οπορτουνισμού μέσα στο εργατικό κίνημα, σε κύριο εκφραστή της σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα μας. Μετάλλαξη που δεν περνά πλέον απαρατήρητη από γνωστούς και φίλους. Οπως το Σάββατο στη Βουλή, όπου κορμός της ομιλίας του Γιώργου Ντόλιου, βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, ήταν ένα παράπονο για τις φραστικές επιθέσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ κατά του ΠΑΣΟΚ. Αφού έδειξε μια σειρά σημεία στα οποία μπορεί να γίνει κριτική στο κυβερνητικό έργο, ώστε μέσα από αυτήν την κριτική να συγκροτείται εναλλακτική προς τη σημερινή πολιτική πρόταση, ρώτησε: «Τι θα κάνει μία νέα κυβέρνηση μετά τις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν; Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι παίρνει κάποια πλειοψηφία ο ΣΥΡΙΖΑ (...) Τι σκέφτεται να κάνει; Μήπως θα έπρεπε να σκεφτεί την κεντροαριστερά; Και μη μου πείτε ότι δε θέλετε να έχετε επαφές μ' αυτό το χώρο. Το σύνολο σχεδόν των ψηφοφόρων σας και τα μισά σας στελέχη είναι σοσιαλδημοκράτες (...) Αν δεν αποδεχθείτε αυτήν την πραγματικότητα, τότε λάθος αρμενίζετε ή δεν ομολογείτε την πραγματικότητα την οποία όλοι γνωρίζουμε. Μιλάμε, λοιπόν, για μία εναλλακτική σκέψη για μετά τις επόμενες εκλογές». Τόμπολα!..

Η ερώτηση, πάντως, έχει ήδη απαντηθεί από το περιβάλλον ΣΥΡΙΖΑ ουκ ολίγες φορές. Στο τεύχος 14 του περιοδικού «Unfollow» διαβάζουμε: «βλέποντας έναν συνασπισμό αριστερών κομμάτων κι οργανώσεων να προσπαθεί να διαμορφωθεί σε κόμμα για να προβιβαστεί από αξιωματική αντιπολίτευση σε κυβέρνηση μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, τι ακριβώς φαντάζεται κανείς ότι θα μπορούσε να επιδιώκει, αν όχι μια σοσιαλδημοκρατία;» (...) «Είναι το δικαιότερο σύστημα που εφαρμόστηκε ποτέ σε πρακτικό επίπεδο» (...) «Να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ "ΠΑΣΟΚ" είναι το καλό σενάριο -αν τουλάχιστον θέλουμε να μιλήσουμε με πραγματιστικούς πολιτικούς όρους. Το κακό είναι να μην γίνει». Διπλό: Τόμπολα!..

Το μήνυμα είναι σαφές, σαφέστερο δε γίνεται. Και βρίσκει άμεση ανταπόκριση. Διαβάζουμε ανάμεσα σε άλλα στο «Βήμα»: «Να μετριάσει προσδοκίες και να προσγειώσει "συντρόφους" και ψηφοφόρους επιχειρεί με δημόσιες παρεμβάσεις του και σε κατ' ιδίαν συζητήσεις ο κ. Ι. Δραγασάκης (...) απευθύνει έκκληση και προς το εσωτερικό του κόμματός του. "Ας σταματήσουν για μία φορά τα πολλά λόγια και οι πολλές υποσχέσεις. Ας ασχοληθούμε με αυτά που θα μπορούμε να κάνουμε και όχι με τις κουβέντες" (...) την ίδια στιγμή, αφήνει να εννοηθεί ότι μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της Κεντροαριστεράς θα μπορούσαν να υπάρχουν πιο αποτελεσματικοί δίαυλοι επικοινωνίας, για τους οποίους ωστόσο αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν οι απαιτούμενες προϋποθέσεις».

Εδώ, πια, έχουμε τρίλιζα. Που δεν έχει να κάνει με κέρδος για τα λαϊκά στρώματα, αλλά με την κινητικότητα που παρατηρείται στο αστικό πολιτικό σύστημα και σχετίζεται τόσο με την ανάγκη -γενικά- αναμόρφωσής του, όσο και πιο ειδικά με την ανάγκη να έχει ισχυρές εναλλακτικές διεξόδους στα χέρια της η αστική τάξη. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, η υπόδειξη προς τον ΣΥΡΙΖΑ να γίνει μια πιο σοβαρή εναλλακτική δύναμη στο αστικό σύστημα φαίνεται να πιάνει τόπο.