Ποιος θα περίμενε βέβαια ότι πίσω από τη «σταθερή» βιτρίνα του τρέιλερ, κρύβεται μια επώδυνη και παρατεταμένη κινηματογραφική απογοήτευση; Μια ιστορία με ολοσχερή έλλειψη ενδιαφέροντος που πατάει σε ένα σενάριο χωρίς δυναμική / κίνηση προς τα μπρος, που εγκλωβίζει το θεατή σε μια ατέλειωτη αγχόνη ανοησίας και με διαλόγους που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν οι ίδιοι οι χαρακτήρες καταλαβαίνουν αυτά που λένε... Οι διάλογοι γενικότερα είναι τρομερά βαρετοί. Εναλλάσσονται μεταξύ θεατρικής ψευδο-φιλοσοφίας και καθαρής φλυαρίας, κάτι που μπορεί να είναι ευχάριστο στον αναγνώστη, αλλά καταντά αφόρητο για το θεατή στο σινεμά. Επιπροσθέτως, βασιλεύει ένας εντελώς παθητικός πρωταγωνιστής, ο Μάικλ Φασμπέντερ, που υποδύεται τον ψυχρό, κομψό δικηγόρο που όλοι γύρω του γνωρίζουν ως «συνήγορο». Εναν άνδρα με φαινομενικά τέλεια ζωή, που, παρότι είναι βουτηγμένος στις μπίζνες της διακίνησης ναρκωτικών από τα μεξικάνικα σύνορα, νομίζει ότι μπορεί να κρατηθεί μακριά από τη βρώμα και το αίμα, κάτι που αποδεικνύεται όχι και τόσο εύκολο... Αναμεμειγμένοι στις ίδιες βρώμικες αλλά επικερδέστατες μπίζνες είναι η κοπέλα του «συνηγόρου» (Πενέλοπε Κρουζ), ένας ουρανοκατέβατος κακοποιός (Μπραντ Πιτ), ένας γελοίος ιδιοκτήτης νυχτερινών κέντρων (Χαβιέ Μπαρδέμ) και η ερωμένη του (Κάμερον Ντίαζ), ντυμένη σκυλί Δαλματίας... σε ένα σενάριο που δε λέει απολύτως τίποτα, σε ένα θρίλερ που δεν «κλείνει» κανένα κεφάλαιο απ' αυτά που ανοίγει και που συνεχώς ανοίγει καινούργια...

Παίζουν: Μάικλ Φασμπέντερ, Χαβιέ Μπαρδέμ, Κάμερον Ντίαζ, Πενέλοπε Κρουζ, Μπραντ Πιτ, Μπρούνο Γκαντζ κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ, Μ. Βρετανία (2013).