Στην ομιλία της η Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ανάμεσα σε άλλα σημείωσε:

«Η ΚΕ του ΚΚΕ εκφράζει για μια ακόμη αφορά το σεβασμό της για τις θυσίες και τη χωρίς τέλος ανιδιοτελή προσφορά των αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης, των μαχητών και μαχητριών του θρυλικού ΕΛΑΣ και των άλλων ΕΑΜικών οργανώσεων και την προσήλωσή της να υπερασπιστεί κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες τα σύγχρονα μηνύματα της αντίστασης και της αντεπίθεσης των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων στη χώρα μας. Ετσι τιμά το ΚΚΕ τους νεκρούς του αγώνα και όσους έφυγαν από τη ζωή ορθοστατούντες και ορθοβαδίζοντες!».

Αναφερόμενη στη συμβολή του ελληνικού αντιστασιακού κινήματος - που ταυτίζεται με τη δράση των ΕΑΜικών οργανώσεων - τόνισε πως «υπήρξε από τις σημαντικότερες σε όλη την Ευρώπη» και ειδικά για το Γοργοπόταμο σημείωσε: «Εδώ γράφτηκε μια λαμπρή αντιστασιακή πράξη που ανέδειξε το αγωνιστικό φρόνημα και τις ανεξάντλητες δυνάμεις του λαού μας και κάνει στάχτη την προπαγάνδα που παρουσιάζει γενικά την "ενότητα των Ελλήνων" και την "εθνική ομοψυχία" σαν ικανά στοιχεία για να στοιχίσουν το λαό πίσω από τους δικούς τους στόχους και επιδιώξεις (...) Ποτέ οι αστικές δυνάμεις, είτε σε περιόδους ιμπεριαλιστικής ειρήνης, είτε σε περιόδους ιμπεριαλιστικού πολέμου, δεν καθορίζουν τη στάση τους υπερταξικά, δεν είχαν, ούτε και σήμερα έχουν, κριτήριο το λαϊκό συμφέρον. Γι' αυτό, όπως και τότε μετά τη γερμανική εισβολή και κατοχή, ο λαός πήρε την τύχη στα χέρια του, έτσι και σήμερα πρέπει το ίδιο να πράξει. Γι' αυτό, όπως και τότε, πρέπει να εμπιστευτεί το ΚΚΕ, που όχι μόνο δεν τον εγκατέλειψε ποτέ, αλλά διέθεσε όλες του τις δυνάμεις για να σταθεί όρθιος (...).

Αυτό είναι το ΚΚΕ! Κόμμα ικανό να μαθαίνει, να βελτιώνεται, να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές για να ανταποκρίνεται κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες της ταξικής πάλης. Κόμμα ικανό να υπηρετεί την ενότητα πρωτοπόρας θεωρίας και πράξης! Κόμμα ικανό να εμπνέει αισιοδοξία με τις θέσεις του για την προοπτική του αγώνα, για την ακατανίκητη δύναμη του λαϊκού παράγοντα που μπορεί να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις».

Στη συνέχεια αφού αναφέρθηκε στην προσπάθεια του ΚΚΕ για την οργάνωση της αντιστασιακής δράσης του λαού απ' τις πρώτες μέρες της κατοχής, στο ότι το ΚΚΕ δεν συμβιβάστηκε με τους αρνητικούς συσχετισμούς δύναμης, αξιοποίησε κάθε χαραμάδα δράσης, πρόσθεσε: «Παρόλο που τελικά ο λαός μας μετά την απελευθέρωση δεν γεύτηκε το έπαθλο των θυσιών και των αγώνων του σε μια Ελλάδα της λαϊκής ευημερίας, της λαϊκής εξουσίας, ως αποτέλεσμα των στρατηγικών ανεπαρκειών στις επεξεργασίες του Κόμματος, να συνδυάσει σωστά την εθνικοαπελευθερωτική πάλη με το ζήτημα της εξουσίας, η αστική τάξη δεν χώνεψε ποτέ ότι δεν ξεμπέρδεψε με το ΚΚΕ (...) Ο Δεκέμβρης του '44 στις γειτονιές της Αθήνας, η κορυφαία στιγμή της ταξικής σύγκρουσης στη χώρα μας, η τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ, τα βαριά χρόνια της παρανομίας και της πολιτικής προσφυγιάς, είναι το λίπασμα που φούντωσε τις ρίζες του ΚΚΕ μέσα στο λαό μας. Ρίζες που διαρκώς πρέπει να ανανεώνονται στο έδαφος της καθημερινής πάλης για τα οξυμένα προβλήματα του λαού».

Και παρακάτω υπογράμμισε: «Ας το ξαναπούμε και από αυτό τον ιστορικό τόπο που βρισκόμαστε σήμερα: Το ΚΚΕ δεν συμβιβάστηκε, δεν υπέγραψε δήλωση μετανοίας στο κεφάλαιο και στο πολιτικό του προσωπικό, τότε που τα μέλη και τα στελέχη του στήνονταν μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα, δεν θα προδώσουμε το λαό σήμερα για μερικές κυβερνητικές θέσεις (...) συμβάλλοντας στον αφοπλισμό του λαού και στη μακροημέρευση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και αδικίας, στο οριστικό θάψιμο κάθε ελπίδας να βαδίσουν η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα το δρόμο της σύγκρουσης με τα μονοπώλια (...) Ανάμεσα στην εξουσία της αστικής τάξης, που την ασκεί με τη συγκρότηση κάθε είδους κυβερνήσεων, συντηρητικών, νεοφιλελεύθερων, σοσιαλδημοκρατών, αριστερών, εθνικής σωτηρίας και διαφόρων μεταξύ τους παραλλαγών, ακόμα και με πραξικοπήματα και φασιστικά κινήματα, και στην εξουσία της εργατικής τάξης δεν μπορεί να μεσολαβήσει κανένας άλλος τύπος ενδιάμεσης εξουσίας.

Η δραματική επιδείνωση της κατάστασης της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων (...) δεν αντιμετωπίζεται με κυβερνητικές εναλλαγές που υπόσχονται ανακούφιση και καλύτερη διαχείριση. Η βαθιά αντιλαϊκή πολιτική της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ έχει μήτρα το καπιταλιστικό κέρδος και την ανταγωνιστικότητα, την ίδια μήτρα έχει και η κυβερνητική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ (...) Τα απαραίτητα φληναφήματα και οι καυγάδες μεταξύ τους είναι για την ενσωμάτωση και την παγίδευση του λαϊκού κόσμου (...).

Ο λαός χρειάζεται να χαράξει το δικό του αυτοτελή δρόμο, να μην μπει κάτω από τη σημαία του κεφαλαίου. Να σηκώσει τη δική του σημαία που γράφει μονομερής διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, εργατική - λαϊκή εξουσία. Αυτός είναι ο δρόμος για να πάρει τις τύχες του στα χέρια του (...) Κάθε εργοστάσιο, κάθε χώρος δουλειάς, κάθε λαϊκή γειτονιά, τα χωριά, τα σχολεία και οι σχολές να γίνουν κάστρα της εργατικής - λαϊκής πάλης για την υπεράσπιση της ζωής, για τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών μας. Κάστρα που δεν θα περνάει το ναζιστικό δηλητήριο της Χρυσής Αυγής και θα απομονώνεται η εγκληματική της δράση».

Καταλήγοντας η Λουίζα Ράζου αναφέρθηκε στη διακήρυξη της ΚΕ για τα 95 χρόνια του ΚΚΕ στο σημείο όπου σημειώνει «ως στόχο της πενταετίας τη διάδοση του Προγράμματος του ΚΚΕ για το Σοσιαλισμό, την αποκάλυψη της σήψης και της σύγχρονης βαρβαρότητας του καπιταλισμού στην εργατική τάξη και τις λαϊκές δυνάμεις, ιδιαίτερα στους νέους και τις νέες. Διακηρύσσει ως ιδιαίτερο στόχο το ιδεολογικό - πολιτικό και οργανωτικό ατσάλωμα του ΚΚΕ - καθώς και της νεολαίας του, της ΚΝΕ, ως κόμματος της επαναστατικής ανατροπής». Και υπογράμμισε: «Οπωσδήποτε η προσπάθεια υλοποίησης αυτού του στόχου συμπυκνώνει την αντοχή και την ικανότητα του ΚΚΕ να γίνει κόμμα παντός καιρού, που είναι προϋπόθεση να αναδειχτούν όλες οι αρετές της εργατικής τάξης ως τάξης απελευθερώτριας από την εκμετάλλευση, την κρίση και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, μαζί με τους συμμάχους της, όπως επίσης υπογραμμίζουμε στο ίδιο κείμενο. ΖΗΤΩ ΤΟ ΤΙΜΗΜΕΝΟ ΚΚΕ - ΔΙΔΑΣΚΟΜΑΣΤΕ - ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ».