Τη στιγμή που ο «τζόγος» στα χρηματιστήρια εκπομπών ρύπων, στο πλαίσιο της δήθεν φιλοπεριβαλλοντικής πολιτικής των ισχυρών κύκλων της ΕΕ, προστίθεται στους παράγοντες που προκαλούν ανυπολόγιστο κόστος στο ηλεκτρικό ρεύμα λαϊκών νοικοκυριών και αυτοαπασχολούμενων πόλης και υπαίθρου, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος «αγωνιά» για το ενεργειακό κόστος των μεγάλων βιομηχανιών.

Χτες, το ΥΠΕΚΑ ανακοίνωσε τη λήψη «πρωτοβουλίας» προς τα αρμόδια όργανα της ΕΕ ώστε να ληφθεί «ειδική πρόνοια» για την αύξηση του ενεργειακού κόστους των ελληνικών επιχειρήσεων που θα προκληθεί από τις προτάσεις της Επιτροπής για αλλαγή του ισχύοντος μηχανισμού αγοράς δικαιωμάτων ρύπων. Υπενθυμίζουμε πως όλες οι ρυπογόνες βιομηχανίες υποχρεούνται να αγοράζουν «δικαιώματα» εκπομπής άνθρακα με όρους «αγοράς». Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή την περασμένη Τετάρτη ανακοίνωσε σειρά μέτρων που συγκρατούν τεχνητά την τιμή εμπορίας κάθε τόνου άνθρακα, με σκοπό, όπως ανέφερε ο πρόεδρος της Επιτροπής Ζ. Μπαρόζο, να δοθεί «σταθερότητα στους επενδυτές».

Στην παρέμβασή του το ΥΠΕΚ αναφέρεται σε σχετική μελέτη όπου το άμεσο και έμμεσο κόστος εκπομπών, σύμφωνα με τις τρέχουσες τιμές των δικαιωμάτων εκπομπών στα χρηματιστήρια Ενέργειας, εκτιμάται σε 380 εκατ. ευρώ, περίπου 0,2 % του ΑΕΠ και σε απώλεια 5.500 θέσεων εργασίας ετησίως για την ελληνική οικονομία την περίοδο 2013-2020. Σε περίπτωση που υιοθετηθούν τελικά προτάσεις για την πρόκληση τεχνητής αύξησης των τιμών ρύπων, οι επιπτώσεις εκτιμώνται έως και 2,2 δισ. ευρώ, ήτοι 1,1% του ΑΕΠ, και απώλεια 32.700 θέσεων εργασίας.

Η κυβέρνηση «καίγεται» γιατί νοιάζεται για τη μείωση της τιμής της Ενέργειας που πληρώνουν οι βιομήχανοι, όπως π.χ. στον κλάδο Μετάλλου, ως έναν παράγοντα που εμποδίζει την ανταγωνιστικότητα και εμποδίζει την καπιταλιστική ανάπτυξη των ενεργοβόρων βιομηχανιών, με δεδομένο ότι ένα μεγάλο μέρος της εγχώριας ενεργειακής παραγωγής της Ελλάδας βασίζεται στην κατανάλωση λιγνίτη. Γι' αυτό η συγκυβέρνηση, ακολουθώντας πρόσφατες προτάσεις του ΣΕΒ, παρεμβαίνει στην ΕΕ για τη λήψη μέτρων ενίσχυσης των βιομηχάνων, κατά κύριο λόγο, αναφέροντας ότι σκοπός της είναι η προστασία των θέσεων εργασίας που θα χαθούν καθώς η αύξηση του ενεργειακού κόστους θα οδηγήσει σε κλείσιμο πολλές επιχειρήσεις. Για τους βιομήχανους νοιάζεται.

Βεβαίως, αυτοί που πληρώνουν τη μερίδα του λέοντος από την επιβάρυνση, τα πρώτα και μεγάλα θύματα, είναι οι εργαζόμενοι και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα στην πόλη και την ύπαιθρο.