ΚΙΕΒΟ.--

Εντείνονται οι πιέσεις και τα παζάρια ώστε να επιτευχθεί ενδοαστικός συμβιβασμός στην Ουκρανία ανάμεσα στον Πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς, που παζαρεύει και με τα δύο μπλοκ (Ρωσία, ΕΕ και ΗΠΑ) που έχουν εμπλακεί στη σύγκρουση στην Ουκρανία, λόγω της τεράστιας γεωστρατηγικής σημασίας της χώρας και της αντιπολίτευσης που προκρίνει τη σύνδεση με την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Η μέθοδος που επιστρατεύεται από την ΕΕ είναι αυτή της «οικονομικής βοήθειας» που θα υπάρξει εφόσον προχωρήσουν κάποιες μεταρρυθμίσεις. Ετσι, χτες η επικεφαλής της ευρωενωσιακής διπλωματίας, Κάθριν Αστον, ανήγγειλε ότι θα συναντηθεί με την διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ για να εξετάσουν πιθανό δάνειο στην Ουκρανία. Με τον τρόπο αυτό, επιχειρείται να δελεαστεί και το κομμάτι εκείνο της αστικής τάξης που βρήκε προσφορότερη την πρόταση της Ρωσίας για δάνειο 15 δισ. δολαρίων και μείωση στην τιμή πώλησης του φυσικού αερίου, ζήτημα που οδήγησε και στη μη υπογραφή της συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου με την ΕΕ και την ενδοαστική αντιπαράθεση. Πάντως, είτε τα δάνεια έρθουν από τη Ρωσία είτε από την ΕΕ και το ΔΝΤ, αυτά θα πάνε στους καπιταλιστές και τον λογαριασμό και πάλι θα κληθούν να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα.

Από σήμερα επίσης στην Ουκρανία βρίσκεται ο επίτροπος Διεύρυνσης της ΕΕ Στέφαν Φούλε, για συζήτηση με την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση.

Στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ επίσης συζητήθηκε το ζήτημα της Ουκρανίας και είναι χαρακτηριστικά τα όσα είπε στη συνέντευξη Τύπου ο υπουργός Εξωτερικών και αντιπρόεδρος της συγκυβέρνησης Ευ. Βενιζέλος. Είπε ανάμεσα σε άλλα: «Σε ό,τι αφορά την ευρωπαϊκή προοπτική της Ουκρανίας, την οποία πολλοί τονίζουν. Κι εμείς την τονίζουμε, αλλά η ευρωπαϊκή προοπτική είναι μια γεωπολιτική προσέγγιση. Είναι μια ολόκληρη στρατηγική. Η Ουκρανία, όπως και οι άλλες χώρες της Ανατολικής Γειτονίας, ανήκουν στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Κάποτε θα θέλαμε πραγματικά όλες αυτές οι χώρες να βρεθούν μέσα σε μια μεγάλη κοινότητα. Αλλά δεν είναι κάτι συγκυριακό, δεν μπορούμε να μετατρέπουμε αυτή τη στρατηγική της Ανατολικής Γειτονίας σε ένα συγκυριακό εργαλείο.

Πέμπτο και τελευταίο, δεν πρέπει να αφήσουμε με τίποτα η Ουκρανία να γίνει το πεδίο ενός περίεργου νέου τύπου "ψυχρού πολέμου" ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση. Αυτό θα ήταν ανιστόρητο και χωρίς καμία στρατηγική προοπτική». Βέβαια, αυτό που δήθεν απεύχεται ο Βενιζέλος ήδη συμβαίνει σε βάρος πάντα του ουκρανικού λαού.