«Σπύρος Σαμάρας (1861 - 1917): Ο μεγάλος αδικημένος της έντεχνης ελληνικής μουσικής. (Δοκιμή βιογραφίας)». Ετσι τιτλοφορείται η μακρόχρονη έρευνα - μελέτη του διακεκριμένου ιστορικού και κριτικού της νεοελληνικής μουσικής Γιώργου Λεωτσάκου, που παρουσιάστηκε στο Μουσείο Μπενάκη (Κουμπάρη 1), στις 3 Φλεβάρη.

Ο Σπυρίδων - Φιλίσκος Σαμάρας (1861 - 1917), κορυφαίος μουσουργός της Επτανησιακής Σχολής, διακεκριμένος στην όπερα, σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών και στο Κονσερβατουάρ του Παρισιού, όπου παρουσιάστηκαν αρκετές συνθέσεις του. Στην Ιταλία θριάμβευσαν οι όπερες του «Φλόρα Μιράμπιλις», «Μετζέ», «La Martire», «Η δαμασμένη μαινάδα», «La storia d' amore» και στη Γερμανία οι «La Biontinetta» και «Mademoiselle de Belle-Isle». Ο Σπ. Σαμάρας μελοποίησε τον Υμνο των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα (1896), σε ποίηση του Κωστή Παλαμά, σύνθεση που καθιερώθηκε (1958) ως επίσημος ύμνος των διεθνών Ολυμπιακών Αγώνων. Αποκορύφωμα της καριέρας του ήταν η όπερα «Ρέα» (1908) στη Φλωρεντία και στο Βερολίνο. Καθυστερημένα, το 1911, η όπερα αυτή ανεβάστηκε στην Αθήνα, όπου γενικότερα το έργο του δε βρήκε τη θέση που του άξιζε.