«Η ουκρανική κρίση αναδεικνύει την ανάγκη πανευρωπαϊκού ορίζοντα της ενοποίησης της Ευρώπης, με την οικοδόμηση μιας νέας δομής πολυδιάστατης πανευρωπαϊκής συνεργασίας και ενός πανευρωπαϊκού συστήματος ειρήνης και ασφάλειας, με τη συμμετοχή και της Ρωσίας. Τα θεμέλια για μια τέτοια δομή υπάρχουν και είναι ο ΟΑΣΕ, πρώην ΔΑΣΕ (γνωστότερη και ως «Διαδικασία του Ελσίνκι»). Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, ως χώρα βαλκανική και ευρωπαϊκή η Ελλάδα έχει πολλούς λόγους να ενδιαφέρεται για την πανευρωπαϊκή ασφάλεια και συνεργασία. Πρέπει, λοιπόν, ως μέλος του ΝΑΤΟ να πει ΟΧΙ στην επέκταση προς ανατολάς της Ατλαντικής Συμμαχίας, ενώ θα μπορούσε να διαδραματίσει εποικοδομητικό ρόλο για την επίλυση της ουκρανικής κρίσης ως προεδρεύουσα χώρα της ΕΕ αυτήν την περίοδο και μέλος του ΟΑΣΕ» (Π. Τριγάζης, υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, στην «Αυγή», 25/2/2014). Λύση στην Ουκρανία, μέσω ΟΑΣΕ, δηλαδή ενός παραρτήματος του ΝΑΤΟ, αλλά να μην επεκταθεί προς ανατολάς το ΝΑΤΟ. Αγνοια ή κοροϊδία; Μάλλον υποκρισία. Παρέμβαση της κυβέρνησης μέσω ΕΕ, όταν η ΕΕ όπως και οι ΗΠΑ, στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών με τη Ρωσία, όχι μόνο έκαναν επέμβαση στην Ουκρανία, αλλά υποδαύλισαν την κρίση. Και πανευρωπαϊκή ασφάλεια και ειρήνη ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη ανταγωνιστές, δηλαδή σαν να μπορούν να γίνουν οι λύκοι πρόβατα. Αν αυτή δεν είναι γραμμή υποταγής στον ιμπεριαλισμό τι είναι;