Το «πρόγραμμα σταθερότητας 2015-2017» ενέκρινε την Τρίτη η γαλλική Βουλή, με 265 υπέρ σε σύνολο 497 ψηφισάντων (232 καταψήφισαν) και με 67 βουλευτές να απέχουν (οι 41 από το Σοσιαλιστικό Κόμμα όπου η συνεχιζόμενη «κόντρα» δεν αποκλείεται να κυοφορεί και προσπάθεια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού).

Μεταξύ των μέτρων που παρουσιάστηκαν στη Βουλή, έχοντας την έγκριση του νέου Υπουργικού Συμβουλίου, ήταν το «πάγωμα» όλων των οικογενειακών επιδομάτων (προς το παρόν) για ένα χρόνο, «πάγωμα» συντάξεων και επιδομάτων στέγασης ως την 1η Οκτώβρη του 2015, νέες μειώσεις δημοσίων υπαλλήλων, περικοπές, «εξορθολογισμός» της λειτουργίας όλων των κρατικών φορέων, μείωση των πόρων των «κοινοτήτων» μέσα από ενίσχυση του «συλλογικού ελέγχου» των δαπανών τους, περικοπές σε ασφάλιση και υγειονομική περίθαλψη μέσα από «εκλογικευμένη» χρήση φαρμάκων, στροφή στα γενόσημα.

Παρουσιάζοντας το αντιλαϊκό «πακέτο», ο Βαλς σημείωσε μεταξύ άλλων ότι «έχουμε χάσει δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας στη βιομηχανία. Πρέπει λοιπόν να την επανεξοπλίσουμε στο πλαίσιο της διεθνούς ανταγωνιστικότητας», ξεκαθαρίζοντας ότι η «κούρσα» με τις άλλες καπιταλιστικές οικονομίες στο ποιος θα τσακίζει τα εργατικά δικαιώματα θα είναι διαρκής. Σημείο αναφοράς δηλαδή (και) για τους Γάλλους βιομήχανους θα είναι τα τσακισμένα δικαιώματα και οι πενιχροί μισθοί χωρών που θεωρούνται πιο ανταγωνιστικές, όπως της Κίνας, της Ινδίας κλπ.

Αν η ανάπτυξη στη Γαλλία ξεκινά πάλι, είναι ακόμα αδύναμη και η κυβέρνηση εύχεται να προσφέρει περιθώρια σε όλες τις επιχειρήσεις, μειώνοντας τα φορτία τους, πρόσθεσε. Ειδικότερα, ανέφερε ότι για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, χρειάζεται να εφαρμοστεί το Σύμφωνο Ευθύνης και Αλληλεγγύης, μέσα από το οποίο χορηγούνται νέα προνόμια, φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλλαγές στους μεγαλοεργοδότες, με αντάλλαγμα - υποτίθεται - θέσεων εργασίας, οι οποίες όπου και αν δημιουργηθούν θα είναι δομημένες πάνω στην κατάργηση βασικών δικαιωμάτων.

Χαρακτηριστικό τού τι είδους εργασία τάζει η κυβέρνηση στους νέους είναι η επισήμανση που έκανε ο Βαλς ειδικά στην «ανάπτυξη της μάθησης» (σ. σ. αναφερόμενος πιθανώς στους μαθητευόμενους που όλο και ευρύτερα «προτιμούν» μεγαλοεπιχειρηματίες, αντικαθιστώντας παλιότερο προσωπικό που απολύουν για να «γλιτώνουν» τα πλήρη δικαιώματα με τα οποία απασχολούταν). Τέτοιο είδος απασχόλησης είναι και τα διάφορα προγράμματα «stage» που τα τελευταία χρόνια γνωρίζουν άνθηση κατά εκατοντάδες ακόμα και σε μεγάλες εταιρείες διαφόρων κλάδων. Τέτοιες είναι οι «Carrefour», «L' Oreal», «Nestle», «sanofi Aventis», «Philips», «Societe Generale» και άλλες πολλές σε κάθε κλάδο, καθώς το «κόστος» της απασχόλησης είναι πολύ μικρότερο σε σχέση με αυτό που συνεπάγεται για μια εταιρεία η εφαρμογή της αντίστοιχης κλαδικής σύμβασης.

Επιπλέον, συνολικά οι συνθήκες εργασίας γίνονται «λάστιχο» ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης. Για παράδειγμα, στο γνωστό «πάρκο» της Disneyland όπου «προσλαμβάνονται» νέα παιδιά με προγράμματα stage για λίγες μέρες και μετά ανακυκλώνονται. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ενώ το 2006 οι απασχολούμενοι μέσω stage υπολογίζονταν σε 600.000-800.000, το 2008 είχαν φτάσει το 1,2 εκατομμύριο και το 2010 το 1,5 εκατομμύριο.

Αυτή είναι η «ευθύνη» με την οποία μεγαλοεργοδότες και κυβέρνηση θα σταθούν απέναντι στις ανάγκες των εργαζομένων για σταθερή εργασία: Γενικεύοντας την προσωρινή και με πετσοκομμένα δικαιώματα εργασία, όπως άλλωστε επιβάλλουν τα διεθνή «πρότυπα» της ανταγωνιστικότητας.