Η επιστροφή του Σίλβιο Μπερλουσκόνι στην εξουσία μετά την επτάμηνη παραμονή του κατά το 1994, συνοδεύτηκε με τον αχό που ακολουθεί και όλη την πολυτάραχη σταδιοδρομία του, μέχρι τη στιγμή που αναγορεύτηκε ως ο «πιο πλούσιος άνθρωπος» της Ιταλίας, ο «βαρόνος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης».

Αυτή τη φορά κατόρθωσε να αντεπεξέλθει στην οξύτατη επίθεση, και όχι αδίκως, εκ μέρους «έγκυρων» ευρωπαϊκών ΜΜΕ όπως ο βρετανικός «Εκόνομιστ» και η γαλλική «Λε Μοντ», για τους «φασίστες» εταίρους του, όπως ο Τζιανφράνκο Φίνι της «Εθνικής Συμμαχίας» και ο Ουμπέρτο Μπόσι, της ξενοφοβικής και ρατσιστικής «Λέγκας του Βορρά» ή για την προσωπική του επαγγελματική σταδιοδρομία, που ξεκίνησε από μία οικοδομική εταιρία το 1962 και είναι διανθισμένη με σκάνδαλα διαφθοράς, διασυνδέσεις με τη Μαφία κ.ά. ή για την απόλυτη εξουσία των ΜΜΕ που θα χαίρει αφού στον όμιλό του, Φίνιβεστ, ανήκουν τα 4 ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια ενώ με την κεντροδεξιά κυβέρνηση θα ελέγχονται και τα υπόλοιπα 3 κρατικά κανάλια.

Καμία αντίρρηση για το βιογραφικό σημείωμα, του 64χρονου Μπερλουσκόνι, του αυτοεπονομαζόμενου «Ιλ Καβαλιέρε», δηλαδή του «Ιππότη». Ομως πώς κατόρθωσε να ανέλθει στην εξουσία, το πιο αμφιλεγόμενο πρόσωπο της πολιτικής και οικονομικής ζωής της Ιταλίας, είναι πιο περίπλοκο ζήτημα από τους αφορισμούς που προσπάθησαν να εκτοξεύσουν διάφοροι Ευρωπαίοι ΥΠΕΞ που κάλεσαν σε «επαγρύπνηση». Εξάλλου, όλοι το ήξεραν, όπως τόνισε και ο νομπελίστας Ντάριο Φο, και κανείς δεν έκανε τίποτα. «Η ίδια χρεοκοπία της κεντροαριστεράς ανέδειξε τον Μπερλουσκόνι και όταν τον είδε να έρχεται δεν έκανε τίποτα» θα τονίσει ο Φο, ανοίγοντας ένα διάλογο που θα συνεχιστεί αφού είναι σίγουρο ότι η άνοδός του θα αλλάξει ριζικά το σκηνικό, όχι μόνο στην Ιταλία αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη...