«Ολοι έχουν ευθύνη για τις ακρότητες, τις υπερβολές, την έλλειψη εθνικής συνεννόησης στα στοιχειώδη. Πρέπει, όμως, να υπάρχει ένα θεσμικό όριο, ένα φράγμα στην υπερβολή, το οποίο δεν θα ξεπερνά κανείς που κατέχει υπεύθυνη θεσμική θέση. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν μπορεί να έχει βέτο για το ποιος θα αναλάβει την Τράπεζα της Ελλάδος ούτε να απειλεί ότι δεν θα αναγνωρίσει Πρόεδρο που θα εκλέξει η σημερινή Βουλή. Την ίδια στιγμή, βεβαίως, θα έπρεπε ο πρωθυπουργός να έχει προσκαλέσει τον κ. Τσίπρα, προκειμένου να συζητήσουν μαζί τα μεγάλα και ευαίσθητα» («Καθημερινή» 28/5/2014). Δεν είναι πρώτη φορά που ο αστικός Τύπος θέτει το ζήτημα της λεγόμενης «εθνικής συνεννόησης», δηλαδή της συνεννόησης και συναίνεσης των κομμάτων της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την προώθηση των βασικών και κρίσιμων (αν όχι όλων) θεμάτων που απασχολούν το κεφάλαιο. Υπενθυμίζει ενίοτε και την πιθανότητα, αν καταστεί αναγκαίο, για κυβερνήσεις «μεγάλου συνασπισμού», προετοιμάζοντας το έδαφος.