Μετά τις θριαμβολογίες και το δήθεν νέο τοπίο που προκύπτει από τη λεγόμενη «Ανοιξη της Πράγας» κατά τη συνάντηση των 32 υπουργών Παιδείας από χώρες της Ευρώπης (15 της ΕΕ και 17 άλλες) την περασμένη βδομάδα, η επόμενη μέρα «ξημέρωσε» για τους φοιτητές και πανεπιστημιακούς της χώρας μας ίδια και απαράλλακτη, αν και σίγουρα με μεγαλύτερη υποκρισία.

Οι «ιστορικής» σημασίας αποφάσεις - όπως παρουσιάστηκαν από τα φιλοκυβερνητικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που τις δέχτηκαν «μετά βαΐων και κλάδων» - κάθε άλλο παρά ευνοϊκές μπορεί να χαρακτηριστούν για την ελληνική πραγματικότητα και στην ουσία τους είναι επαναδιατύπωση των αρχών της «Διακήρυξης της Μπολόνια». Η αναδιάρθρωση που επιχειρείται στην ανώτατη εκπαίδευση, με τη σφραγίδα του πολυεθνικού κεφαλαίου της Ευρώπης, έχει στόχο την υποβάθμιση των σπουδών, για πιο γρήγορη και φτηνή παραγωγή απασχολήσιμων, η οποία θα καλύπτεται από δύο κύκλους, τον προπτυχιακό και μεταπτυχιακό. Η υιοθέτηση των δύο κύκλων σπουδών σε τίποτα δε διαφοροποιεί την οδηγία της «Μπολόνια». Αυτό υπήρχε και πριν. Το μόνο «νέο» είναι ότι απαλείφεται ο όρος πως οι προπτυχιακές σπουδές είναι ελάχιστης διάρκειας 3 ετών.

Η ουσία παραμένει ίδια: Ο προπτυχιακός κύκλος που θα απευθύνεται στη μάζα των φοιτητών, αυτό θα είναι και το τόσο προβαλλόμενο «ευρωπτυχίο», και ο μεταπτυχιακός που θα απευθύνεται στους λίγους, στην ελίτ που θα μπορεί να πληρώνει τα υψηλά δίδακτρα ή θα φοιτά στις «σχολές αριστείας», τα καλά πανεπιστήμια της Ευρώπης, τα οποία κρατάνε το ενιαίο του προγράμματος σπουδών. Ετσι η τάση είναι σε λίγα χρόνια ο πρώτος τίτλος σπουδών που θα δίνεται στη χώρα μας, σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, να μπορεί να συγκριθεί με αυτόν του Λυκείου ή αυτούς που χορηγούν διάφοροι σχολάρχες. Οσον αφορά τους τίτλους μεταπτυχιακών, αυτοί υπολογίζονται πως προορίζονται στη χώρα μας για το 15% του συνόλου των φοιτητών. Ταυτόχρονα η διείσδυση των ιδιωτών στα προγράμματα σπουδών και στην έρευνα ήδη έχει ξεκινήσει, ενισχυόμενη από την κρατική υποχρηματοδότηση και η ουσία της κοινωνικής αποστολής της ανώτατης εκπαίδευσης έχει δεχτεί ισχυρό πλήγμα.

Αν λάβουμε υπόψη την αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης και την αποψίλωση της εκπαίδευσης, που επιτεύχθηκε με τη μεταρρύθμιση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και τη δραστική μείωση του μαθητικού πληθυσμού που συνεχίζει στην ανώτατη εκπαίδευση, τότε μιλάμε για παραπέρα ταξική επιλογή που θα πλήξει πρώτα και κύρια τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων. Σε αυτό το πλαίσιο, που είναι προδιαγεγραμμένο με βάση αποφάσεις, νομοθεσίες και τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνει ο λαός, μόνο ως παρωδία ακούγεται από τους κάθε λογής προπαγανδιστές και τα κυβερνητικά επιτελεία πως είναι «μεγάλη επιτυχία» ότι στο κοινό ανακοινωθέν των 32 υπουργών Παιδείας στην Πράγα συμπεριλήφθηκε ότι η ανώτατη παιδεία είναι «δημόσιο αγαθό» και θα παραμείνει «δημόσια ευθύνη».