1) Φυσική Αγωγή αλλά Σωματική Αγωγή

Αφού, επί του προκειμένου, το υποκείμενο αγωγής είναι το σώμα - ναός, όπου κατασκηνώνει η ψυχή και το πνεύμα του ανθρώπου. Πράγμα που σημαίνει ότι, «σμιλεύοντας» εξωτερικά το σώμα του ανθρώπου, με διάφορες παιγνιώδεις, χορευτικές, γυμναστικές και αγωνιστικές- αθλητικές δραστηριότητες, επιδρούμε θετικά και στον εσωτερικό του κόσμο, λόγω ακριβώς της άρρηκτης σύνδεσης, σε όσα, ανάμεσα στον υλικό και ψυχοπνευματικό του κόσμο, ανά πάσα στιγμή συμβαίνουν. Εκτός και αν, με τον προτασσόμενο συγκεκριμένου γένους επιθετικό προσδιορισμό «φυσική» υπονοούνται:

α) Οτι η επιδιωκόμενη αγωγή προκύπτει «εκ φύσεως», δηλαδή από μόνη της ή με φυσικά μόνο μέσα και τρόπους. Κάτι που όμως πάλι δεν είναι σωστό, αφού είναι γνωστό ότι η όλη πρακτική της Σωματικής Αγωγής περιλαμβάνει και τεχνικά μέσα και τρόπους.

β) Οτι το υποκείμενο αγωγής είναι αυτή η ίδια η «φύση» του ανθρώπου, δηλαδή, το σύνολο των χαρακτηριστικών του (= το σύνολο των τάσεών του), η ιδιοσυστασία, ο χαρακτήρας του. Γεγονός, όμως, που οδηγεί σε μια μερική αντιμετώπιση του ανθρώπινου τρίπτυχου «σώμα-ψυχή-πνεύμα», σε αντίθεση με την πρέπουσα, επιθυμητή και επιδιωκόμενη καθολική του άσκηση, να επιτευχθεί, μέσω της Σωματικής Αγωγής.

γ) Οτι, σε διάφορες ξένες γλώσσες, και με τη βοήθεια των συμφραζομένων, ο επιθετικός προσδιορισμός «φυσικός», «φυσική», «φυσικό» περιπτωσιακά μεταφράζεται και ως «σωματικός», «σωματική», «σωματικό». Οπότε τίθεται το ερώτημα: Γιατί να χρησιμοποιούμε έναν επιθετικό προσδιορισμό, που σε δεύτερη ή τρίτη του έννοια μας παραπέμπει στο σώμα του ανθρώπου, και όχι το παραγόμενο από το ίδιο αυτό ουσιαστικό, δηλαδή το σώμα του ανθρώπου, επιθετικό προσδιορισμό;

2) Φυσική (Σωματική) Αγωγή και Αθλητισμός, αλλά σκέτα, Φυσική (Σωματική) Αγωγή.

Αφού στα περιεχόμενα και τα εκφραστικά μέσα της Φυσικής (Σωματικής) Αγωγής εντάσσονται όλες οι μορφές φυσικής και έντεχνης σωματικής άσκησης (παιγνιώδεις, χορευτικές, γυμναστικές και αγωνιστικές-αθλητικές) από τις πιο απλές και ήπιες μέχρι τις πιο πολύπλοκες και αγωνιστικά έντονες. Οπότε η αναφορά και στον Αθλητισμό (στην αγωνιστική, δηλαδή, μορφή της σωματικής άσκησης = άθληση), σαν κάτι το εκτός της Φυσικής (Σωματικής) Αγωγής, περισσεύει.

3) Η Εθνική μας ομάδα του μπάσκετ μπολ ή η Εθνική μας του μπάσκετ, αλλά η Εθνική μας ομάδα της καλαθοσφαίρισης. Αφού αυτή, δηλαδή, η Εθνική μας ομάδα δεν είναι ούτε της καλαθόμπαλας, καλαθόσφαιρας ούτε του καλαθιού. Επί του προκειμένου, η σχετική αγωνιστική διαδικασία αφορά την ομαδική παιδιά της καλαθοσφαίρισης και μόνον αυτήν.

4) Η Εθνική μας του φουτμπόλ ή του ποδοσφαίρου αλλά η Εθνική μας ομάδα της ποδοσφαίρισης. Αφού τόσο η μπάλα-ποδόμπαλα ή η σφαίρα-ποδόσφαιρα με την οποία παίζει κανείς, χειριζόμενος ποικιλότροπα, με τα πόδια, το κεφάλι και το σώμα, όσο και αυτή η ίδια η παιδιά-σφαίριση-ποδοσφαίριση, είναι θηλυκού γένους και όχι ουδετέρου. Επί του προκειμένου, η σχετική περιπτωσιακά παιγνιώδης ή αγωνιστική δραστηριότητα αφορά την παιδιά της ποδοσφαίρισης και μόνον αυτήν.

5) Πρωτάθλημα Στίβου αλλά Πρωτάθλημα Αγωνισμάτων Στίβου και Κονίστρας.

Αφού α) η λέξη/όρος «στίβος» υποδηλώνει ένα νοητό ή υπαρκτό πεδίο όπου αναπτύσσεται άμιλλα, και ως εκ τούτου είναι επιδεκτικός διαφόρων επιθετικών προσδιορισμών, όπως, π.χ., καλλιτεχνικός, πολιτικός, αγωνιστικός κλπ. «στίβος», γεγονός που επιβάλλει τον επιθετικό του προσδιορισμό, ώστε να μη δημιουργείται σύγχυση και

β) Επειδή με τον όρο Πρωτάθλημα Στίβου υπονοούνται, ασφαλώς, όχι μόνο τα δρομικά αγωνίσματα, δηλαδή, τα επί του στίβου διεξαγόμενα, αλλά και τα ριπτικά και τα αλματικά αγωνίσματα, που λαμβάνουν χώρα στην κονίστρα=γήπεδο των σύγχρονων σταδίων, η αναφορά και στα δεύτερα επιβάλλεται με περισσότερη ακρίβεια.