«Οι οικονομικές πολιτικές της Ευρωζώνης δεν ήταν αποτελεσματικές», τόνισε μες στο Σαββατοκύριακο ο Γάλλος πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς, καταγγέλλοντας την «έλλειψη πολιτικής αλλαγής», αλλά και μια Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα «ανίσχυρη» μπροστά στο χαμηλό πληθωρισμό.

Οταν ταγμένοι υπηρέτες των πολυεθνικών υψώνουν τους τόνους για την «αποτελεσματικότητα» και την ανύπαρκτη «αλλαγή» των διακρατικών καπιταλιστικών ενώσεων, τότε είναι σίγουρο ότι έρχονται νέες αντιλαϊκές «καταιγίδες». Η ένταση της αντεργατικής επίθεσης είναι δεδομένη, με ή χωρίς μνημόνια, αφού αυτό απαιτεί η ανταγωνιστικότητα. Το πώς θα γίνει όμως αυτό, ποια μερίδα κεφαλαίου θα πρωτοωφεληθεί, ποιας χώρας οι «δυνατοί» κλάδοι θα πρωτομετρήσουν νέα κέρδη, ποιος θα εξασφαλίσει το προσφορότερο για τα ιδιαίτερα συμφέροντά του μείγμα πολιτικής είναι ένα πεδίο άγριων ανταγωνισμών μεταξύ μονοπωλίων και ιμπεριαλιστών, από το οποίο οι εργάτες πρέπει να οχυρωθούν. Ολόπλευρα. Δηλαδή και πολιτικά - ιδεολογικά, ώστε να μην μπερδέψουν τους εχθρούς για φίλους και βρεθούν να βάζουν πλάτη σε σχέδια που στοχεύουν τους ίδιους και τα παιδιά τους.

Τα λέμε αυτά γιατί η «κριτική» σαν αυτή του Βαλς δεν αφορά τα συμφέροντα των λαών, όπως ορισμένοι σπεύδουν να ισχυριστούν. Αντανακλά λυσσασμένες «κόντρες» στο εσωτερικό των εκμεταλλευτών, στις οποίες αν οι εργάτες εμπλακούν όχι μόνο δε θα ωφεληθούν, αλλά θα καταστραφούν μια ώρα αρχύτερα.