Πυκνώνουν το τελευταίο διάστημα στον αστικό Τύπο, διεθνή και εγχώριο, τα δημοσιεύματα για σενάρια που εξετάζονται στην ΕΕ για «χαλάρωση του Δημοσιονομικού Συμφώνου Σταθερότητας» (που θέτει το όριο του ελλείμματος στο 3% του ΑΕΠ), προβάλλοντας τους ηγέτες της Γαλλίας και της Ιταλίας, Φρανσουά Ολάντ και Ματέο Ρέντσι ως αυτούς που πιέζουν την ...κακή Γερμανία να είναι περισσότερο ευέλικτη. Παραπλανούν. Δεν υπάρχει καμία μα καμία διαφοροποίηση ως προς την κοινή στρατηγική επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, που συνεχίζεται απρόσκοπτα παντού. Η κυβέρνηση Ρέντσι στην Ιταλία έχει προχωρήσει ήδη σε αντιλαϊκές περικοπές 34 δισ. ευρώ, σε αντεργατικά μέτρα όπως διεύρυνση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα, εξάπλωση των επιχειρησιακών συμβάσεων, διεύρυνση του καθεστώτος της μαθητείας, ενώ ετοιμάζει μέτρα για τις ομαδικές απολύσεις. Τέτοια δηλαδή ...φιλολαϊκή πολιτική, πραγματικός καταπέλτης στους διάφορους που πανηγύριζαν και στη χώρα μας για το ...νέο άνεμο που θα έφερνε ο Ρέντσι και πριν ο Ολάντ στην ΕΕ. Ανεμος ούριος για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και παγωνιά για τα λαϊκά στρώματα.