Ζούμε σε μια εποχή συνεχούς ενίσχυσης της ελεύθερης οικονομίας και του διεθνούς ανταγωνισμού. Αν δεν εξασφαλίσουμε στη χώρα μας ευνοϊκούς και ελκυστικούς όρους, για την τοποθέτηση ιδιωτικών κεφαλαίων και επενδύσεων, όχι μόνο θα πάνε σε κάποια άλλη χώρα, αλλά θα φύγουν και τα εγχώρια κεφάλαια. Και τότε θα πέσουν οι ρυθμοί ανάπτυξης, θα μειωθεί ο συνολικός κοινωνικός πλούτος, θα αυξηθεί η ανεργία, κλπ., κλπ.. Αυτά έλεγε τις προάλλες, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Γ. Παπαντωνίου.

Τα θυμηθήκαμε διαβάζοντας την «ομόφωνη απόφαση» προέδρου και ΕΓ του ΠΑΣΟΚ, για το ασφαλιστικό, η οποία στο σημείο 1 υπογραμμίζει το εξής: «Η μεταρρύθμιση (σ.σ. του ασφαλιστικού) επιτρέπει ταυτόχρονα μια ισχυρή και πιο στέρεη ανάπτυξη, μια ενισχυμένη παραγωγική δράση και ένα αυξημένο κοινωνικό πλεόνασμα που πρέπει να κατανέμεται δικαιότερα, υψηλότερους μισθούς και συντάξεις, μεγαλύτερη κοινωνική ευημερία».

Τώρα, πώς γίνεται μια ευνοϊκή και ελκυστική για το μεγάλο κεφάλαιο μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού - ώστε να επιτρέψει ισχυρή και πιο στέρεη ανάπτυξη, κατά τη λογική του κ. Παπαντωνίου - να συμπεριλάβει και «δικαιότερη κατανομή, υψηλότερους μισθούς και συντάξεις», κλπ., μόνον ο πρόεδρος και το ΕΓ του ΠΑΣΟΚ μπορούν να το καταλάβουν... Εκτός και εννοούν αυτό που γίνεται και μέχρι σήμερα. Τη μερίδα του λέοντος και κάτι παραπάνω, να την παίρνουν οι λίγοι έχοντες και κατέχοντες και οι πολλοί, να παίρνουν τα ψίχουλα, που αφήνουν οι πρώτοι. Ε, και τα ψίχουλα... αύξηση είναι.