Το τελευταίο διάστημα κλιμακώθηκε, τόσο στους κόλπους της ΕΕ, όσο και του ΝΑΤΟ, η συζήτηση για τον «ευρωστρατό». Προφανώς, οι «εταίροι» βιάζονται για να προλάβουν τις εξελίξεις στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή. Νέες επεμβάσεις ετοιμάζονται και ο «ευρωστρατός» πρέπει να είναι έτοιμος.

Η συγκρότηση του «ευρωστρατού» αποφασίστηκε από τους «Δεκαπέντε», το Δεκέμβρη του 1999, στη Σύνοδο του Ελσίνκι. Εκεί αποφασίστηκε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση θα συγκροτήσει ένα στρατιωτικό σώμα ταχείας επέμβασης, αποτελούμενο από 60.000 άνδρες, από όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ και το οποίο θα αναλαμβάνει αποστολές, κατά τα πρότυπα των ΝΑΤΟικών επιδρομών στη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο. Στις σχετικές αποφάσεις, τονίζεται ότι ο «ευρωστρατός» για τις αποστολές του θα χρησιμοποιεί τις υποδομές και τους μηχανισμούς του ΝΑΤΟ. Ομως, για να γίνει κάτι τέτοιο, χρειάζεται η σύμφωνη γνώμη όλων των μελών της ΝΑΤΟικής συμμαχίας. Στηριγμένη σ' αυτό, η κυβέρνηση της Τουρκίας απαιτεί τη συμμετοχή της στη λήψη των αποφάσεων, σχετικά με τις δραστηριότητες του «ευρωστρατού», με την προειδοποίηση ότι, σε διαφορετική περίπτωση, δε θα συναινέσει για την εκχώρηση των ΝΑΤΟικών υποδομών. Είναι σαφές ότι η Αγκυρα κινείται, όχι μόνο για λογαριασμό της, αλλά και για λογαριασμό των Αμερικάνων, οι οποίοι θα έχουν, και μέσω της τουρκικής συμμετοχής, τον πλήρη έλεγχο της κατάστασης.

Οι Αμερικάνοι με τους Αγγλους κατέληξαν σε μια φόρμουλα, με την οποία οι αντιρρήσεις της Τουρκίας παρακάμπτονται, με την εξαίρεση της περιοχής του Αιγαίου και της Κύπρου από τα πεδία δράσης του «ευρωστρατού». Η πρόταση συζητήθηκε στο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ στη Βουδαπέστη πριν από μια βδομάδα και προχτές στο Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ. Παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου, η αμερικανοβρετανική πρόταση προωθείται ταχύτατα. Εξάλλου, ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών ομολόγησε ότι στη διεξαγόμενη συζήτηση όλο και περισσότερο ικανοποιούνται οι απαιτήσεις της Τουρκίας.

Ο «ευρωστρατός», με, ή χωρίς, την «εξαίρεση» του Αιγαίου και της Κύπρου από τα πεδία της δράσης του, παραμένει ένας ακόμη πολεμικός μηχανισμός στην υπηρεσία της «Νέας Τάξης». Η αποστολή του είναι να πραγματοποιεί επεμβάσεις μέσα και έξω από την Ευρώπη για λογαριασμό των «ευρωατλαντικών» ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Θα είναι ένα ακόμη εργαλείο του μεγάλου κεφαλαίου κατά των λαών. Οσον αφορά στις τελευταίες εξελίξεις, αυτές επιπλέον αποδεικνύουν ότι τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, όχι μόνο δεν προστατεύονται στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αλλά, αντιθέτως, γίνονται αντικείμενο παζαριών, υπονομεύονται και αμφισβητούνται. Είναι επίσης φανερό ότι οι «σύμμαχοι» και «συνεταίροι», με τη βοήθεια της κυβέρνησης, συντηρούν και οξύνουν τις ελληνοτουρκικές διαφορές για να κρατούν το ρόλο του επιδιαιτητή και του επικυρίαρχου στην περιοχή.

Οι Ελληνες εργαζόμενοι, ο ελληνικός λαός, πρέπει να αντιληφθούν ότι ο αγώνας για την απεμπλοκή από τους μηχανισμούς του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι συνώνυμος με τον αγώνα για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, της εθνικής ανεξαρτησίας και της ακεραιότητας.