«Το comeback της Γαλλίας αποκαλύπτει ρήξη στον πυρήνα της Ευρωζώνης (...) Για μια ακόμα φορά, φαίνεται πως αυτό που θα χρειαστεί η Ευρώπη για να περάσει την ελληνική κρίση, θα είναι ένας συμβιβασμός μεταξύ των Γερμανικών και Γαλλικών θέσεων. Αυτό που δεν είναι ξεκάθαρο είναι αν μπορούν να βρουν μια συμφωνία που είναι αρκετά ευέλικτη για το Παρίσι, αλλά ταυτόχρονα αρκετά αυστηρή για το Βερολίνο» (από άρθρο στους «Financial Times», της Daniela Schwarzer, διευθύντριας του Ευρωπαϊκού Προγράμματος του Γερμανικού Ταμείου Μάρσαλ).

Τι μας λέει απλά το αμερικάνικο μάτι; Οτι η ανισομετρία είναι εδώ και καθορίζει όλες τις εξελίξεις. Οτι το γερμανικό σχέδιο (η περίφημη «αυστηρότητα») δημιουργεί πρόβλημα στη Γαλλία, που βλέπει στην περίπτωση της Ελλάδας το προανάκρουσμα και για τη δική της οικονομία. Δηλαδή ότι ένα Grexit θα έχει σαν επόμενο βήμα ένα Frexit, με ενδιάμεσο σταθμό, ίσως, την Ιταλία. Τα περί φιλελληνισμού της Γαλλίας που ακούγονται στα μέσα ενημέρωσης είναι φούμαρα. Η εμφάνιση του γερμανικού σχεδίου (το χαρτάκι Σόιμπλε περί Grexit) ορθώς έγινε αντιληπτό ως σχέδιο για ξαλάφρωμα της ΕΕ από βαρίδια όπως η Ιταλία και η Γαλλία (με αφορμή το «ελληνικό πρόβλημα», που - παρεμπιπτόντως - αντιμετωπίζεται σαν αμερικάνικη σφήνα στην ΕΕ) και όπως ήταν φυσικό έχει σημάνει συναγερμό.

Οπερ: Οταν σε μια λυκοσυμμαχία (ΕΕ) αρχίζει και ο χορός των βουβαλιών (Γερμανία - Γαλλία - Ιταλία), τα βατράχια οφείλουν να βγουν όσο πιο γρήγορα γίνεται από το βάλτο.