Με αφορμή τη συμπλήρωση 10 χρόνων από την εκλογή του Μπορίς Γιέλτσιν στο αξίωμα του Προέδρου της «νέας Ρωσίας», ο διάδοχός του, Βλαντίμιρ Πούτιν, του απένειμε το παράσημο «Για υπηρεσίες απέναντι στην Πατρίδα» 1ου βαθμού. «Αυτή η μέρα», είπε ο Πούτιν, «συνδέεται πλέον ιστορικά με το όνομα του πρώτου Προέδρου της Ρωσίας Μπορίς Νικολάγεβιτς Γιέλτσιν». Το παράσημο «Για υπηρεσίες απέναντι στην Πατρίδα» είναι το ανώτατο παράσημο στο σύστημα των κρατικών βραβείων της Ρωσικής Ομοσπονδίας, που θεσπίστηκε με Προεδρικό Διάταγμα στις 2 του Μάρτη 1994 και έχει τέσσερις βαθμούς. Για το εν λόγω παράσημο αναφέρεται: «Το παράσημο "Για υπηρεσίες απέναντι στην Πατρίδα" απονέμεται σε πολίτες για ιδιαίτερα εξαιρετικές υπηρεσίες απέναντι στο λαό, που συνδέονται με την ανάπτυξη της κρατικής οργάνωσης της Ρωσίας, με τα επιτεύγματα στη δουλιά, την ενίσχυση της ειρήνης, της φιλίας και της συνεργασίας ανάμεσα στους λαούς, με τη σημαντική συμβολή στην υπόθεση υπεράσπισης της Πατρίδας... Ανώτατος βαθμός του παράσημου είναι ο 1ος βαθμός». Από τη μέρα της καθιέρωσης αυτού του παρασήμου ο Γιέλτσιν είναι ο πρώτος που παίρνει το παράσημο «Για υπηρεσίες απέναντι στην Πατρίδα» 1ου βαθμού. Ας δούμε λοιπόν ποιες είναι οι «ιδιαίτερα εξαιρετικές υπηρεσίες» του Μπορίς Γιέλτσιν απέναντι στο λαό;

Αν μιλήσουμε για την «ανάπτυξη της κρατικής οργάνωσης της Ρωσίας», τότε «οι εξαιρετικές υπηρεσίες» του στην καταστροφή της Σοβιετικής Ενωσης είναι γνωστές σε όλο τον κόσμο, όπως και το γεγονός ότι στη διάρκεια των δυο προεδρικών θητειών του οδήγησε τη ρωσική κρατική οργάνωση, γενικά τη Ρωσία, σχεδόν μέχρι την πλήρη χρεοκοπία. Να, για παράδειγμα, τι έγραφε για τα επιτεύγματα της γιελτσινικής διακυβέρνησης η ριζοσπαστική αντιπολιτευόμενη εφημερίδα «Ζάβτρα» (αρ. 37 του 2000): «Η Δύση, στη διάρκεια των 10 ετών, συνεργαζόμενη με το καθεστώς του Κρεμλίνου, έσπρωχνε επιδέξια τη χώρα στην καταστροφή. Ψευδόμενη ελαφρώς, κορόιδευε τον Γιέλτσιν, όλους εμάς. Αλλά τέτοια επίθεση κατά της Ρωσίας, όπως τώρα, η Δύση δεν το επέτρεπε στον εαυτό της ποτέ. Τώρα μετατρέπουν τη Ρωσία σε παγκόσμιο πτυελοδοχείο και όλες οι σιχαμερές ύβρεις που κουβαλούσαν μέσα τους ως αντιρώσοι, τώρα βγήκαν στην επιφάνεια». Θα πει κανείς ότι πρόκειται για γνώμη της αντιπολίτευσης, δουλιά της είναι να ασκεί κριτική. Να, όμως, που μια τέτοια εκτίμηση μπορεί να την επιβεβαιώσει και ο «καλύτερος φίλος του Μπορίς Γιέλτσιν», ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον. Στην κλειστή σύσκεψη της Μεικτής Επιτροπής των αρχηγών επιτελείων στις 25 του Οκτώβρη 1995 ο Κλίντον είπε (αντιγράφουμε από το βιβλίο των γνωστών Ρώσων επιστημόνων ακαδημαϊκού Β. Α. Λισίτσκιν και καθηγητή Λ. Α. Σελέπιν «Η παγκόσμια αυτοκρατορία του κακού», Μόσχα, 2001, σελ. 221-223): «Τα τελευταία δέκα χρόνια η πολιτική της ΕΣΣΔ και των συμμάχων της απέδειξε πειστικά την ορθότητα της ακολουθούμενης από μας πολιτικής απομάκρυνσης μιας από τις ισχυρότερες δυνάμεις του κόσμου, καθώς και του στρατιωτικού συνασπισμού... Πετύχαμε αυτό που ετοιμαζόταν να κάνει ο Πρόεδρος Τρούμαν με τη Σοβιετική Ενωση με τη βοήθεια της ατομικής βόμβας. Είναι αλήθεια πως, με μια ουσιαστική διαφορά, πήραμε ένα συμπλήρωμα πρώτων υλών και όχι ένα καταστραμμένο από ατομική βόμβα κράτος, το οποίο θα ήταν δύσκολο να δημιουργηθεί. Ναι, ξοδέψαμε γι' αυτό πολλά δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά αυτά μοιάζουν με κείνο που οι Ρώσοι αποκαλούν "ιδιοσυντηρησία". Μέσα σε τέσσερα χρόνια εμείς και οι σύμμαχοί μας πήραμε στρατηγικές πρώτες ύλες ύψους 15 δισ. δολαρίων, εκατοντάδες τόνους χρυσού, πολύτιμων λίθων κλπ. Με ανύπαρκτα σχέδια μάς παρέδωσαν για μηδαμινά ποσά πάνω από 20 χιλιάδες τόνους χαλκού, σχεδόν 50 χιλιάδες τόνους αλουμινίου, 2 χιλιάδες τόνους κεσίου, βέρυλλου, στροντίου κλπ... Στην επόμενη δεκαετία θα πρέπει να λύσουμε τα εξής προβλήματα: Το κομμάτιασμα της Ρωσίας σε μικρά κράτη μέσω των περιφερειακών πολέμων, όπως εκείνων που οργανώσαμε στη Γιουγκοσλαβία, η οριστική διάλυση του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος της Ρωσίας και του στρατού, η εγκαθίδρυση χρήσιμων σε μας καθεστώτων στις αποσπασμένες από τη Ρωσία Δημοκρατίες. Ναι, επιτρέψαμε στη Ρωσία να είναι δύναμη, αλλά αυτοκρατορία θα είναι μόνο μία, οι ΗΠΑ». Σημειώνω ότι το απόσπασμα αυτό, όπου ο Κλίντον χαρακτηρίζει το πρώτο στάδιο της Προεδρίας του Γιέλτσιν, είναι παρμένο από το κεφάλαιο με τον εύγλωττο τίτλο «Η Ρωσία γίνεται προτεκτοράτο των ΗΠΑ».

Ποια όμως «εξαιρετικά επιτεύγματα στη δουλιά» είχε ο Γιέλτσιν που όλη τη δεύτερη προεδρική θητεία σχεδόν την πέρασε στο νοσοκομείο του Κρεμλίνου;! Και, να, πώς «ενίσχυε την ειρήνη και τη φιλία»: Τον Οκτώβρη 1993 διοργάνωσε τη σφαγή στο κέντρο της Μόσχας, βομβαρδίζοντας με τα τανκς το Ανώτατο Σοβιέτ της Ρωσίας και στέλνοντας στον άλλο κόσμο εκατοντάδες ειρηνικούς πολίτες που δεν έφταιγαν σε τίποτα. Το 1994 ο «ειρηνοποιός» Γιέλτσιν εξαπέλυσε τον πόλεμο στην Τσετσενία, ο οποίος, στην ουσία, συνεχίζει μέχρι σήμερα. «Ενίσχυε» τη φιλία επίσης κατά ιδιόμορφο τρόπο: Χώρισε το λαό σε «δικούς» του και σε «κοκκινοφαιούς», στρέφοντας τον Τύπο και την κοινωνία ενάντια στους κομμουνιστές και στους πατριώτες. Η διάλυση του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος και ο εκφυλισμός του στρατού, αυτή είναι η συμβολή του Γιέλτσιν ως ανώτατου διοικητή στην «υπόθεση υπεράσπισης της Πατρίδας». Ενδιαφέρον είναι ότι στην πίσω πλευρά του παράσημου είναι χαραγμένο το σύνθημα: «Οφελος, τιμή και δόξα». Ε, για το «όφελος» που έφερε ο Γιέλτσιν στο λαό, αναφερθήκαμε ήδη. Σε ό,τι αφορά στην τιμή, αρκεί να θυμηθούμε μια σειρά από επεισόδια για να καταλάβουμε ότι η τιμή και αυτός ο κύριος είναι, όπως είπε ένας ποιητής, «δυο πράγματα ασυμβίβαστα». Ολη η χώρα, αλλά και όλος ο κόσμος έσπαζε πλάκα, όταν τον Γιέλτσιν μ' ένα τσουβάλι στο κεφάλι τον έσπρωξαν από γέφυρα, όταν πήγαινε στο πάθος τους. Η περίπτωση αυτή συζητήθηκε μάλιστα στο Συνέδριο των Λαϊκών Βουλευτών της ΕΣΣΔ και σχολιάστηκε ευρύτατα στον Τύπο. `Η, όταν πήγε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ, βγήκε από το αεροπλάνο και μπροστά στα μάτια του έκπληκτου κόσμου, που είχε έρθει να τον προϋπαντήσει, κατούρησε στη ρόδα του αεροπλάνου, όπως κάνουν τα σκυλιά, όταν κάνουν την ανάγκη τους. Μα μπορεί να ξεχάσει κανείς πώς ο Γιέλτσιν σκνίπα στο μεθύσι διηύθυνε στη Γερμανία την ορχήστρα κατά την αναχώρηση από το έδαφός της των ρωσικών στρατευμάτων; `Η όταν πάλι είχε πιει μέχρι αναισθησίας, κοιμήθηκε στο αεροπλάνο και δεν έγινε η συνάντηση με τον πρωθυπουργό της Ιρλανδίας; Με αυτές και πολλές άλλες περιπτώσεις διασκέδαζε ο παγκόσμιος Τύπος. Η δόξα του Γιέλτσιν βρωμούσε πάντα. Κάνοντας τον εαυτό του περίγελο, ο Γιέλτσιν ταπείνωνε και ρεζίλευε τη Ρωσία. Και, να, γι' αυτό στέφθηκε με τον ανώτατο βαθμό του παράσημου «Για υπηρεσίες υπέρ της Πατρίδας»!