Τους 151 έφθασαν οι πράκτορες της ΣΙΑ που βρέθηκαν στην Αβάνα τη χρονική διάρκεια 1978-1987, και το Γραφείο Συμφερόντων των ΗΠΑ στην πρωτεύουσα της χώρας, ήταν το καταφύγιό τους για τη στρατολόγησή τους.

Σύμφωνα με άρθρο της εφημερίδας «Γκράνμα Ιντερνάσιοναλ» (7/6/2001), οι ΗΠΑ ήλπιζαν να δημιουργήσουν ένα δίκτυο Κουβανών κατασκόπων και να αυξήσουν την υπονόμευση ενάντια στην Επανάσταση, αλλά οι προσπάθειές τους ναυάγησαν, όταν 27 Κουβανοί διπλοί πράκτορες, που εργάζονταν για την Κρατική Ασφάλεια της Κούβας, ματαίωσαν τα σχέδιά τους.

Λεπτομέρειες αυτής της προσπάθειας αποκαλύπτονται σε ένα από τα οκτώ δωμάτια του Μουσείου του υπουργείου Εσωτερικών (MININT), στην περιοχή Μιραμάρ της Αβάνας. Την έκθεση την επισκέπτονται περίπου 3.000 άνθρωποι κάθε μήνα από τότε που ξανάνοιξε το Μάη του περασμένου χρόνου, μετά από επισκευές.

Το γραφείο του αρχηγού των επιχειρήσεων της Κρατικής Ασφάλειας βρίσκεται στο μουσείο αυτό, θέση που τώρα την κατέχει ο αρχηγός Αμπερλάρντο Κολομέ Ιμπαρα, τωρινός στρατηγός του Στρατού και υπουργός Εσωτερικών.

Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι η ιστορία της κουβανικής αντικατασκοπίας έχει την ίδια ηλικία με την Επανάσταση, αλλά όταν μπαίνει κανείς στο μουσείο βρίσκεται πίσω, στο 19ο αιώνα.

Οι υπηρεσίες της κουβανικής μυστικής ασφάλειας άρχισαν κατά τη διάρκεια του πρώτου πολέμου ανεξαρτησίας από τους Ισπανούς αποικιοκράτες το 1868, όταν ο επικεφαλής αυτού του πολέμου, Κάρλος Μανουέλ ντε Κεσπέντες, διείσδυσε στις γραμμές των εχθρικών στρατιωτών. Ο βασικός του μυστικός πράκτορας ήταν ο Φεντερίκο Πέρεζ Καρμπό, γνωστός ως Λεονίδας Ρακίν.

Ο πρώτος Κουβανός που ανέλαβε να οργανώσει σύστημα αντικατασκοπίας ήταν ο υποστράτηγος Φεντερίκο Φερνάντεζ - Καβαντά, κατά τη διάρκεια του πολέμου των 10 χρόνων (1868-1878), εξηγεί η Λιλιάνα Γκελ, ιστορικός του μουσείου.

Με ανδρικά ψευδώνυμα, όπως Τορκάζα και Βένσεντορ, με μακριά μαλλιά και παλτά όπως προέβλεπε η εποχή τότε, δύο γυναίκες από την παραθαλάσσια περιοχή Κεμπαριέν, δούλευαν ως πράκτορες για τον υποστράτηγο Μάξιμο Γκόμεζ, τον Δομινικανό που πάλεψε για την ανεξαρτησία της Κούβας τον 19ο αιώνα.

Στην ανατολική πλευρά της Κούβας, μια άλλη γυναίκα, η Μαγκνταλένα Πενιαρεντόντα, ήταν η πρώτη πληροφοριοδότης του στρατηγού Αντόνιο Μασέο κατά την πορεία από ανατολή προς δύση, στον πόλεμο του 1868.

Αυτή ήταν η εποχή που τα χειρόγραφα έγγραφα γίνονταν αόρατα, όταν τα μούσκευαν σε χυμό λεμονιού μέσα στη ζούγκλα. Αργότερα, με τη θερμότητα, τα έγγραφα διαβάζονταν.

«Αυτές είναι οι ρίζες μας», επιβεβαίωσε ο αντισυνταγματάρχης Σάλιβα, ιδρυτικό μέλος του ΜΙΝΙΝΤ και διευθυντής του μουσείου, καθώς έδειχνε κωδικοποιημένο ντοκουμέντο που έγραψε ο Χοσέ Μαρτί στις 8 Δεκέμβρη 1894, όταν προετοιμαζόταν για το δεύτερο πόλεμο ανεξαρτησίας.

Ενας από τους πιο λαμπρούς συνωμότες του 19ου αιώνα ήταν ο Χοσέ Μαρτί, που τη μορφή του οι αντεπαναστάτες που μένουν στις ΗΠΑ προσπαθούν να αμαυρώσουν.

Η πρώτη εκτεταμένη συνωμοσία ενάντια στην Κουβανική Επανάσταση προήλθε από την οργάνωση που αυτοαποκαλείται το «Λευκό Ρόδι» και δημιουργήθηκε στις 28 Γενάρη 1959 στη Νέα Υόρκη, με την υποστήριξη της κυβέρνησης των ΗΠΑ.

Σε μια προσπάθεια να χλευάσουν τη μνήμη του Μαρτί, επέλεξαν την επέτειο της γέννησής του και το όνομα ενός από τα ποιήματά του, μέθοδο που συνεχίζουν και σήμερα, δίνοντας το όνομα ενός πατριώτη για τα παράνομα αντι-κουβανικά σχέδιά τους, όπως στο ραδιοφωνικό σταθμό και την τηλεόραση που υποστηρίζονται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Ακόμα και ο τωρινός Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους, επικαλέστηκε στίχους από αυτό το ποίημα του Μαρτί σε μια ασυνάρτητη πολιτική ομιλία του, όπου η άγνοιά του για τον Κουβανό πατριώτη ήταν εμφανής.

Της οργάνωσης «Λευκό Ρόδι» ηγήθηκαν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Κάρλος Πρίο, ο γαιοκτήμονας Ραφαέλ Ντίαζ - Μπαλάρτ και ο πρώην συνταγματάρχης του Μπατίστα, Λουτγκάρντο Μαρτίν Πέρεζ. Οι απόγονοί τους τώρα κατέχουν θέσεις στο αντιδραστικό Κουβανο-Αμερικανικό Εθνικό Ιδρυμα (CANF).

Από το Γενάρη έως τον Αύγουστο του 1959, χρησιμοποίησαν τον δικτάτορα Λεόνιντας Τρουχίλιο της Δομινικανής Δημοκρατίας σαν γέφυρα για να συνθλίψουν την Επανάσταση. Σχεδιάστηκε αεροπορική επιδρομή, ώστε να προμηθεύσουν όπλα στην περιοχή του Τρινιδάδ, κοντά στα βουνά Εσκαμπράι.

Ο ίδιος ο Φιντέλ Κάστρο προετοίμασε την επιχείρηση για να κηρύξει την περιοχή ουδέτερη. Διέταξε να σβήσουν τα φώτα του αεροδρομίου του Τρινιδάδ και να ντυθεί το προσωπικό ως πολίτες. Στις 13 Αυγούστου 1959, διαλύθηκε η πρώτη σημαντική συνωμοσία ανατροπής, την ημέρα που ο ηγέτης της Επανάστασης έγινε 33 ετών.

Αφού έστελναν ανατρεπτικό υλικό μέσα σε κουβάδες μπογιάς, δεν είναι παράξενο που τώρα πια το στέλνουν σε μεγάλα κοντέινερ, δήλωσε ο αντισυνταγματάρχης Σάλιβα, καθώς παρατηρούσε μπλουζάκια με το έμβλημα του CANF που είχαν σταλεί σε ομάδα τους στην Κούβα.

Επιθέσεις από αέρα ή θάλασσα, προώθηση και άμεση υποστήριξη σε αντεπαναστατικές ομάδες στην Κούβα, διείσδυση πρακτόρων, σαμποτάζ σε μαγαζιά, εργοστάσια ζάχαρης, εργοστάσια, κινηματογράφους, ξενοδοχεία κλπ., είναι μόνο μερικά που μπορούν να ειπωθούν.

Αρκετά βιβλία θα μπορούσαν να είχαν γραφτεί για τις προσπάθειες εξόντωσης του Φιντέλ Κάστρο. Προσπάθειες να τον δολοφονήσουν με δηλητηριασμένα πούρα, δηλητηριασμένα στιλό, κοχύλι με εκρηκτικά, στολή υποβρύχιας κολύμβησης με μύκητες, χημικά για να του πέσουν τα γένια, κλπ. Υπάρχουν πολλά σχέδια, στα οποία το μουσείο αφιερώνει μεγάλο χώρο για να περιγράφει τους διάφορους τρόπους δράσης τους.

Η τελευταία συνωμοσία τοποθετείται στην πρόσφατη ιστορία. Συνέβη κατά τη διάρκεια της Ιβηρο-Αμερικανικής Συνόδου, που έγινε πέρσι στον Παναμά. Ο σχεδιαστής της ήταν ο Λουίς Ποσάντα Καρίλες, ο ίδιος άνθρωπος που σχεδίασε το βομβαρδισμό του αεροσκάφους της «Κουμπάνα», όπου 73 άνθρωποι σκοτώθηκαν στις 6 Οκτώβρη 1973 στα παράλια του Μπαρμπάντος.

Ο Ποσάντα Καρίλες παραμένει στις φυλακές του Παναμά, περιμένοντας τους φίλους του, του CANF, να τον βγάλουν, όπως έκαναν όταν είχε φυλακιστεί στη Βενεζουέλα.

Παρά το ότι η Κούβα έχει ζητήσει την έκδοσή του, οι παναμέζικες αρχές την έχουν αρνηθεί, εκβιαζόμενοι από τη μαφία του Μαϊάμι. Είναι μια υπόθεση που δεν έχει λήξει. Η Επανάσταση δε ζητά εκδίκηση, αλλά δικαιοσύνη.

Η επίσκεψη στο μουσείο του υπουργείου Εσωτερικών, μια δομή που γιορτάζει τα 40 χρόνια της, είναι ένας τρόπος για να επιβεβαιωθεί η δύναμη της κουβανικής ασφάλειας, που βασίζεται στην ιδεολογία που υπερασπίζεται.

Εχει χιλιάδες αντιπροσώπους της ανάμεσα στον κουβανικό λαό και φίλους σε όλο τον κόσμο. Αυτό είναι και το μεγάλο της μυστικό...