Φουντώνει ξανά αυτές τις μέρες η εκλογολογία. Με διαρροές η κυβέρνηση δίνει τροφή σε σενάρια για κάλπες μετά την ψήφιση της συμφωνίας, ενώ με ευχαρίστηση τα ΜΜΕ είτε κατασκευάζουν, είτε αναπαράγουν προβλέψεις για πιθανές ημερομηνίες και τη συμμετοχή νέων κομμάτων. Από τη μια, βέβαια, είναι απολύτως αναμενόμενη η προσπάθεια του αστικού συστήματος να αναζητά «προσαρμογές» σε πολιτικό επίπεδο, για να εφαρμοστούν τα βάρβαρα μέτρα του τρίτου μνημονίου και να χειραγωγηθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια. Από την άλλη, όμως, δεν είναι τυχαία η περίοδος που κορυφώνονται τέτοια σενάρια. Στην «τούρλα» της διαπραγμάτευσης, με το τρίτο μνημόνιο στα σκαριά, είναι προτιμότερο για τα αστικά κόμματα να ασχολείται ο κόσμος με το πότε θα στηθούν οι κάλπες και ποια κόμματα θα διεκδικήσουν την ψήφο του, από το να τον απασχολεί το πώς θα οργανώσει την πάλη του για να μην περάσουν τα νέα μέτρα, να ανακτήσει τις απώλειες από τα προηγούμενα μνημόνια. Στην πραγματικότητα, λένε στο λαό: «Μπορεί να είσαι θυμωμένος με τα νέα μέτρα, αλλά μη σκοτίζεσαι να βγεις στο δρόμο. Σε λίγους μήνες θα έχουμε εκλογές και εκεί θα έχεις διάφορες επιλογές για να πεις τη γνώμη σου». Κάπως έτσι προσπαθούν να καθηλώσουν τον κόσμο στην προσμονή και στην απογοήτευση, να προσδοκά μοιραία «λύσεις» από τα πάνω, από παλιούς και επίδοξους σωτήρες, που πάντα βγαίνουν σε βάρος του, όσο ο ίδιος δεν παίρνει αγωνιστικά την υπόθεση στα χέρια του.