Εγραψε το «Βήμα» στις 8/11/2015: «Ολα ξεκίνησαν το 2001, όταν παραμονές εισαγωγής του ευρώ ο τότε υπουργός Εργασίας της δεύτερης κυβέρνησης Σημίτη κ. Τ. Γιαννίτσης επιχείρησε να μεταρρυθμίσει το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, ώστε να ελέγξει τη δυναμική εξέλιξη των υπερδαπανών του και να το καταστήσει κατά το δυνατόν βιώσιμο στον χρόνο. Εκείνη η πρώτη ουσιαστική απόπειρα ελέγχου της κρίσης του Ασφαλιστικού βρήκε απέναντί της σχεδόν τους πάντες: κόμματα, συνδικάτα, εργατικές ενώσεις και κοινωνικές οργανώσεις. Οι πολλές πολιτικές ομάδες εκείνης της περιόδου, συμπολιτευόμενες και αντιπολιτευόμενες, δεν κατανόησαν την ένταση του διαρθρωτικού προβλήματος της κοινωνικής ασφάλισης και ύψωσαν λάβαρα κεκτημένων, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι έτσι υπονομεύουν, όχι μόνο τις συντάξεις, αλλά συνολικά το μέλλον της χώρας».

Δεν είναι πρώτη φορά που η αστική προπαγάνδα, συγκαλύπτοντας τις πραγματικές αιτίες τσακίσματος των ασφαλιστικών ταμείων και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, καταδικάζει ως υπεύθυνους υπονόμευσής τους, τους ίδιους τους εργαζόμενους. Ετσι πασχίζουν αφενός να αποπροσανατολίσουν από τις πραγματικές αιτίες, αφετέρου να «βγάλουν λάδι» τους έχοντες την ευθύνη. Δηλαδή, το κράτος και την εργοδοσία, που καταλήστευσαν τα αποθεματικά των Ταμείων για να κάνουν επενδύσεις και να αυξάνει το κεφάλαιο τα κέρδη του ενώ ταυτόχρονα υποχρέωναν τα Ταμεία να δανείζονται με υπέρογκα επιτόκια για να τα βγάλουν πέρα. Και ήρθε και το PSI το 2012, και ολοκλήρωσε την καπιταλιστική ληστεία των υπόλοιπων αποθεματικών. Στο όνομα αυτών των κλοπών κάνουν την Ασφάλιση... φιλανθρωπία.