ΑΓΚΥΡΑ.--

Το «Σχέδιο Δράσης για το 2016» παρουσίασε η κυβέρνηση του Αχμέτ Νταβούτογλου, στο φόντο των αυξανόμενων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων και παζαριών στη Μέση Ανατολή, στα οποία η Τουρκία διεκδικεί πρωταγωνιστική θέση.

Σύμφωνα με τον φιλοκυβερνητικό Τύπο, το επόμενο τρίμηνο η κυβέρνηση θα ιεραρχήσει μια σειρά από μέτρα, όπως «πακέτα στήριξης» σε νέους επιχειρηματίες στους οποίους υπόσχεται δάνεια με μηδενικούς τόκους. Συνολικά, η κυβέρνηση του AKP αναζητά τρόπους να οικοδομήσει συμμαχίες με μερίδες της αστικής τάξης που τα τελευταία χρόνια στήριξαν και άλλα κόμματα, αλλά και λαϊκά στρώματα που καλούνται να πιστέψουν ότι θα ωφεληθούν από την καπιταλιστική ανάπτυξη. Ανακοινώθηκε και αύξηση του κατώτατου μισθού (κατά 30%, σύμφωνα με τα ΜΜΕ), χωρίς ωστόσο να διασφαλίζει κανείς τι θα γίνει με το μέσο εργατικό μισθό, που επηρεάζεται από ένα σύνολο παραγόντων, δηλαδή το ύψος μισθών σε κλάδους και επιχειρήσεις, την επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης.

Την ίδια στιγμή, με στόχο την ανέλιξη στις 10 ισχυρότερες καπιταλιστικές οικονομίες του κόσμου, επιταχύνονται οι ιδιωτικοποιήσεις, διευρύνονται μέτρα μείωσης του κόστους εργασίας, όπως συμβαίνει με την «αξιοποίηση» του καθεστώτος των εργολάβων που είναι διαδεδομένο π.χ. στον μεταλλευτικό κλάδο με τραγικά αποτελέσματα για τους εργάτες (βλ. πολύνεκρο έγκλημα το Μάη του 2014 στη Σόμα). Ετσι, την ώρα που η τουρκική κυβέρνηση εντείνει και στρατιωτικά την εμπλοκή της στις επικίνδυνες κόντρες που δυναμώνουν σε όλη την περιοχή, διαμηνύει την ετοιμότητά της να παρέμβει για τη «σταθερότητα», προσπαθεί στο εσωτερικό της χώρας να εξασφαλίσει τη μέγιστη δυνατή λαϊκή συναίνεση, αλλά και να αποδείξει ότι μπορεί επάξια να εκπροσωπεί το σύνολο του τουρκικού κεφαλαίου.

Σε αυτό το πλαίσιο, ένα από τα θέματα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει άμεσα είναι τι θα γίνει με την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων για το Κουρδικό. Το ζήτημα έθεσε στην πρόσφατη επίσκεψή του και ο Πρόεδρος του ιρακινού Κουρδιστάν (που θεωρείται σήμερα σύμμαχος της Αγκυρας στην περιοχή), Μασούντ Μπαρζανί. Την ανάγκη να ξεκινήσουν πάλι οι «ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις» επαναφέρουν τακτικά και ισχυροί σύμμαχοι της Τουρκίας, με πρώτες τις ΗΠΑ και την ΕΕ, ενώ το δικό της βάρος έχει και η «πίεση» που ασκεί το φιλοκουρδικό σοσιαλδημοκρατικό HDP. Επιπλέον, με δεδομένο ότι όλο και περισσότερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (εκτός από τις ΗΠΑ, και οι Ρωσία, Γερμανία κ.ά.) προσπαθούν να οικοδομήσουν «γέφυρες» με τμήματα των Κούρδων, φαίνεται ότι αναβαθμίζεται ο ρόλος των Κούρδων, κάτι που φυσικά η Αγκυρα δεν αγνοεί.