Μόλις πριν από λίγες μέρες, το ένα μετά το άλλο τα στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ ανέβαιναν στα κεραμίδια, καταγγέλλοντας τις «παράλογες απαιτήσεις» του ΔΝΤ και υπογραμμίζοντας ότι το Ταμείο δεν θα έπρεπε να εμπλέκεται στα της ΕΕ, η οποία μόνη της πρέπει να λύνει τα προβλήματά της. Το κλίμα ανάμεσα στην κυβέρνηση και το ΔΝΤ πυροδοτήθηκε περαιτέρω απ' τη διαρροή των συνομιλιών αξιωματούχων του μέσω των Wikileaks.

Ομως, πριν αλέκτορα φωνήσαι, επιβεβαιώθηκε για πολλοστή φορά ότι υποβολέας αυτής της στάσης απέναντι στο ΔΝΤ δεν ήταν ποτέ η έγνοια τους για τα λαϊκά συμφέροντα που με μεγάλη ευκολία τσακίζουν, νομοθετώντας αράδα τα αντιλαϊκά μέτρα. Οτι οι αντιθέσεις και οι κόντρες ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα, με την κυβέρνηση να συντάσσεται πότε με το ένα και πότε με το άλλο (υπήρξε και περίοδος που κάθε αναφορά τους στο ΔΝΤ έσταζε μέλι...), δεν γίνονται για να ελαφρύνει το βάρος του λαού, αλλά για συμφέροντα ξένα και εχθρικά προς το λαό, για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των επιχειρηματικών ομίλων.

Ο υπουργός Επικρατείας, Νίκος Παππάς, απ' τις ΗΠΑ όπου βρίσκεται, δήλωσε ότι «η παρουσία του ΔΝΤ είναι κάτι που πρέπει να την πάρουμε ως δεδομένη», πως «δεν είμαστε εμείς αυτοί που εγείρουμε το θέμα της συμμετοχής του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα» και πως «θέλουμε το ΔΝΤ να ασκήσει τώρα πίεση στους Ευρωπαίους για μία ελάφρυνση χρέους, αφού εμείς έχουμε συμφωνήσει στο στόχο του 3% για δημοσιονομική προσαρμογή...».